Με μεγάλη έκπληξη άκουσα την είδηση ότι το ΚΚΕ παραυρέθηκε για πρώτη φορά με αντιπροσωπεία του και χαιρέτησε το πρόσφατο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ. Συγκεκριμένα, το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ χαιρέτησε το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος Χρήστος Κατσώτης (ολόκληρος ο χαιρετισμός παρακάτω).
Η έκπληξη, φυσικά, δεν αφορούσε απλώς αυτή καθ’ εαυτή την κίνηση του ΚΚΕ να χαιρετίσει το κρίσιμο για την πορεία ακόμα και την ύπαρξη της ΔΗΜΑΡ, Συνέδριό της.
Η έκπληξη αφορούσε κυρίως το γεγονός ότι το ΚΚΕ έδωσε το «παρών» στο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, την ίδια ώρα που δεν θέλει να έχει καμιά, έστω τυπική, σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και απουσίασε επιδεικτικά, σχεδόν, περιφρονητικά από το Συνέδριό του.
Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι το ΚΚΕ στο χαιρετισμό του από το βήμα του Συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ δεν άφησε κανένα υπαινιγμό κατά της τελευταίας, ενώ αξιοποίησε την ευκαιρία για να εξαπολύσει ...
ονομαστικά επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα είναι αυθόρμητο.
Γιατί το ΚΚΕ ακολουθεί δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Αισθάνεται το ΚΚΕ πιο συγγενικά ή λιγότερο εχθρικά, προς τη ΔΗΜΑΡ από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί αυτή η εμπάθεια απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν επιδεικνύεται ούτε σε μνημονιακά αστικά κόμματα όπως η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ;
Η στάση του ΚΚΕ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία λογική, όσες αντιθέσεις και αν έχει με τον τελευταίο, όσο και αν θεωρεί με τη δική του αντίληψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον κύριο «αντίπαλό» του ή τον κύριο «εχθρό» του λαϊκού κινήματος!
Η στάση αυτή δεν εξηγείται, ακόμα, ούτε με την εκτός κάθε πολιτικής οπτικής αντίληψη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στελέχη που διαγράφησαν ή αποχώρησαν από το ΚΚΕ και επιχείρησαν, τάχα, να «διαλύσουν» το τελευταίο. Γιατί και στη ΔΗΜΑΡ το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών της προέρχεται μάλλον από το ΚΚΕ, θήτευσε στο ΚΚΕ εσωτ., ενώ και ορισμένα σημερινά στελέχη της ΔΗΜΑΡ, αποχώρησαν από το ΚΚΕ στην πρόσφατη μεγάλη διάσπασή του.
Αν καυτηριάζω αυτές τις περίεργες επιλογές του ΚΚΕ δεν το κάνω για να «στριμώξω» αυτό το κόμμα. Ούτε, βεβαίως, για να υπερασπίσω τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο έχω πολλές διαφορές.
Η κριτική μου στις αλλοπρόσαλλες αυτές πρακτικές του ΚΚΕ (και αναφέρομαι στην ηγεσία του) γίνεται με πόνο. Διότι αυτές οι επιλογές δεν κάνουν κακό μόνο στο ΚΚΕ. Κάνουν ζημιά σε όλο το κομμουνιστικό-αριστερό κίνημα της χώρας μας και κυρίως είναι πολύ επιζήμιες για τον τόπο και το λαό σε αυτές τις κρίσιμες ώρες.
Αυτές τις στιγμές, ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς εκείνα που πρώτα απ’ όλα χρειάζονται είναι μια νέα μεταξύ τους σχέση κοινής δράσης, στοιχειώδους αλληλεγγύης και κυρίως συμπόρευσης αν όχι και συμπαράταξης, πέρα από διαφορές και παρά τις διαφορές και τις όποιες αντιπαραθέσεις.
Εκτός και αν κάνω, μακάρι, λάθος! Εκτός και αν η παρουσία του εξαιρετικού συντρόφου Χρήστου Κατσώτη στο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ είναι ένα πρώτο βήμα για να λιώσουν οι πάγοι. Βήμα, το οποίο θα ακολουθήσουν και άλλα, ώστε να δούμε εκπρόσωπο του ΚΚΕ στο επόμενο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Μακάρι…
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΡΤΙΝΟΣ
Ολόκληρος ο χαιρετισμός του Χρήστου Κατσώτη εκ μέρους του ΚΚΕ στο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ έχει ως εξής:
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ
«Κυρίες και κύριοι σύνεδροι, εκ μέρους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας ευχόμαστε καλές εργασίες στο συνέδριο σας. Το συνέδριό σας πραγματοποιείται σε μια περίοδο που ο ελληνικός λαός, αλλά και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης έρχονται αντιμέτωποι με τα σκληρά μέτρα των κυβερνήσεων και των πολιτικών της ΕΕ. Ο ελληνικός λαός βιώνει με βίαιο τρόπο τις συνέπειες της κρίσης και των μέτρων στη ζωή του. Η φτώχεια, η ανεργία, η ανασφάλεια, ο αποκλεισμός από στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές όπως υγεία, παιδεία, πρόνοια, θέρμανση είναι καθημερινό φαινόμενο που γενικεύεται.
Ως Κόμμα εδώ και χρόνια είχαμε μιλήσει για το ενδεχόμενο ξεσπάσματος οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και για τις συνέπειες που θα έχει για τη χώρα μας, ιδιαίτερα στις συνθήκες ενσωμάτωσης στην ΕΕ.
Αναδείξαμε τον χαρακτήρα των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, ως συμφωνιών της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι οποίες δεν είχαν στόχο μόνο τη διαχείριση των χρεών και των ελλειμμάτων, αλλά και την επιτάχυνση στην υλοποίηση ήδη αποφασισμένων πολιτικών, των λεγόμενων αναδιαρθρώσεων. Πολιτικών, που έχουν ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην Ελλάδα καθυστέρησαν για μια σειρά λόγους και σήμερα εφαρμόζονται με τραγικές συνέπειες για το λαό, προκειμένου να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και την ανάκαμψη τους από την κρίση.
Από αυτήν την άποψη η ανακοπή της σημερινής πορείας και των αντιλαϊκών μέτρων δεν είναι ζήτημα καλής ή κακής διαπραγμάτευσης από τη σημερινή ή μια άλλη κυβέρνηση που θα κινείται εντός των ίδιων τειχών. Η όποια καπιταλιστική ανάκαμψη, όταν και όποτε έρθει, θα είναι «αναιμική», με υψηλά ποσοστά ανεργίας, με φτωχούς εργαζόμενους και δημιουργία προϋποθέσεων για να υπάρξει νέα βαθύτερη κρίση.
Μια πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση δε μπορεί να προέλθει μέσα από συνταγές διαχείρισης που άλλες ακουμπούν περισσότερο στην πολιτική της ΕΕ, της Γερμανίας – όπως αυτή που υλοποιεί η κυβέρνηση – και άλλες στην πολιτική του ΔΝΤ και των ΗΠΑ – όπως αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις. Τόσο οι μεν όσο και οι δε δεν αμφισβητούν το σημερινό δρόμο ανάπτυξης, την ανάγκη συνέχισης των αναδιαρθρώσεων σε βάρος του λαού. Εκφράζουν υπαρκτές αντιθέσεις μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων, καπιταλιστικών χωρών με προδιαγεγραμμένο ωστόσο αντιλαϊκό αποτέλεσμα. Για αυτό το λόγο θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να παγιδευτεί μέσα σε αυτές τις αντιθέσεις.
Δεν πρέπει να παγιδευτεί στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που συνιστά επί της ουσίας αναπαλαίωση σχημάτων, κομμάτων, προσώπων είτε παίρνοντας τη μορφή κεντροαριστερών κεντροδεξιών σχημάτων, συμμαχιών είτε άλλων παρόμοιων σχημάτων. Ο λαός πρέπει να σπάσει αυτό το φαύλο κύκλο της κρίσης, της ανάκαμψης με φτώχεια. Σε αυτές τις συνθήκες η πρότασή του ΚΚΕ για κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μονομερή διαγραφή του χρέους με κατάργηση μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, απαντά στην έξοδο που έχει ανάγκη η πλειοψηφία του λαού μας.
Επιστροφή στο παρελθόν στα σχετικά καλύτερα επίπεδα διαβίωσης της δεκαετίας του ΄80 και ΄90 δεν μπορεί να υπάρχει. Η κατάσταση για το λαό θα χειροτερεύει εάν δεν πάρει την υπόθεση της ανάπτυξης στα χέρια του με τη δική του εξουσία και την αποδέσμευση από την ΕΕ. Το υποστηρίζουμε αυτό, γιατί πλέον το σύστημα έχει χάσει τα εργαλεία που είχε στο παρελθόν για να ξεπερνά τις κρίσεις του. Έχει χάσει τις δυνατότητες να κάνει έστω και κάποιες παραχωρήσεις. Σήμερα σε διεθνές επίπεδο που το άρμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης το σέρνουν χώρες με πολύ φθηνή εργατική δύναμη, όπως η Ινδία, η Κίνα, τα περιθώρια έχουν σε μεγάλο βαθμό εξαντληθεί.
Η αντιλαϊκή πολιτική εφαρμόζεται δια πυρός και σιδήρου, με τον αυταρχισμό, την καταστολή των λαϊκών αγώνων, τη συκοφαντία, τη θεωρία των άκρων που τσουβαλιάζει τη δράση του λαϊκού κινήματος με προβοκάτορες ή με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής.
Ειδικά η ναζιστική Χρυσή Αυγή αξιοποιείται για να τρομοκρατεί εργαζόμενους, Έλληνες και ξένους, να χύνει το ρατσιστικό δηλητήριο της στο λαό, τη νεολαία, ακόμη και σε μικρά παιδιά. Γι΄ αυτό και πρέπει να απομονωθεί μέσα στο λαό, πρέπει να αναλάβουν δράση τα εργατικά Σωματεία, οι Σύλλογοι και οι φορείς της νεολαίας, οι Σύλλογοι των γονιών και των εκπαιδευτικών στα σχολεία, εκεί πρέπει να συμβάλλει και κάθε άνθρωπος που νοιώθει προοδευτικός, που νοιώθει αγωνιστής.
Κυρίες και κύριοι σύνεδροι γνωρίζετε ότι το ΚΚΕ έχει καθαρή στάση, στάση αρχών στην κριτική μας και στην κυβερνητική πολιτική και στα άλλα κόμματα. Επιδιώκουμε να γίνεται ουσιαστική ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση πάνω σε πολιτικές, σε στρατηγικές, πάνω σε προγράμματα που να βοηθούν το λαό να βγάλει τα σωστά συμπεράσματα.
Με αυτές τις σκέψεις, θέλουμε να ευχηθούμε καλές εργασίες στο συνέδριό σας, ευχαριστώ.»
(Χορηγία του σχολιαστή; politropoυ Dionisi)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.