Στα τέσσερα η κυβέρνηση....

Σε «κουτσό άλογο» ποντάρει η κυβέρνηση…

Τις τελευταίες μέρες και μετά την εκταμίευση της δόσης η κυβέρνηση διατείνεται ότι πλέον άλλαξε το κλίμα και η χώρα εξασφάλισε την παραμονή της στην ευρωζώνη. 

Ουδέν πιο ανακριβές και ψευδές για έναν απλούστατο λόγο. 

Κανείς δεν μπορεί να εξασφαλίσει κάτι για το οποίο δεν του πέφτει λόγος γι’ αυτό. 

Και όπως είναι προφανές δεν επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση, ούτε την ψυχοπόνεσε η Γερμανία και άνοιξε την αγκαλιά της η Μέρκελ να δεχτεί τον «άσωτο υιό» του Νότου. 

Η Γερμανία δεν θέλει να...

προχωρήσει σε επιλογές, το κόστος των οποίων ενδεχομένως αποβεί μεγαλύτερο απ’ τα επιδιωκόμενα οφέλη για την ίδια. Και μια τέτοια επιλογή είναι η προς το παρόν διατήρηση της Ευρωζώνης ως έχει. Όλα αυτά όμως υπό αίρεση και μέχρι νεωτέρας.

Αυτό που έχει σημασία να κρατήσει κανείς αυτή την ώρα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει εξασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Και όχι μόνο η Ελλάδα αλλά όλη η Ευρωζώνη και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι θα υπάρχει και στο μέλλον. Ο προσεκτικός παρατηρητής των εξελίξεων στην Ευρώπη δεν μπορεί παρά να σημειώσει ότι: 

Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι επανήλθε και οδήγησε στην πτώση το Μάριο Μόντι. Επίκεντρο της προεκλογικής αντιπαράθεσης στη γειτονική χώρα η σχέση της με τη Γερμανία και την Ευρωζώνη. Ο Καβαλιέρε δεν είναι και ο πιο φιλικά προσκείμενος πολιτικός ηγέτης στη Γερμανίδα Καγκελάριο. 

Στην Ισπανία η κυβέρνηση κάνει τα πάντα να αποφύγει την υπογραφή μιας δανειακής σύμβασης που θα την έθετε υπό πλήρη γερμανική κηδεμονία. 

Ενώ και στη Γαλλία δεν πρέπει να υποτιμήσει κανείς ότι η Γκωλική δεξιά τελεί υπό διάσπαση. Στην πραγματικότητα και στις τρεις αυτές χώρες παίζεται το ίδιο έργο.

Πρόκειται για τις τρεις μεγαλύτερες –μετά τη Γερμανία- δυνάμεις της ευρωζώνης στις οποίες συντελούνται διεργασίες που αφορούν στον αν θα ακολουθήσουν, με ποιους όρους ή αν όχι το γερμανικό άρμα. Βεβαίως σ’ αυτά πρέπει να συνυπολογίσει κανείς τον προβληματισμό που αναπτύσσεται εντός της Βρετανίας για τον αν η χώρα του Ντέιβιντ Κάμερον θα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η στάση της τελευταίας μάλιστα ήταν τέτοια που οδήγησε τη σύνοδο κορυφής των ηγετών των 27 κρατών μελών να μη συμφωνήσουν στο φετινό προϋπολογισμό της Ένωσης!

Όλα αυτά δείχνουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο πιο αντιδραστική (μνημόνιο) γίνεται τόσο μεγαλύτερες δυσκολίες έχει να διατηρήσει τη συνοχή της. Οι τάσεις που καταγράφονται στο εσωτερικό μεγάλων δυνάμεων της Ένωσης είναι πολύ χαρακτηριστικές για το που οδεύουν τα πράγματα. Το πότε και πως ακριβώς θα εξελιχθούν μένει να φανεί στο μέλλον, το …όχι και τόσο μακρινό.

Κατά συνέπεια εκτός του ότι η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση και οι στόχοι για τους οποίους έχει δεσμευτεί έναντι των δανειστών δεν βγαίνουν και άρα καθιστούν αμφίβολη την παραμονή στο ευρώ, υπάρχει και η πραγματικότητα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή καθ’ αυτή που δείχνουν πως κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι θα υπάρχει αιωνίως το ευρώ και η ΕΕ και άρα η παραμονή της Ελλάδας σ’ αυτούς τους οργανισμούς.

inprecor