Αγαπάς τον άλλο γιατί το θέλεις και γιατί έτσι νιώθεις, δεν το κάνεις επειδή σε αγαπά κι εκείνος ή περιμένεις κάτι σε αντάλλαγμα.
Αλλά όταν η αγάπη σου δεν βρίσκει ποτέ ανταπόκριση, όσο να'ναι, σε παίρνει το παράπονο κι ας μην το θες.
Κι εγώ βαρέθηκα να σε αγαπώ και να εισπράττω φτύσιμο κατάμουτρα.
Βαρέθηκα να δίνω συνεχώς και να μην παίρνω ούτε το ελάχιστο, ούτε ένα απλό "ευχαριστώ".
Είσαι πολύ σκρόφα, Ελλάδα.
Κοιτάς την πάρτη σου, βολεύεις τους δικούς σου και εκμεταλλεύεσαι τους πάντες. Κι όταν δεν έχουν να σου δώσουν τίποτε, επειδή τους τα έχεις ήδη πάρει όλα, τότε γυρνάς την πλάτη και τους δείχνεις την έξοδο. Σαν καμιά πόρνη πολυτελείας....
που όσο δέχεται χρυσαφικά και γουναρικά, τότε παριστάνει ότι ενδιαφέρεται για σένα.
Αλλά εγώ σιχάθηκα να παριστάνω τον sugar daddy σου!
Σου πληρώνω τους φόρους μου κανονικά τόσα χρόνια.
Είμαι συνεπής στα πάντα, σε λογαριασμούς, σε ωράρια, σε προθεσμίες.
Περιμένω υπομονετικά και αγόγγυστα σε ουρές και ταμεία.
Ακολουθώ πρωτόκολλα, κανόνες, νομοθεσίες και οδηγίες.
Υπομένω γραφειοκρατίες και κωλυσιεργίες.
Καταθέτω ποσοστά από τους μισθούς μου και τις αγορές μου.
Σε υπερασπίζομαι και σε στηρίζω όσο μπορώ.
Και τόσα και τόσα άλλα που χρόνια τώρα καταπίνω και αποδέχομαι.
Και ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Μου ζητάς περισσότερα τώρα. Μάλλον, ΑΠΑΙΤΕΙΣ να σου δώσω περισσότερα! Περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο, περισσότερη υπομονή! Απαιτείς να θυσιάσω και να δώσω εγώ, για να καλύψω αυτά που δεκαετίες τώρα έτρωγαν εις βάρος μου οι δικοί σου, οι βολεμένοι σου;
Και όλα αυτά για να κυκλοφορώ στον δρόμο νιώθωντας σαν Ευρωπαίος τρίτης κατηγορίας; Για να με χλευάζουν και να γελάνε με εμένα οι υπόλοιποι; Για να ντρέπομαι που είμαι Έλληνας; Για να έχω φτάσει στο σημείο, πρώτη φορά στη ζώη μου, να σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερα να σου δείξω εγώ την πλάτη μου και να φύγω οριστικά;
Άντε πνίξου, Ελλάδα!
Αλλά δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!
Εγώ φταίω που τόσα χρόνια ήμουν το πειθήνιο θύμα σου, επειδή μου κουνούσες μπροστά στα μούτρα το καρότο μίας ελπίδας που δεν επαληθεύτηκε ποτέ.
Της ελπίδας ότι κάποια μέρα θα ήμουν κι εγώ άξιός σου. Ότι θα με θεωρούσες πολίτη σου και όχι αγελάδα για άρμεγμα... http://peslac.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.