Υπάρχει λαός να αντισταθεί;

Ήρθαμε λοιπόν στα ίσα μας. Πόσες μέρες κράτησε η νέα κωμωδία «Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται το μνημόνιο»;

  Πόσες μέρες κάποιοι πίστευαν ότι ο Γιώργος κι ο Βαγγέλης είναι παιδιά της πιάτσας και δεν δέχονται «εκβιασμούς» από τους ημιβάρβαρους της τρόικας;

  Πόσες μέρες οι ίδιοι πίστευαν ότι θα πάνε στη ΔΕΘ, θα «μειώσουν» τον ΦΠΑ και τον στόχο του ελλείμματος και θα γίνουν μάγκες;



  Πόσες... ώρες πίστευαν ότι οι τοκογλύφοι θα ανεχθούν τις αρκουδομαγκιές τους;


 Οι κακοπαιγμένες παραστάσεις δεν μακροημερεύουν. Και αυτή η τελευταία της κυβέρνησης δεν είχε προοπτική να παιχτεί πάνω από μερικά εικοσιτετράωρα. Όταν οι της τρόικας έφυγαν από την Ελλάδα, άφησαν ένα σαφές μήνυμα:

 «Θα τα πείτε με τα αφεντικά». Ως σοβαροί και επαγγελματίες μπράβοι δεν μπορούσαν να πάρουν πρωτοβουλία. Και αμέσως μετά το φευγιό τους άρχισαν τα τριφασικά καρπαζώματα:

● «Δεν θα πάρετε μία αν δεν το επιτρέψει η τρόικα. Αυτή είναι ο συνομιλητής σας».

● «Ξεχάστε όχι μόνο το παλιό, αλλά και το νέο δάνειο αν δεν υλοποιήσετε στο ακέραιο όσα υπογράψατε και ψηφίσατε. Κοινώς πτωχεύετε εδώ και τώρα».

● «Πρέπει να το γνωρίζουν αυτό στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης».

● «Δεν ξέρω αν θα έχετε φέρει τη χώρα σας σε λογαριασμό μέχρι να πεθάνω».

● «Η Ελλάδα θα πτωχεύσει μέχρι τον Δεκέμβριο, ακόμη κι αν τώρα την κρατήσουν στη ζωή».

● Η Σλοβακία θα αποφασίσει από Δεκέμβριο για τις «μεγαλειώδεις» και «σωτήριες» αποφάσεις του Ιουλίου – άρα στην καλύτερη περίπτωση θα τις δούμε από του χρόνου. Και οι Σλοβάκοι μας ετοιμάζουν κι άλλες εκπλήξεις...

● Όλες οι χώρες που βρίσκονται σε άθλια οικονομική κατάσταση βγήκαν να δηλώσουν ότι τα δημοσιονομικά της Ελλάδας απειλούν τη δική τους σταθερότητα.

● Ακόμη και οι Γάλλοι – ο Γιώργος μας ήταν στο Παρίσι την περασμένη εβδομάδα, αλλά συζητούσε για τη... Λιβύη! –, που τους θεωρούσε η κυβέρνηση συμμάχους, της συνέστησαν να μην κάνει παπαριές και να ακολουθήσει απαρεγκλίτως το πρόγραμμα.

● Το σπρεντ του δεκαετούς ομολόγου έφτασε στις 1.800 μονάδες και πάει ολοταχώς προς τις 2.000!

● Το επιτόκιο του διετούς πάνω από 60%!!

● Το επιτόκιο του μονοετούς πάνω από 80%!!!

Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό – και δεν έχει καμιά αξία να τον...
 εμπλουτίσουμε με τα μύρια όσα. Όλα αυτά δεν ήταν παρά η έμπρακτη και ακαριαία απάντηση που πήρε η χώρα όταν η κυβέρνηση επιχείρησε να πουλήσει ψευτομαγκιές στην τρόικα μπας και πάει ο Γιώργος μας στη Θεσσαλονίκη και καταφέρει για δύο εικοσιτετράωρα να πάρει μια ανάσα με μια - δυο ψευτοανακοινώσεις πασπαλισμένες με «κοινωνικό προφίλ».

 Με το που άρχισαν όμως τα γαμωσταυρίδια, μόλις οι ντελικανήδες μας κατάλαβαν ότι το αφεντικό αγρίεψε, άφησαν τους τσαμπουκάδες και ξαναμπήκαν στο κοτέτσι τους.
 Πήραν λοιπόν μια βαθιά ανάσα και προσγειώθηκαν στον ρόλο που τους ανατέθηκε – και οι ίδιοι προθύμως και αυτοβούλως αποδέχθηκαν – υπογράφοντας την πιο άθλια αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ποτέ χώρα για να δανειστεί. Και μάλιστα από φίλους και εταίρους που θα την έσωζαν.

Ο Μάο τώρα δικαιώνεται
Πήραν λοιπόν το γιαταγάνι, φόρεσε κι ο Βενιζέλος την τήβεννο του αδιάφθορου, πήρε επ’ ώμου την τιμή της χώρας και, ύστερα από έναν ακόμη «δεκάρικο» στο όνομα της κοινωνικής και φορολογικής δικαιοσύνης, εξήγγειλε:

● Απολύσεις στο Δημόσιο με επέκταση της «εργασιακής εφεδρείας» ακόμη και στον «στενό πυρήνα». Άγνωστος ο αριθμός, αλλά το μαχαίρι θα πέσει και θα είναι άγριο – οι 150.000 που ζητάει η τρόικα δεν προλαβαίνουν να φύγουν μόνο με συντάξεις και «οικειοθελείς αποχωρήσεις».

● Καταργήσεις και συγχωνεύσεις στις ΔΕΚΟ, οι οποίες θα φέρουν τις απολύσεις.

● Νέο μισθολόγιο χωρίς καθυστέρηση, ισοπέδωση των μισθών, εξομοίωση με τον ιδιωτικό τομέα και πάπαλα η «προσωπική διαφορά», που κάπως θα γλύκαινε το χάπι για πολλές χιλιάδες υπαλλήλους. Τουλάχιστον τώρα οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν θα βρίζουν τους δημόσιους – όλοι μαζί στα ίδια σκατά και καμιά ελπίδα για κανέναν. Ο θρίαμβος του «κοινωνικού αυτοματισμού». Πού ξέρεις; Μπορεί να καταλάβουν επιτέλους όλοι μαζί ότι η μοίρα τους τελικά είναι κοινή.

● Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων εταιρειών και ακινήτων κρατικής ιδιοκτησίας με στόχο να μαζευτούν 5 δισ. ευρώ μέχρι τέλους του έτους. Δεν πουλάμε, χαρίζουμε – ακόμη κι αν δεν βρεθεί κανείς να ψωνίσει, υπάρχουν πάντα οι δανειστές για να τα πάρουν τζάμπα.

● Νέο φορολογικό σύστημα μέσα σε τρεις εβδομάδες. Θα αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιοσύνη και θα πληρώσουν τα λαμόγια που μια ζωή διακινούν αφορολόγητο χρήμα. Ύστερα θα ξυπνήσουμε.

● Θεσμοθέτηση του «κρατικού υπαλλήλου», ο οποίος θα μετακινείται σε οποιαδήποτε υπηρεσία. Ευκαιρία να δούμε μπάτσους να γίνονται νοσοκόμες και δικαστικούς να καθαρίζουν σκάλες. Αν δούμε και υπουργούς να μαζεύουνε ρύζι, θα αναφωνήσουμε στεντορείως: «Ο Μάο τώρα δικαιώνεται».

● Αναθεώρηση του ανοίγματος όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Κοινώς κάθε modus vivendi που είχε βρεθεί με όσες και όποιες επαγγελματικές κατηγορίες πάει να τιναχτεί στον αέρα. Εκτός αν πρόκειται για άλλη μια μαϊμού εξαγγελία μπας και πέσει το παραδάκι της έκτης δόσης.

● Νέα λίστα βαρέων και ανθυγιεινών – με αθέτηση όλων των προθεσμιών που είχαν δοθεί μέχρι το 2013. Τα σύγχρονα Νταχάου (συγγνώμη, οι γερμανικές Ειδικές Οικονομικές Ζώνες ήθελα να πω) δεν μπορούν να περιμένουν. Διψάνε για αναλώσιμο εργατικό κρέας.

● Και μην ξεχνάμε ότι ήδη έχει προγραμματιστεί νέο ασφαλιστικό για τις αρχές του 2012, το οποίο μάλλον θα επισπευστεί.

Για όσους εξακολουθούν, σε αυτό το μπαράζ ψέματος, να παρακολουθούν ψύχραιμα την πραγματικότητα, είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο πακέτο καμιά ενίσχυση δεν πρόκειται να προσφέρει στα δημόσια ταμεία και τους δημοσιονομικούς στόχους. Αντιθέτως το όποιο όφελος, όπως έγινε μέχρι τώρα, θα υπεραντισταθμιστεί από την ύφεση που θα προκαλέσουν τα μέτρα. Άρα ζημιωμένο θα βγει και το δημόσιο ταμείο. Γι’ αυτό ως αντάλλαγμα η κυβέρνηση θα πάρει από την τρόικα τη μείωση του ποσοτικού στόχου για το έλλειμμα.

Ποιος όμως ενδιαφέρεται για έναν στόχο που, εκτός του ότι είναι ψευδής λόγω ανεξέλεγκτου ελλείμματος, δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί; Τι να τον κάνεις τον στόχο στο 8,6% όταν αυτό θα ξεπεράσει και το 10%;

Δεν είναι λοιπόν δημοσιονομικός ο στόχος. Το ζητούμενο είναι η εργασιακή, μισθολογική και ασφαλιστική ισοπέδωση, η φορολόγηση μέχρις εσχάτων, η μετατροπή της αγοράς σε ζούγκλα και των μικρομεσαίων σε εργασιακούς επαίτες. Όταν η Ελλάδα θα πτωχεύσει επισήμως και θα παραδοθεί, επίσης επισήμως λόγω δανειακής σύμβασης, στην πλήρη διάθεση των τοκογλύφων, η κοινωνία θα πρέπει να υπηρετήσει πλήρως το νέο μοντέλο οικονομικής και πολιτικής κατοχής. Χωρίς διάθεση και περιθώρια αντίστασης...

Αντίο συντάξεις
Μέσα στα προβλεπόμενα της εκπλήρωσης όχι πλέον των όρων της δανειακής σύμβασης, αλλά της «λύσης» της 21ης Ιουλίου, για την οποία πανηγύρισε η κυβέρνηση, θα έχουμε το αμέσως επόμενο διάστημα και τη συμμετοχή των ασφαλιστικών ταμείων στην ανταλλαγή και επιμήκυνση των κρατικών ομολόγων (rollover), με συνέπεια τη μείωση της περιουσίας τους από τα 25 δισ. ευρώ στα 20.
Δηλαδή απώλεια 5 δισ., συν 8 δισ. από την εισφοροδιαφυγή, συν 6 δισ. από την αύξηση της ανεργίας στο 1.000.000 μέχρι το τέλος του έτους.

[Αντίο κοινωνική ασφάλιση, λοιπόν, αφού άλλωστε, με το «ειδικό» ασφαλιστικό καθεστώς στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Γιώργου μας, του Βενιζέλου, του Παπακωνσταντίνου και του Χρυσοχοΐδη, θα είναι εντελώς άχρηστη – και επιπλέον επιζήμια για την ανάπτυξη μέσω του «Σχεδίου Μάρσαλ». Σημειωτέον ότι όλα τα παραπάνω δεν προβλέπουν το επιπλέον ελεγχόμενο κούρεμα, που όλοι προβλέπουν ότι σε επόμενη φάση θα φτάσει ή θα ξεπεράσει το 50%].

Όπως όμως διαβάζουμε σήμερα στην «Αυγή», «τα ταμεία διακρατούν τίτλους του ελληνικού Δημοσίου αξίας 8,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, ενώ περί τα 16 δισ. είναι τοποθετημένα από την Τράπεζα της Ελλάδας επίσης σε ομόλογα μέσω του “Ειδικού Κεφαλαίου” και τα περισσότερα λήγουν το 2018».

Επομένως το σύνολο της περιουσίας των ταμείων είναι επενδεδυμένο αναγκαστικά σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία στην αγορά έχουν ήδη χάσει τεράστιο ποσοστό από την αξία τους – 40% έως 50% στην καλύτερη περίπτωση. Επιπλέον τα περισσότερα λήγουν το 2018, άρα, αν νωρίτερα ένα ταμείο θελήσει, προκειμένου να πληρώσει συντάξεις, να ρευστοποιήσει μέρος των ομολόγων του, θα χάσει αυτομάτως κατά τα προαναφερόμενα ποσοστά.

Αντίο και στις συντάξεις, λοιπόν, αφού μονά - ζυγά τα ταμεία χάνουν ασύλληπτα ποσά από τις εισφορές των ασφαλισμένων.

Δεν πειράζει όμως. Θα έρθουν οι ασφαλιστικές εταιρείες των τοκογλύφων να καλύψουν το κενό ζωής και αξιοπρέπειας – εξ άλλου ποιος θα ενδιαφέρεται πλέον για συντάξεις λίγων ευρώ. Κρίμα για όσους δούλευαν κάτι δεκαετίες για να τους τα φάνε σήμερα τα λαμόγια στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας». Και με Έλληνες (!) υπουργούς (και πρωθυπουργό) να πανηγυρίζουν.

Τέλος ο «πρόλογος»
Είπαμε και πριν: Η απαρίθμηση δεν έχει τελειωμό. Έχει όμως συμπέρασμα. Που δεν είναι άλλο από μια απλή υπενθύμιση προς τους συνεπείς αναγνώστες μας. Εδώ και πολλούς μήνες λέμε, με κάθε δυνατό τρόπο, ότι η μέχρι τώρα ύφεση, η μέχρι τώρα κοινωνική καταστροφή δεν είναι παρά ο πρόλογος. Τώρα η ατζέντα αλλάζει: μπαίνουμε στο κυρίως θέμα.

Από τώρα και στο εξής δεν θα χρειαζόμαστε πολύπλοκους οικονομικούς όρους για να καταλάβουμε τι θα πει «δανειακή σύμβαση», «μνημόνιο», «σωτηρία από την πτώχευση». Ήρθε η ώρα να «ζήσουμε τον μύθο μας» στην Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου, του Βενιζέλου, της Διαμαντοπούλου και των άλλων παιδιών.

Ήρθε η ώρα να καταλάβουμε όλοι μαζί γιατί τόσους μήνες μας χώριζαν σε «συνεπείς» και «διεφθαρμένους», σε «δημόσιους» και «ιδιωτικούς», σε «τίμιους» και «κλέφτες»: για να μας «ξεσκίσουν» όλους μαζί. Χωρίς διακρίσεις πλέον. Η μόνη διάκριση θα αφορά όσους είναι είτε χρήσιμοι για να τους στηρίζουν είτε αρκετά δουλικοί ή φοβισμένοι για να τους υπηρετούν. Οι υπόλοιποι θα είναι «εργασιακή εφεδρεία» για τα σύγχρονα γκουλάγκ.

Το μόνο ερώτημα που πλέον μένει ανοιχτό είναι αν υπάρχει λαός (ή κοινωνία, ανάλογα με το ιδεολογικό στίγμα του καθενός) να αντισταθεί στη μετατροπή του σε σύγχρονο δούλο, ύστερα από κάτι δεκαετίες «κοινωνικοποίησης» και πλήρους εξάπλωσης της διαφθοράς. Αυτό όμως δεν απαντάται σήμερα. Προς το παρόν μένει ως ανοιχτό ερώτημα...

Του Σταύρου Χριστακόπουλου