Τιμημένα γηρατειά

Πάντα και όπου σε αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ Και περήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ… …έλεγε με βροντερή φωνή το σχολικό ποιηματάκι, για την σημαία μας.  Την γαλανόλευκη. Το ίδιο ποιηματάκι μπορεί τώρα να επαναληφθεί για την  καροντυμένη  κυρία, που κρατάει την γαλανόλευκη.  Από την πρόσφατη συγκέντρωση του Αντώνη Σαμαρά στο Ζάππειο, χώρος από όπου ο ηγέτης με τα λυμένα χέρια ζήτησε την δύναμη ενός έθνους και πήρε την αδυναμία του έθνους.  Για την ακρίβεια πήρε την δύναμη του 18,7% του έθνους και το ηχηρό χαστούκι του υπολοίπου περίπου  82% , του ίδιου έθνους. Μαζί με ένα πελώριο Αι σιχτίρ!  Για αυτόν και για τον συνέταιρό του.  Και συνένοχο και συγκατηγορούμενό του. Πάντα, λοιπόν και όπου αντικρίζω, γαλανόλευκη στα... χέρια κυρίας ηλικιωμένης, με μαυρόασπρο καρό πουκάμισο πάνω από την καφέ φούστα, και κυρίως με βλέμμα απορίας και απόγνωσης σα να έχει δει τα δυσάρεστα  αποτελέσματα των εκλογών, πριν αυτές ολοκληρωθούν… με λαχτάρα σταματώ και περήφανα δακρύζω, ταπεινά την χαιρετώ.  Την σημαία και την κυρία. Είναι αυτές οι κυρίες και κύριοι, μιας κάποιας ηλικίας, που χαντάκωσαν τις άλλες ηλικίες. Που αγαπάνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους , αλλά με τα ΠΑΣΟΚ και τα ΝΔ, που επέλεγαν, τα αλυσόδεσαν.  Τα παιδιά και τα εγγόνια.  Που αν τους ζητήσεις να πάνε κάπου, επικαλούνται αρθριτικά, ρευματισμούς, και τα ταλαιπωρημένα κόκαλά τους. Όταν πρόκειται όμως, να σταθούν όρθιες και όρθιοι, για πάνω από 2 ώρες, κάτω από μια εξέδρα, κρατώντας και κουνώντας συνεχώς μια σημαία, έχοντας μέσα στα αυτιά της την κόρνα από τον ούγκανο, ονεδίτη ή πασοκο κι εισπνέοντας 15 καπνογόνα ταυτόχρονα, ποτέ δεν λένε όχι.  Είναι πρόθυμες να κάνουν όλα αυτά, και άλλα τόσα για να ακούσουν  τις μαλακίες του ηγέτη τους, που ζητά να του λύσουνε τα χέρια, ή μια αυτοδύναμη Ελλάδα και σίγουρα μια ακόμη ευκαιρία να ξανασώσουν τον τόπο, από την καταστροφή που αυτοί κατάφεραν.  Μαζί με τις κυρίες και τους κυρίους των φωτογραφιών. Αυτές οι κυρίες και οι κύριοι, από την μακρινή κάμερα είναι το μέγα πάθος του λαού, ενώ από την κοντινή κάμερα είναι το μέγα λάθος του λαού. Αν υπήρχε κράτος δικαίου και λογικής θα έπρεπε να είχε συλλάβει την κυρία αυτή και να την είχε οδηγήσει μαζί με άλλες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας. Μαζί με την κυρία, να είχε συλλάβει και τον αρχηγό της, για λόγους που όλοι ξέρουμε. Το κράτος δικαίου δεν το έκανε. Το έκανε το δίκαιο του καιρού μας. Μάλλον η Ελλάδα αυτή τελειώνει, αφού πρώτα τελείωσε όλους εμάς.  Ας τους κάνει όλους αυτούς εικόνες της παρακμής, του χτες, της ενοχής. Ας τους κάνει όλους και όλες απλές έγχρωμες φωτογραφίες. Και πολύ σύντομα ασπρόμαυρες πολυκαιρισμένες φωτογραφίες κρεμασμένες για πάντα στον τοίχο του σαλονιού, της ιστορίας. (Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο 6ο τεύχος του περιοδικού Unfollow) Θύμιος Κ.