Ελλάδα . . . που σκοτώνεις έτσι τα παιδιά σου

Σκέψου...

"Κοιτάζεις μουδιασμένος και δε λες μια λέξη, τί έχει φταίξει..."

O,τι έχω να πω μ' ένα τραγούδι...



Απόψε που κολάς στο τζάμι το πρόσωπό σου
Και ψάχνεις τι έχει μείνει πια τι είναι δικό σου
Και τρέχεις σα σκυλί πιστό και φτύνεις αίμα
Για μια σταλιά φθηνή ζωη για ένα ψέμμα

Κυλάει ο καιρός αργά στο δε βαριέσαι
Και κρύβεσαι μέσα στα μπαρ για να ξεχνιέσαι
Και ψάχνεις στα χαμένα όνειρο να νοιώσεις
Στη ζάλη απ τον εαυτό σου να γλυτώσεις

Σκέψου
Ποιος κλέβει λίγο λιγο τη ζωή σου σκέψου
Αν κάποιος άλλος ζει μες το κορμί σου σκέψου
Κοιτάζεις μουδιασμένος και δε λές μια λέξη
Τι έχει φταίξει
Εδώ ειν΄όλα ακόμα εδώ
Πονάει το όνειρο εδώ
Κι όλα αυτά που δεν έρχονται
Εδώ ειν' όλα ακόμα εδώ
Μην κάνεις πίσω εδώ
Μέχρι το τέλος εδώ
Σκέψου

Φυσάει ο βοριάς τρελά και βρέχει αστέρια
Τι έχεις πάθει και κατέβασες τα χέρια
Για πες μου αν χτυπάει ακόμα η καρδιά σου
Ελλάδα που σκοτώνεις έτσι τα παιδιά σου

Απόψε που ο καιρός κρυφά παραμονεύει
Η αυλή κι η γειτονιά η παλιά σου ζωντανεύει
Και τρέχουνε ανάγκες και ευθύνες χίλιες
Στην τρέλα σου ψάξε να βρεις τις Θερμοπύλες

ΣΚΕΨΟΥ..

Γιωργος Σαρρης