Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;

ΜΑΝΟΥΛΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ;

- Μανούλα θα πεθάνουμε;
Με ρώτησε ο 5χρονος γιος μου.

- Γιατί το λες αυτό αγάπη μου; του απαντάω ξαφνιασμένη.

- Το άκουσα που το έλεγαν οι μαμάδες στο σχολείο.
Ότι δεν θα εχουμε να φάμε και θα πεθάνουμε απο πείνα.
Το είχε πει και ο παππούς μια μέρα που έβλεπε τηλεόραση.

- Όχι αγάπη μου δεν θα πεθάνουμε, του απαντώ.

Δεν θα πεθάνουμε γιατί οι καλοί άνθρωποι που μας κυβερνούν φροντίζουν για μας.
Φροντίζουν να έχεις το σχολείο σου για να μάθεις γράμματα τα βιβλία όλων των παιδιών στην ώρα τους, έστω κι αν καμιά φορά κρυώνετε γιατί δεν υπάρχει πετρέλαιο.

Φροντίζουν τη γιαγιά που είναι πολύ άρρωστη να έχει τα φάρμακα της δωρεάν. Κι όταν πάει στο νοσοκομείο όλα δουλεύουν ρολόι.

Έστω κι αν καμιά παίρνει γάζες και φάρμακα μαζί της μην τυχόν και τους έχουν τελειώσει.

Φροντίζουν το θείο Ηλία που έχει 4 πτυχία και μεταπτυχιακά να... βρει δουλειά.

Αλλά είναι άτυχος βρε παιδί μου, πολύ άτυχος.
Όλες τις δουλειές τις παίρνουν τα παιδιά, τ'ανίψια, οι θείοι, οι μπατζανάκηδες, οι κουμπάροι αυτών που μας κυβερνούν και μας φροντίζουν.
Φαίνεται θα έχουν περισσότερα προσόντα από το θείο.

Φροντίζουν τη μαμά του Νικολάκη του συμμαθητή σου, που έμεινε μόνη της γιατί ο μπαμπάς του έπεσε κατά λάθος απ'το μπαλκόνι την ημέρα που απολύθηκε από τη δουλειά του.

Φροντίζουν να πληρώσουν αυτά που εμείς χρωστάμε, γιατί ήμασταν κακά παιδιά και δεν δουλεύαμε καθόλου μόνο πίναμε καφέδες στις παραλίες και τρώγαμε τα λεφτά από κάτι υποβρύχια...
άσε θα σου εξηγήσω για αυτά μόλις μεγαλώσεις λίγο ακόμη.

Φροντίζουν κι εκείνη τη γιαγιούλα που είδαμε προχθές να ψάχνει τα σκουπίδια. Θυμάσαι που της έδωσες το κουλουράκι σου;

Μας φροντίζουν και μας συμπονούν. 
Πόσο μας συμπονούν και μας καταλαβαίνουν...
Κάθε μέρα μας το λένε και κλαίνε με μαύρο δάκρυ.

Να, τώρα θα κόψουν από τη σύνταξη του παππού για να δώσουν πάλι λεφτά στις τράπεζες για να τις σώσουν γιατί δεν έχουν οι καημένες τους έπεσαν στο δρόμο και τα έχασαν.
Κρίμα, κρίμα. 
Τόσα χρόνια τίμιας τοκογλυφίας πάνε χαμένα.

Έτσι κάνουν και με τα μαγαζιά που έκλεισαν απέναντι από το μαγαζί μας.
Έτσι θα κάνουν και με το δικό μας μαγαζί όταν δεν θα μπορούμε άλλο πια να πληρώνουμε.
θα έρθουν να μας σώσουν.

Γι αυτό σου λέω μωρό μου μην ανησυχείς.
Αυτοί οι καλοί άνθρωποι που μας κυβερνούν αγαπούν την Ελλάδα.
Φροντίζουν να είμαστε περήφανοι που είμαστε Ελληνες.
Θυμήσου παιδί μου να τους γράψουμε ένα γράμμα να τους ευχαριστήσουμε για όσα έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν για μας.

Μα πάνω απ'όλα να τους ευχαριστήσουμε για τη συμπόνοια τους.
Τί καλοί ανθρωποι!!!!!


Υ.Γ. Μήπως ενώ έχουμε πεθάνει ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; 
ή ζούμε εμείς, και έχει αποθάνει η ζωή;

Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, 4ος μ.Χ. αιών, Έλληνας ποιητής


ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥΛΑ

RAMNOUSIA