Αυτό το παραμύθι, του ότι κάποιος πρωθυπουργός της Ελλάδας ομολόγησε ότι η χώρα που κυβερνάει είναι διεφθαρμένη, μπορεί να ακούγεται καλό, λένε, αλλά δεν έχει... δράκο.

Από τον Ευρωπόντικα

Γελάνε και οι... πέτρες στην Ευρώπη, με τον καυγά που ξέσπασε στην Ελλάδα, για το ποιός από τους Έλληνες πρωθυπουργούς, που κυβέρνησαν την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, ξεστόμισε στον επικεφαλής του Γιουρογκρούπ, το μέγα. .. ψέμα ότι η Ελλάδα είναι μία διεφθαρμένη χώρα.
Καλά, αναρωτιούνται οι “κουτόφραγκοι”, ποιός ήταν αυτός ο Έλληνας πρωθυπουργός, πού τόλμησε να αμαυρώσει την εικόνα της αδιάφθορης και παραγωγικής Ελλάδος....?
Και ψάχνουν, μεταξύ των πρόσφατων πρωθυπουργών, να βρουν ποιός ήτανε ο ...
σιουπατζής, κατά το λαϊκόν άσμα.
Όχι για να τον... σουγιαδιάσουν αλλά για να του καταλογίσουν έλλειψη μνήμης, γνώσης και αποδοχής, για τα όσα, κατά καιρούς , μας έχουν σούρει, ευρωπαϊκοί και διεθνείς Οργανισμοί, με βάση τα οποία η Ψωροκώσταινα, συγκαταλέγονταν και συγκαταλέγεται στις πλέον διεφθαρμένες χώρες του κόσμου.
Μήπως, λένε, ήταν ο Σημίτης που, όταν έλεγε “αυτή είναι η Ελλάδα”, ενδεχομένως να εννοούσε την Ελλάδα της αρπαχτής, της ρεμούλας και της καθετοποιημένης διαφθοράς;
Μήπως, υποθέτουν, ήταν ο Καραμανλής που, όταν έλεγε ότι “δεν θα αφήσει πέντε νταβατζήδες να κυβερνούν την Ελλάδα”, εννοούσε ενδεχομένως ότι, παλαιοί και νέοι βαρόνοι της ελληνικής οικονομικής ελίτ, έχουν διαφθείρει, με τις πρακτικές τους, όλη την ελληνική κοινωνία και των ευαίσθητο χώρο της πολιτικής;
Μήπως, αναρωτιούνται, ήταν ο νυν πρωθυπουργός, που βγήκε ως ντελάλης στη γύρα, για να αποκαλύψει ότι η χώρα βαδίζει στην χρεοκοπία, και μ' αυτόν τον τρόπο ήθελε ενδεχομένως να καταγγείλει την εκτεταμένη διαφθορά, στον δημόσιο, ιδιωτικό και πολιτικό βίο της χώρας;
Μόλις, όμως, σταματάνε να γελάνε, εύλογα αναρωτιούνται...
Καλά, που ήταν όλοι αυτοί οι ... πρωθυπουργοί, όταν η Επιτροπή κατά της διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO), διαπίστωνε ότι, δεν έχει γίνει τίποτα, για να αντιμετωπισθούν τα εκτεταμένα κρούσματα διαφθοράς στον δημόσιο τομέα και στον χώρο της πολιτικής, στην Ελλάδα και απηύθυνε, ούτε μία, ούτε δύο αλλά είκοσι επτά συστάσεις, προς ...συμμόρφωση προς τα ευρωπαϊκά δρώμενα.
Όταν η ίδια Επιτροπή υπογράμμιζε ότι, τα πλοκάμια της διαφθοράς απλώνονται σ' όλο το δημόσιο τομέα (παθητική και ενεργητική δωροδοκία), σ' ένα μεγάλο κομμάτι της Δικαιοσύνης (όπου δεν έχει θεσμοθετηθεί ευρύτερα το αδίκημα της διαφθοράς για δικαστές και κατηγόρους) και στα μέλη των εθνικών επιτροπών, ξένων και διεθνών συμφερόντων, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και για τις οποίες δεν υπάρχει ποινικοποίηση του αδικήματος της διαφθοράς;
Και ότι, τέλος, δεν υπάρχει η απαιτούμενη διαφάνεια στη διαχείριση των εσόδων-εξόδων των πολιτικών κομμάτων και δεν έχει  καταργηθεί η προθεσμία παραγραφής που υπάρχει, για την άσκηση ποινικών διώξεων σε μέλη και πρώην μέλη των ελληνικών κυβερνήσεων που κατηγορούνται για διαφθορά;
Που ήταν όλοι αυτοί όταν, το αρμόδιο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης, για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος (MONEYAL) αποκάλυπτε ότι,  η Ελλάδα, εξακολουθεί, μέχρι και σήμερα, να μην λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα, για την παρεμπόδιση της διείσδυσης του μαύρου χρήματος στην πολιτική, στην οικονομία και στην κοινωνική διάρθρωσή της;
Σε ποιόν πλανήτη ζούσαν όταν, το κλιμάκιο της Ομάδας Χρηματοπιστωτικής Δράσης (FATF), που λειτουργεί στα πλαίσια του ΟΟΣΑ και ασχολείται με την καταπολέμηση του βρώμικου χρήματος παγκοσμίως, είχε διαπιστώσει,   τον Απρίλιο του 2008, ότι δεν έχει υπάρξει πρόοδος, ούτε στην καταπολέμηση του ξεπλύματος, ούτε στην αντιμετώπιση των αδυναμιών του ελληνικού ελεγκτικού συστήματος, όπως τις είχε περιγράψει σε προηγούμενη έκθεσή του (Ιούλιος 2007);
Και που θα πάνε να κρυφτούνε τώρα που, όπως φαίνεται, η Ελλάδα θα χαρακτηρισθεί ως “ευάλωτη χώρα”, στην διείσδυση και τις επιπτώσεις του μαύρου χρήματος και της διαφθοράς, στην κοινωνία, τον δημόσιο βίο και την πολιτική;
Αυτό το παραμύθι, του ότι κάποιος πρωθυπουργός της Ελλάδας ομολόγησε ότι η χώρα που κυβερνάει είναι διεφθαρμένη, μπορεί να ακούγεται καλό, λένε, αλλά δεν έχει... δράκο.
Μακάρι, ένας απ' αυτούς, να είχε το θάρρος να το ομολογήσει, έγκαιρα, αποδεχόμενος τα όσα καταμαρτυρούσαν στη χώρα, ευρωπαϊκοί και διεθνείς Οργανισμοί, λαμβάνοντας και τα απαραίτητα μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Θα είχε γλυτώσει πολλά η Ελλάδα και η Ευρώπη ακόμη περισσότερα και ενδεχομένως ο Γιούνκερ, να μην αναγκάζονταν, σήμερα, να καρφώσει...
Το Ποντικι