Τέτοιο μπουρδέλο σαν την Ελλάδα δεν ξανάδα...

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, 
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία!

Η ευθιξία είναι μια λέξη αποκλεισμένη απ' το νεοελληνικό λεξιλόγιο.
Και λέξη που δεν ακούγεται παύει να υφίσταται και στο πνεύμα.
Ευθιξία, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια...
Ποιος μπορεί να πει πως τις συνάντησε κάπου τελευταία αυτές τις λέξεις;

Στο Λουξεμβούργο χθες ο μακροβιότερος πρωθυπουργός στην Ευρώπη, ο Γιούνκερ, παραιτήθηκε επειδή το όνομά του και η κυβέρνησή του ενεπλάκησαν σε ένα σκάνδαλο υποκλοπών αι η χώρα οδηγείται σε εκλογές.

Δεν θα κάτσω να εξετάσω αν υπήρχαν βαθύτερα αίτια, κουτοπονηριές και τα τοιαύτα στην απόφασή του.
Μου αρκεί αυτό το μήνυμα της ευθιξίας που περνάει στο λαό της χώρας.
Το μήνυμα "όταν φανείς διεφθαρμένος, παραιτείσαι"!

Δεν είναι απλό, δεν είναι λίγο και δυστυχώς δεν είναι αυτονόητο ειδικά στη χώρα μας.

Δε χρειάζεται να πούμε πολλά παραδείγματα για να αντιληφθούμε πως αυτή η συμπεριφορά απουσιάζει απ΄τη χώρα μας.

Πείτε μου σε ποια άλλη χώρα θα στεκόταν έστω και μια μέρα πρωθυπουργός, ο οποίος αποδεδειγμένα έχει διορίσει ρουσφετολογικά όλη του την εκλογική πελατεία.
Σε ποια χώρα δηλαδή θα ήταν πρωθυπουργός αυτός που έκανε το Μουσείο της Ακρόπολης... "δεύτερη Καλαμάτα".



Να σας πω σε ποια χώρα;
Σε καμία!

Διότι εντάξει, το παγκόσμιο οικονομικό-πολιτικό σύστημα δημιουργεί μαύρο χρήμα και διαφθορά, η εξουσία διαφθείρει, είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε και τα λοιπά, αλλά, σαράντα χρόνια βαρελάς, τέτοιο μπουρδέλο σαν την Ελλάδα δεν ξανάδα.

Ο Καρυωτάκης όταν έλιωνε στην Πρέβεζα είχε ένα παράπονο.
Έβλεπε τον αστυνόμο που διπλώνει για να ζυγίσει μια ελλιπή μερίδα, το δάσκαλο με την εφημερίδα, τις γυναίκες που αγαπιούνται καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια... και παραπονιόταν:

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία!


Κι εγώ βλέποντας τον πρωθυπουργό που με το 'να χέρι κηρύσσει τον εξευρωπαϊσμό και με τ' άλλο υπογράφει ρουσφέτια, τον υπουργό που μισεί τους ανθρώπους, τον βουλευτή που αντί να ψηφίσει "κατά συνείδηση", τελικά ψηφίζει "κατά συνείδησης", τον δημοσιογράφο που τον κουρδίζει ο βιομήχανος καναλάρχης του, τον μπάτσο που θέλει να μας σκοτώσει, τον μαλάκα που βλέπει στο χρυσαυγίτη πίθηκο τον ήρωά του, τον επιχειρηματία που πατάει σαν μυρμήγκια τους εργαζομένους του, τον άνεργο που μισεί τον εργαζόμενο και μια κωλοφάρα αδρανών μικροδιαφθορέων που κοιτά απαθής τον αργό θάνατο των "άλλων", φωνάζω κι εγώ με πρεβεζιάνικο παράπονο:

Αν τουλάχιστον απ' τους ανθρώπους
αυτούς, ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους
θα διασκεδάζαμε όλοι (;) στην κηδεία!

Φωτιά στις Πρέβεζες!