Ερωτικά τρίγωνα πανοράματος

της Τζίνας Δαβιλά

Στον αστερισμό της φιλίας προέκυψε και αυτή η εκδοχή: friends with benefits, δηλαδή φίλοι με εξυπηρετήσεις. Ερωτικές εξυπηρετήσεις. Έχω το φιλαράκι μου, τα λέμε, πίνουμε το καφεδάκι μας παρέα, του λέω τους προβληματισμούς μου και τα παράπονά μου για τους άνδρες ή τις γυναίκες της ζωής μου - τελευταίως έχει γίνει μόδα η ομοσεξουαλικότητα να σημαιοφορείται με βήμα ταχύ - και αν δεν μου κάτσει γκόμενος για να ικανοποιήσει το αρχέγονο ένστικτο τραβάμε και ένα πήδημα παρέα για να καλύψουμε την έλλειψη. Χωρίς ενοχές, χωρίς σκέψεις, χωρίς ενδοιασμούς. Είναι τόσο φυσιολογικό όσο και το να πιω νερό από το ποτήρι του φίλου μου.
Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν πίστεψα ότι υπάρχει σχέση αμιγώς φιλική ανάμεσα σε ένα άνδρα και μια γυναίκα..
Υπάρχει λανθάνων ερωτισμός και καλώς κάνει και υπάρχει. Σε όλες τις σχέσεις υπάρχει ερωτισμός ευτυχώς και αλλοίμονο αν χαθεί. Πάνε περίπατο η έλξη, η μαγεία, η ματιά και η μυρωδιά του φλερτ στον αέρα. Σωστά, δεν μπορούν τα πάντα να ομολογηθούν τέτοια συναισθήματα, γιατί αλλάζει η ποιότητα των σχέσεων, πράγμα επικίνδυνο για την διατήρησή τους.
Το σεξ με τον φίλο μου, γιατί σεξ είναι όχι έρωτας, μπορεί να επαναφέρει τις σχέσεις σε ισορροπία; Δεν αλλάζει κάτι στην καθημερινότητα, στην επικοινωνία, στο βλέμμα; Γίνεται διαγραφή του σκηνικού και πάμε παρακάτω; Αυτή πάντως η συμπεριφορά, περισσότερο αφορά στους προχωρημένους κάθε εποχής. Οι φίλοι που εκτελούν και εξυπηρετήσεις ερωτικού χαρακτήρα, βολεύουν, γιατί καταρχάς είσαι ο εαυτός σου. Δεν έχεις να τους κρύψεις κάτι, είναι σαν να βλέπεις στον καθρέφτη τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα ήθελες είναι. Οι σχέσεις φίλων με οφέλη είναι ειλικρινείς και μη παρεξηγήσιμες. Είτε έχει στύση, είτε όχι ο άνδρας δεν πτοείται ψυχολογικά, διότι η φίλη του δεν είναι άγνωστη, είναι δικός του άνθρωπος. Μιλάμε για καλές φιλίες δηλαδή. Από την άλλη μπορεί η καλή σχέση να έχει και σεξουαλικό χαρακτήρα; Μήπως τελικά μπαίνει στην λογική της αλλαξοκωλιάς; Σε πηδώ, με πηδάς, γιατί δεν μου βρίσκεται κάτι άλλο; Μήπως οι σχέσεις των friends with benefits δεν μπορούν να είναι υγιείς, ειλικρινείς, καθαρές και εστιάζουν στο περίπου, στον ωχαδελφισμό, στο σκοτεινό, βολικό και φυγόπονο; Μήπως οι friends with benefits δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν τελικά υγιείς ερωτικές σχέσεις; Η πολλή προοδευτικότητα είναι ο μανδύας της ανασφάλειας, του φόβου να μπω και να δώσω στη σχέση, να πονέσω και να νοιώσω; Ή μήπως η εξερεύνηση του κορμιού του άλλου δεν έχει να κάνει με τις ερωτικές αλλαξοκωλιές, αλλά με την φύση και το ένστικτο του ανθρώπου;
Για μένα οι friends with benefits είναι η κρούστα του τρίγωνου πανοράματος, που έχει και έντονη την μυρωδιά της βανίλιας από την κρέμα Μια σχέση που ακροβατεί, ορίζεται στα δύο άκρα. Δεν την κρίνω, δε με αφορά να κρίνω, δεν είναι η δουλειά μου αυτή. Μέσα σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν ταχύτατα και οι σχέσεις αδυνατούν να δουλέψουν πάνω στον άξονα της ειλικρίνειας - γιατί οι σχέσεις μας με την αλήθεια ανέκαθεν ήταν κάκιστες - η σχέση με τον φίλο μου που κάλλιστα δύναται να γίνει και ερωτικός μου παρτενέρ, όπου και όταν τον έχω ανάγκη, μου φαίνεται να ακροβατεί στη σύνθετη λέξη υγειονοσηρότητα.. Γνωρίζω ‘‘τι καπνό φουμάρει’’, δεν περιμένω εκπλήξεις, δεν περιμένουμε δεσμεύσεις εκατέρωθεν. Μόνο που μου τη δίνει να μην δίνω όποτε θέλω ό,τι θέλω, γιατί ο friend μου with benefits δεν έχει μαζί μου τη ζεστασιά της σχέσης που γουστάρω να έχω μαζί του: τον πόθο, το πάθος, το διαρκές μοίρασμα, το βλέμμα της ζήλιας και του θαυμασμού, το πρωινό ξύπνημα που θα μας βρει χώρια και θα αναζητήσω τη φωνή του, μετά τον πρωινό μου καφέ. Το απρόσωπο είναι που δεν το μπορώ. Και γι’αυτό πληρώνω το τίμημα, για να ζήσω μια κανονική σχέση, με τα πάνω και τα κάτω της.