Είναι ένας τύπος σε μια ξένη πόλη περαστικός και το βραδάκι
μπαίνει σ' ένα καφέ να περάσει λίγο την ώρα του.
Το καφέ είναι άδειο εκτός από μια κοπέλα.
«Να της πιάσω κουβέντα», σκέφτεται . . .
«να μην είμαι έτσι μόνος και χαμένος»
Την πλησιάζει λοιπόν και τι άλλο πιο έξυπνο να πει;
Συστήνεται:
«Νίκος Χιόνης»
Η κοπέλα δεν μιλάει ..
Αυτός εξακολουθεί να έχει απλωμένο το χέρι του και επιμένει;
«Νίκος Χιόνης, δεσποινίς.
Δεν θα μου χαρίσετε το ονοματάκι σας; »
«Άνοιξη», του λέει αυτή.
«Άνοιξη; Ωωωω!!!!! εμείς οι δυο ήταν γραφτό να βρεθούμε.
Όλος ο κόσμος θα μιλάει για μας!
Θα μας γράψουν οι εφημερίδες»
Η κοπέλα τον κοιτάζει απορημένη...
«Μα γιατί;... » προσπαθεί να ρωτήσει.
Κι αυτός:
«Φανταστείτε το πρωτοσέλιδο:
Είκοσι πόντοι Χιόνη μέσα στην Άνοιξη!»
Κατά που πέφτει αυτό το "καφέ", να δω μπας και έχει και καμιά "άλλη" Άνοιξη;
ΑπάντησηΔιαγραφή