Χορτάστε με «φρουτάκια»

Tης Μαριας Κατσουνακη

Η σχέση του επίσημου κράτους με τα τυχερά παιχνίδια κινείται με άνεση από την απόλυτη απαγόρευση (2002) στην πανηγυρική επιστροφή τους (2011). Με τη διαμεσολάβηση βέβαια ενός ηχηρού προστίμου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξαιτίας της νομοθετικής απαγόρευσης.
Τριάντα χιλιάδες «φρουτάκια», λοιπόν, θα βρουν τη θέση τους σε όλη τη χώρα ύστερα από απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να εγκρίνει σχέδιο νόμου που ρυθμίζει τη συγκεκριμένη αγορά. Μέσω της δημοπράτησης των αδειών, το Δημόσιο προσδοκά έσοδα 700 εκατ. ευρώ, ενώ άλλο 1 δισ. ευρώ εκτιμά ότι θα εισπράξει ως φορολογικά έσοδα από τον τζόγο την επόμενη τριετία. Το σχέδιο νόμου στοχεύει, παράλληλα, στον περιορισμό του παράνομου τζόγου, στον διαχωρισμό συμμετοχής ανηλίκων - ενηλίκων, περιλαμβάνει τα διαδικτυακά στοιχήματα κ.ο.κ.
Θα πείτε, «σιγά το θέμα» μέσα στον ορυμαγδό σοβαρών και κρίσιμων.....
προβλημάτων. Η απορία εύλογη: εδώ ο κόσμος καίγεται, τα 30.000 παιγνιομηχανήματα μας απασχολούν; Και όμως. Η όποια νομοθετική ρύθμιση δεν είναι μια απλή οικονομοτεχνική διευθέτηση. Προτείνει και μοντέλα ζωής. Δηλώνει προθέσεις, κατευθύνει επιλογές.
Δεν είναι η απαξιωτική και με μεγάλη ευκολία διατυπωμένη, στερεοτυπική, άποψη «Λας Βέγκας κατάντησε η Ελλάδα» ούτε οι κατηχητικές απόψεις περί κακών παραδειγμάτων και ολισθηρού προσανατολισμού της νεολαίας. Ηρθε μάλλον η ώρα να αλλάξουμε δίσκο στο γραμμόφωνο και να σκεφτούμε ευρύτερα. Τι ενοχλεί σε αυτήν την κυβερνητική απόφαση; Η, και από άλλη οδό, υποτίμηση της έννοιας της ψυχαγωγίας. Η υποβάθμιση που προκύπτει ήπια και ανάλαφρα, σε εξαιρετικά δύσκολους καιρούς, όπου ο κόσμος είναι προσανατολισμένος στον επιούσιο.
Ασφαλώς και δεν θα κρίνουν τα «φρουτάκια» την εξέλιξη της κοινωνίας. Αυξάνεται όμως η ένδεια όταν απουσιάζουν οι αντισταθμιστικές προσφορές από το ίδιο κράτος. Oταν οι πρωτοβουλίες, που θα μπορούσαν να διοχετεύσουν δημιουργικά τις ανησυχίες και τα αδιέξοδα μιας κοινωνίας εν κρίσει, είναι, απλώς, ανύπαρκτες. Η χώρα είναι πολλαπλώς απαράσκευη και ακάλυπτη στη μεγάλη φουρτούνα, αλλά αυτό δεν το χρεώνεται, βέβαια, μόνο η σημερινή κυβέρνηση.
Χρεώνεται όμως την ενίσχυση τόσο της αθέατης, σκοτεινής και ακατέργαστης πλευράς της ανθρώπινης ύπαρξης όσο και της απολύτως ορατής ενός πλέγματος συμφερόντων, που συνδέονται με τον τζόγο. Σε μια περίοδο κατά την οποία οι μόνες διαφημίσεις που συνεχίζονται αμείωτες και άτρωτες είναι όσες αφορούν τον τζόγο σε κάθε του έκφραση, το σχέδιο νόμου δεν εξαντλείται σε 30.000 παιγνιομηχανήματα. Η ισχύς του πολλαπλασιάζεται καθιστώντας το (κοινωνικό) έδαφος ακόμη πιο μαλακό και σαθρό.
Σε κάθε νόμο που ψηφίζεται συνυπολογίζονται οι προοπτικές και τα οφέλη. Ενδεχομένως, η είσπραξη των εκατομμυρίων ευρώ που αναμένονται από τα «φρουτάκια» να είναι αναγκαία για το χρέος. Oμως, το βραχυπρόθεσμο μέτρο είναι κοντόφθαλμο και καταστροφικό, όταν αγνοεί τη μακροπρόθεσμη φθορά και συρρίκνωση. Η ψυχική και πνευματική ατροφία δεν είναι λιγότερο επώδυνη από την οικονομική χρεοκοπία.
Καθημερινη