Κυριακή βράδυ και το στέκι μας βαζελοκρατείται!
Λογικό.
Απόψε παίζει η ομάδα τους και τα παιδιά ήρθαν να δουν το ματσάκι.
Ας μην ξεχνάμε και πού βρισκόμαστε. Στους Αμπελόκηπους, 300 μέτρα απ' τη Λεωφόρο!
Έχω πιάσει από νωρίς το ακριανό τραπέζι. Πίνω ήσυχος τις μπύρες μου και δεν έχω καμιά διάθεση να τους αδειάσω τη γωνιά...
Άσε που ελπίζω να δω τα ξινισμένα μούτρα τους αν γίνει η γκέλα.
Αλλά δεν πρόκειται να τους δώσω την αφορμή που ψάχνουν για να ξεσπάσουν πάνω μου τα νευράκια τους...
Τα πράγματα πάνε κατ' ευχήν. Είμαστε γύρω στο 80ο λεπτό και το Πανιωνάκι κρατάει γερά.
Πολύ γουστάρω...
Ξαφνικά, μια κοπελίτσα απ' την άλλη άκρη του μαγαζιού σηκώνεται κι αρχίζει να 'ρχεται προς το μέρος μου.
Περνάει με το στενό τζινάκι της και το υπέροχο κωλαράκι της ανάμεσα στα στριμωγμένα τραπέζια.
Κανένας μαλάκας δεν της δίνει σημασία. Όλοι κρέμονται απ' τα μπούτια του Σισέ...
Η κοπελίτσα κάθετε ακριβώς απέναντί μου και κολλάει τη μούρη της στη δική μου.
"Σε γουστάρω πολύ! Χωρίς αμφιβολίες, χωρίς μαλακίες!"
Κάτι τέτοιες ώρες είναι που συνειδητοποιώ ότι δεν ξέρω και πολλά για γυναίκες. Δεν ξέρω πολλά για οτιδήποτε...
Τα λόγια της μου φάνηκαν πολύ ηλίθια. Αλλά ήταν κουκλάρα και αυτό την έκανε λιγότερο ηλίθια. Ή, μάλλον, καθόλου ηλίθια!
Με βουτάει απ' το κεφάλι και μου χώνει ένα γλωσσόφιλο!
Αυτό ήταν!
Με τη μία άρχισα να βλέπω τον κόσμο αλλιώτικα. Μια πανίσχυρη αγάπη για όλο τον κόσμο με κυρίεψε! Αγαπούσα τους πάντες!
Ακόμη και οι βάζελοι άρχισαν να μου φαίνονται αξιολάτρευτοι!
Άλλωστε ήταν πολύ καλά παιδιά. Απλά, υποστηρίζουν την ομάδα τους οι άνθρωποι...
Οι ποδοσφαιρικοί τσακωμοί είναι μεγάλη βλακεία! Όπως λέγαμε και στην ΚΝΕ, το οπαδιλίκι λειτουργεί ενάντια στην ενότητα της εργατικής τάξης! Εξασφαλίζει την ανενόχλητη κυριαρχία της μπουρζουαζίας...
Γύρω μου οι τύποι έχουν λυσσάξει! Απειλούν θεούς και δαίμονες. Βρίζουν παίχτες, προέδρους, προπονητές.
Εγώ, όμως, στην καρακοσμάρα μου!
Τους βρίσκω πολύ ευαίσθητους και χαριτωμένους νεαρούς...
Λογικό.
Απόψε παίζει η ομάδα τους και τα παιδιά ήρθαν να δουν το ματσάκι.
Ας μην ξεχνάμε και πού βρισκόμαστε. Στους Αμπελόκηπους, 300 μέτρα απ' τη Λεωφόρο!
Έχω πιάσει από νωρίς το ακριανό τραπέζι. Πίνω ήσυχος τις μπύρες μου και δεν έχω καμιά διάθεση να τους αδειάσω τη γωνιά...
Άσε που ελπίζω να δω τα ξινισμένα μούτρα τους αν γίνει η γκέλα.
Αλλά δεν πρόκειται να τους δώσω την αφορμή που ψάχνουν για να ξεσπάσουν πάνω μου τα νευράκια τους...
Τα πράγματα πάνε κατ' ευχήν. Είμαστε γύρω στο 80ο λεπτό και το Πανιωνάκι κρατάει γερά.
Πολύ γουστάρω...
Ξαφνικά, μια κοπελίτσα απ' την άλλη άκρη του μαγαζιού σηκώνεται κι αρχίζει να 'ρχεται προς το μέρος μου.
Περνάει με το στενό τζινάκι της και το υπέροχο κωλαράκι της ανάμεσα στα στριμωγμένα τραπέζια.
Κανένας μαλάκας δεν της δίνει σημασία. Όλοι κρέμονται απ' τα μπούτια του Σισέ...
Η κοπελίτσα κάθετε ακριβώς απέναντί μου και κολλάει τη μούρη της στη δική μου.
"Σε γουστάρω πολύ! Χωρίς αμφιβολίες, χωρίς μαλακίες!"
Κάτι τέτοιες ώρες είναι που συνειδητοποιώ ότι δεν ξέρω και πολλά για γυναίκες. Δεν ξέρω πολλά για οτιδήποτε...
Τα λόγια της μου φάνηκαν πολύ ηλίθια. Αλλά ήταν κουκλάρα και αυτό την έκανε λιγότερο ηλίθια. Ή, μάλλον, καθόλου ηλίθια!
Με βουτάει απ' το κεφάλι και μου χώνει ένα γλωσσόφιλο!
Αυτό ήταν!
Με τη μία άρχισα να βλέπω τον κόσμο αλλιώτικα. Μια πανίσχυρη αγάπη για όλο τον κόσμο με κυρίεψε! Αγαπούσα τους πάντες!
Ακόμη και οι βάζελοι άρχισαν να μου φαίνονται αξιολάτρευτοι!
Άλλωστε ήταν πολύ καλά παιδιά. Απλά, υποστηρίζουν την ομάδα τους οι άνθρωποι...
Οι ποδοσφαιρικοί τσακωμοί είναι μεγάλη βλακεία! Όπως λέγαμε και στην ΚΝΕ, το οπαδιλίκι λειτουργεί ενάντια στην ενότητα της εργατικής τάξης! Εξασφαλίζει την ανενόχλητη κυριαρχία της μπουρζουαζίας...
Γύρω μου οι τύποι έχουν λυσσάξει! Απειλούν θεούς και δαίμονες. Βρίζουν παίχτες, προέδρους, προπονητές.
Εγώ, όμως, στην καρακοσμάρα μου!
Τους βρίσκω πολύ ευαίσθητους και χαριτωμένους νεαρούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.