Η Ελλάδα έχει αυτοανακηρυχθεί ταπεινωτικά «ειδική περίπτωση» για τη διεθνή πολιτική σκηνή

Διπλό πολιτικό Βατερλό και αδυναμία υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων ...

• Η εθνική ΑΟΖ έγινε... ευρωπαϊκή συνεκμετάλλευση
• Η Ελλάδα έχει αυτοανακηρυχθεί ταπεινωτικά «ειδική περίπτωση» για τη διεθνή πολιτική σκηνή

Χλευαστικά σχόλια σε ευρύ κύκλο διπλωματών και ειδημόνων περί τα ενεργειακά θέματα έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες για το δικαίωμα των κρατών-μελών της Ε.Ε. να ερευνούν και να εκμεταλλεύονται τις...
 εγχώριες πηγές ενέργειας, το απολύτως αυτονόητο δηλαδή, αποκρύπτοντας τη θλιβερή πολιτική πραγματικότητα και την αδυναμία υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων στη Σύνοδο Κορυφής....

Το δεύτερο πολιτικό Βατερλό του πρωθυπουργού έχει σχέση με το γεγονός ότι ενώ το τραπεζικό απόρρητο στην Κύπρο καταπατήθηκε βάναυσα οδηγώντας την στη χρεοκοπία και τα Μνημόνια, προχθές στη Σύνοδο Κορυφής διασφάλισαν εξαιρέσεις η Αυστρία, το Λουξεμβούργο, η Μάλτα, νησιά και νησίδες στη Μάγχη, κάτω από την ανεξήγητη σιωπή του κ. Σαμαρά. Με τη στάση αυτή επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά, ότι η Ελλάδα έχει αυτοανακηρυχθεί ταπεινωτικά «ειδική περίπτωση» για τη διεθνή πολιτική σκηνή.

Ενέργεια - ΑΟΖ

Με τη στάση του στη Σύνοδο Κορυφής ο κ Σαμαράς έβαλε οριστική ταφόπλακα στην υπεράσπιση και την άσκηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, δηλαδή στην ΑΟΖ και την αντιμετώπιση της κλιμακούμενης τουρκικής απειλής στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο. Η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «είναι προς το συνολικό συμφέρον όλης της Ευρώπης να προχωρήσει η εκμετάλλευση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών» εγείρει το εύλογο ερώτημα αν ο κ. Σαμαράς έχει επαφή με τα προβλήματα της χώρας ή τα έχει υποτάξει στην εφήμερη επικοινωνιακή του εικόνα, πράγμα επικίνδυνο για τη χώρα.

Παινεύοντας τον εαυτό του ότι «έγινε τελικά δεκτή η πρότασή μου στο κείμενο των συμπερασμάτων, να υπάρχει, δηλαδή, ειδική αναφορά σε εγχώριες πηγές ενέργειας, χερσαίες και θαλάσσιες, ώστε να συμπεριλαμβάνει ξεκάθαρα και τον θαλάσσιο ενεργειακό πλούτο των κρατών-μελών», ο πρωθυπουργός επί της ουσίας αποδεικνύει ότι δεν έθεσε κανένα θέμα, άρα δεν διεκδίκησε τίποτα. Και αυτά που μπορούσε να θέσει και να διεκδικήσει είναι πολλά και σημαντικά. Επειδή, ωστόσο, η κυβερνητική προπαγάνδα θεωρεί επιτυχία τη δήλωση αυτή, ας ανακηρύξει ΑΟΖ, ας κάνει έρευνες στον Μπάμπουρα στο Βόρειο Αιγαίο ή στο Καστελόριζο. Το πρόβλημα δεν είναι να κάνει η Ελλάδα έρευνες στη Λάρισα ή την Ήπειρο, αλλά να αναγκάσει την Τουρκία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και με βάση αυτό να γίνει η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Επ' αυτών, σιγή ασυρμάτου...

Η Σύνοδος αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία για τον πρωθυπουργό να αναδείξει τις κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου απειλές της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και να διεκδικήσει την καταγραφή τους στα συμπεράσματα της Συνόδου, ζητώντας επίσης, όπως ο ίδιος είχε προαναγγείλει, να υπάρξει πολιτική κάλυψη προς τη χώρα μας για την ανακήρυξη της ΑΟΖ και την αντιμετώπιση των απειλών κατά της κυπριακής δημοκρατίας.

Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, αφού υπαναχώρησε πλήρως στην ανακήρυξη της ΑΟΖ, άρχισε από τον περασμένο Φεβρουάριο μια μεγάλη επικοινωνιακή εκστρατεία για την «ευρωπαϊκή ΑΟΖ» αποσκοπώντας σε μια κοινή ευρωπαϊκή θέση. Μια απλή ανάγνωση των συμπερασμάτων της Συνόδου αποδεικνύει ότι τίποτα δεν έγινε.

Θέατρο

Έτσι, ο Έλληνας πρωθυπουργός, αντί να ετοιμάσει ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο και να θέσει πιεστικά ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας και Διεθνούς Δικαίου, πρότεινε στη χθεσινή Σύνοδο το ανήκουστο: να μπορούν, λέει, τα κράτη-μέλη να ερευνήσουν και να αναπτύξουν τους εγχώριους χερσαίους και θαλάσσιους ενεργειακούς πόρους, κάτι που ήδη συμβαίνει στο Κατάκολο, το Ιόνιο, νότια της Κρήτης. Προς τι τόσο θέατρο; 

Η κίνηση αυτή, όπως και πολλές ακόμη του πρωθυπουργού, καταδεικνύουν ότι ο κ. Σαμαράς δεν διαθέτει κύρος και διεθνές εκτόπισμα για να διαπραγματευθεί οτιδήποτε, πόσω μάλλον να αναδείξει τη σπουδαία γεωπολιτική θέση της χώρας, να ανοίξει το παιχνίδι και να επηρεάσει πολιτικές. 
Ήταν, επίσης, μια χρυσή ευκαιρία να απαιτήσει ο πρωθυπουργός από την Ε.Ε., να αναγκάσει την Τουρκία να υιοθετήσει τη Σύμβαση για Δίκαιο της Θάλασσας, κάτι που αποτελεί κοινοτικό κεκτημένο, αλλά η Τουρκία αρνείται να συμμορφωθεί. Η θέση της χώρας σήμερα είναι πολύ χειρότερη από προχθές.

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ 24/05/2013 – ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ)

 http://tolimeri.blogspot.com/#ixzz2UI0OUutb