Μετά από δυό χρόνια νεοφιλελεύθερου ακτιβισμού, που απαιτούσε σφιχτοδεμένη γραβάτα σε σινιέ κουστούμι, ο Παπανδρέου θυμήθηκε τα επικοινωνιακά αξεσουάρ των ηρωικών σοσιαλιστικών του-και καλά!- χρόνων: σηκωμένα μανίκια και γροθιά (που κρύβει τα καλολιμαρισμένα του νύχια).
Πρέπει λοιπόν το έργο που ζήσαμε σαν τραγωδία να το ξαναζήσουμε σώνει και καλά και σαν κωμωδία;
Δεν γίνεται τέλος πάντων αυτό το έργο να κατέβει οριστικά και αμετάκλητα από τη σκηνή; Αφού δεν πουλάει εισιτήρια τέλος πάντων…
Υ.Γ. Άσχετο αλλά καλό: στην Ευρωσοσιαλιστική σύναξη ήταν και μια παλιά γνώριμη μας-ξεχασμένη και απαξιωμένη από τον ελληνικό λαό.
Η εικόνα της είναι η πεμπτουσία μιας ζωής ξοδεμένης στα ταπεινά και τα πρόστυχα της ζωής μικροσυμφέροντα.
Είναι πολύ σενιαριστή στη φωτογραφία αλλά και άλλο τόσο αξιοθρήνητη. Καμαρώστε τη! Όλη δικιά σας!
Δυο εβραικα ρεντικολα που εφαγαν ψωμι στην Ελλαδα την οποια τοσο πολυ εμισησαν και υπεσκαψαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταραμενοι να ειναι μαζι με τα μ_παστα_ρδα που εκαναν. Κατεστρεψαν τα νιατα μου τα αθλια παρασιτα
Αμφιτρυων
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΚΑΤΙ ΚΩΛΟΦΑΤΣΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΑΛΗΤΗΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΙΕΡΟ ΟΥΤΕ ΟΣΙΟ.
ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΦΤΥΛΙΣΕΙ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΔΟΣΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ.
Α ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ, ΚΡΕΜΑΣΜΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΤΟ.