Μέχρι πριν λίγο καιρό, οι συζητήσεις περί των επικείμενων συγχωνεύσεων και υποβαθμίσεων των δημόσιων σχολείων απέπνεαν -υποτίθεται- την κινδυνολογική διάθεση των πάσης φύσεως πνευμάτων αντιλογίας. Να όμως, που δεν άργησαν να ξεφουρνιστούν από το χυτήριο του υπουργείου, τα υπηρεσιακά έγγραφα που επιβεβαιώνουν κραυγαλέα τις ενοχλητικές εκείνες προβλέψεις. Εγκύκλιοι με απρόσωπα νούμερα, διευθύνσεις σχολικών μονάδων και καλλικρατικές υπογραφές, παραδίδουν στην πυρά, με την ευσυνειδησία που παραδίδονταν κάποτε στην πυρά τα αιγοπρόβατα των θυσιών, άχρηστα κέντρα υποδοχής...
μαθητών… Πρόκειται για τα ίδια ακριβώς κτίρια που κάποτε εγκαινίαζαν όλο καμάρι, υπουργοί και παρατρεχάμενοι. Τη μακρινή εκείνη εποχή ο αριθμός των ανεγερθέντων και των ανεγειρόμενων Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων, η εκπαιδευτική αραίωση, ο σχολικός μαξιμαλισμός, ακόμα κι αν είχαν προφανέστατα επιφανειακό χαρακτήρα, αποτελούσαν καύχημα των κυβερνήσεων και βεβαίως, χαρά των εργοληπτών που έθαλλαν συγκαλυμμένα στους κόλπους του γενναιόδωρου Δημοσίου. Και εν πάση περιπτώσει, για να επανδρωθούν οι νέες υποδομές, χρειάστηκαν περισσότεροι εκπαιδευτικοί…
Τώρα όμως διανύουμε περίοδο κρίσης και το δοκιμαζόμενο σύστημα απέκτησε άλλες συμπάθειες. (Πιο μεγαλεπήβολες, πιο υψηλές, πιο αόρατες). Και βεβαίως, αισθάνεται πέρα για πέρα ικανό να ζήσει χωρίς την εκτίμηση των τοπικών κοινωνιών και των μη προνομιούχων πολιτών που θα δουν τώρα τα παιδιά τους να παστώνονται και να… ξεπετιούνται εκπαιδευτικώς, στο όνομα της οικονομικής εξυγίανσης. Τέτοια παιδιά είναι και οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ανατολικού Σελίνου Ροδοβανίου (στο νομό Χανίων βρίσκεται)… Τόσο τα ίδια, όσο και οι γονείς τους, πληροφορήθηκαν ότι πάνε για υποβάθμιση (από 4θέσιο το σχολείο, γίνεται 2θέσιο). Και υποβάθμιση στις ήδη δυσπρόσιτες περιοχές σημαίνει «βρείτε άλλο τρόπο να ξεστραβωθείτε, πιτσιρίκια…». Με τη βοήθεια του δασκάλου τους λοιπόν, αποφάσισαν να παρακάμψουν τους πολιτικούς εγνωσμένου κυνισμού (από παιδικό ένστικτο δε σκέφτηκαν ούτε στιγμή να ενοχλήσουν την μητέρα όλων των εκπαιδευτικών δυσανεξιών, Άννα Διαμαντοπούλου) και να απευθυνθούν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ήσυχος παππούλης, σου λένε, είναι, με τα πίτουρα δεν πολυανακατεύεται και γράφει και πολύ ωραίες εκθέσεις στις εορτές και στις αργίες, όπως κι εμείς… Βρήκαν λοιπόν το σημείο ταύτισης μαζί του. Και του έγραψαν γράμμα. Για να επικαλεστούν το συναίσθημά του.
Τι να τους πει όμως κι ο πρόεδρος; Είναι κατάκοπος μετά τον τελευταίο σχολιασμό των γηπεδικών εκτρόπων. Κι έπειτα, ακόμα κι να δώσει σημασία στους μικρούς μαθητές (που δεν αποκλείεται), ακόμα κι αν τους καλέσει στο Μέγαρο και τους τρατάρει κοκάκια, δεν μπορεί να τους φανεί χρήσιμος παραπέρα. Έχει γνώμη το σήμα της αυτοβιομηχανίας που φιγουράρει στο πρόσθιο μέρος του καπό περί του τι γίνεται στη μηχανή; Μπορεί να υπεισέλθει; Μπορεί να υπεισέλθει, ειδικά αν στη βιομηχανία κάνει κουμάντο μια τόσο σιδηρά κυρία, παρέα με τόσα ιδιωτικά συμφέροντα;
Φάτε παιδιά το κοκάκι σας και πάρτε το απόφαση. Τα δωρεάν και δημόσια αγαθά δεν είναι πια για όλους. Ούτε καν αυτά. Και μη σκεφτείτε να το ρίξτε στη γεωργία και στην κτηνοτροφία. Τι θα τα κάνουμε τόσα ομοειδή προϊόντα, Ε.Ε….;
απο το Ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.