Το αφεντικό τρελάθηκε… Ή πάει να σώσει την παρτίδα;

Ο λόγος για τον πρόεδρο του ΣΕΒ που με επιστολή του προς τους κοινωνικούς εταίρους, είκοσι και κάτι ημέρες πριν από τις εκλογές,  προτείνει να καταργηθεί η πρόσφατη μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού και να επανέλθει η παράταση ισχύος των συλλογικών συμβάσεων, η περιβόητη μετενέργεια,  στους έξι μήνες.

Η πρώτη αντίδραση όσων άκουσαν την είδηση είναι ότι ο κ. Δασκαλόπουλος μένει άγρυπνος τις νύχτες όταν σκέφτεται ότι μπορεί να έχει για κεντρικό- κυβερνητικό συνομιλητή τον θρασύ και απρόβλεπτο «πιτσιρικά», όπως λένε, που έχει κάνει την Ευρώπη άνω κάτω.

Και όντας κατατρομαγμένος, σκέφτονται, κάνει στροφή και αρχίζει να λειαίνει τις γωνίες ζητώντας την κατάργηση ενός νόμου που έγινε με εντολή της Τρόικας και μετά από πιέσεις των εργοδοτών!

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι το «αφεντικό δεν τρελάθηκε» αφού  δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ...

«παράγει» πολιτική στρατηγική για τον ασθμαίνοντα κέντρο- άκροδεξιό χώρο.

Δεν κάνει τίποτε άλλο από αυτό που κάνει τα τελευταία δυο χρόνια με την ανάδειξή του στην απόλυτη «μηχανή» παραγωγής πολιτικής που συνομιλεί απευθείας με την Τρόϊκα, προτείνει και επιβάλλει μέτρα, τη στιγμή που δεξιοί, κεντροδεξιοί και ακροδεξιοί έχουν χάσει αυγά και πασχάλια σουλατσάροντας πότε εκτός και πότε εντός μνημονίου και παριστάνοντας πότε τους λαϊκούς δεξιούς και πότε τους φιλελεύθερους.

Άλλωστε το δίλημμα των εκλογών της 17^ης Ιουνίου «ευρώ η δραχμή» που θέτει σήμερα η Νέα Δημοκρατία , ο κ. Δασκαλόπουλος το είχε θέσει από τις 19 Μαρτίου όταν έλεγε σε συνέντευξη Τύπου: 

«οι επερχόμενες εκλογές (σ.σ της 6^ης Μαΐου) είναι εκλογές- δημοψήφισμα. Όχι υπέρ ή κατά του μνημονίου, όπως θα ήθελαν μερικοί – μερικοί. 

Το πραγματικό διακύβευμα, το πραγματικό δίλημμα είναι: Ευρώπη ή χάος».

Μόνο που άργησαν να τον ακούσουν και έρχονται στα λόγια του μετά το εκλογικό στραπάτσο και τον κίνδυνο που ακούει στο όνομα Τσίπρας.

Η αλήθεια, όμως, είναι, επίσης,  ότι ο κ. Δασκαλόπουλος δεν έχει κάνει πίσω ούτε ένα βήμα από τη ρητορική του. 

Άλλωστε ο ΣΕΒ εμφανιζόταν πάντα ως ο  «προστάτης» του 13^ου - 14^ου μισθού όπως και του κατώτατου. 

Αυτό που εμφανιζόταν επισήμως να ζητά ήταν «ένα ευέλικτο πλαίσιο θεσμών ώστε να υπάρχει η ευχέρεια των απευθείας διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους εργοδότες και τους εργαζόμενους σε επίπεδο επιχειρησιακών και κλαδικών συμβάσεων. 

Εξάλλου, μιλάμε για τους κλαδικούς μισθούς των 1.400 που φτάνουν με τα επιδόματα στους 1.900 και 2.300 ευρώ. Αυτό είναι το σημείο ισορροπίας» έλεγε στις 19 Μαρτίου…

Και αυτό λέει και σήμερα αφού πετώντας την πρόταση για τον κατώτατο και την μετενέργεια επιμένει στο θέμα των  «ευγενών» όπως τις ονομάζει συμβάσεων «που προβλέπουν αμοιβές από 20% έως και 100% πάνω από τη συλλογική σύμβαση του 2010».

Της Βάλιας Μπαζού