ΣΙΓΑ ΤΟ ΝΕΟ!

Διαβάζοντας ειδήσεις όπως αυτή και αυτή αναρωτιέμαι κατά πόσο γνωρίζουν το Δημόσιο αυτοί που αποφασίζουν για το Δημόσιο. Οι τραυματιοφορείς είναι απόφοιτοι ΔΕ, δηλαδή έχουν τελειώσει το Λύκειο. Ο κ. Μανιτάκης, αλλά και συνολικά οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν θεοποιήσει την απόκτηση πτυχίων και μεταπτυχιακών. Υπόσχεται, μάλιστα ο κ. Μανιτάκης πως οι υπάλληλοι κατηγορίας ΔΕ στο Δημόσιο θα αντικατασταθούν από πτυχιούχους ΤΕΙ και ΑΕΙ.

Επίσης, η πλειοψηφία του παραϊατρικού προσωπικού και σημαντικό ποσοστό νοσηλευτών είναι κατηγορίας ΔΕ. 

Κοιτάξτε τώρα πόσο άσχετος είναι ο Μανιτάκης και ο κάθε Μανιτάκης. 

Πολλοί εργαζόμενοι στα...
νοσοκομεία αλλά και γενικά στο Δημόσιο, αναζητώντας εργασία έκρυβαν τα πτυχία ΤΕΙ ή ΑΕΙ που διέθεταν και συμμετείχαν σε διαγωνισμούς προσλήψεων προσωπικού κατηγορίας ΔΕ. Έτσι, προσλαμβάνονταν σε θέσεις π.χ. τραυματιοφορέων.

Στη συνέχεια και ύστερα από 3-4 χρόνια, φανέρωναν το πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ που διέθεταν, συνήθως άσχετο με το χώρο των υγειονομικών και …. τσουπ! μεταπηδούσαν στο διοικητικό προσωπικό των νοσοκομείων καταλαμβάνοντας θέσεις με υψηλότερο μισθό, επίδομα πτυχίου ΤΕ ή ΠΕ και παίρνοντας σε σύντομο χρόνο βαθμό προϊσταμένου με την ανάλογη εξέλιξη σε κάθε είδους κλιμάκιο.

Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και μία άλλη διαδρομή. Μεγάλος αριθμός εργαζομένων κατηγορίας ΔΕ αποφάσιζε να εγγραφεί στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, με αποτέλεσμα μόλις έπαιρνε το πτυχίο του, πάλι…τσουπ! μεταπηδούσε στο διοικητικό προσωπικό με προσόντα κατηγορίας ΠΕ.

Το πόσο άσχετοι και επικίνδυνοι είναι οι Μανιτάκηδες γίνεται φανερό από τη στιγμή που ενώ κάθε νοσοκομείο έχει ανάγκη από τραυματιοφορείς, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν την «απόδραση» εργαζομένων από την πρώτη γραμμή στα γραφεία. Κι έτσι κάποτε θα «εκπλαγούν» κάποιοι, ενώ άλλοι θα «πέσουν από τα σύννεφα» όταν μετρήσουν τους αποφοίτους Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Πολιτισμού του Ανοικτού Πανεπιστημίου, βρεφονηπιοκόμων, γεωπόνων, δασοπόνων και άλλων «σχετικών» που απασχολούνται στις διοικητικές υπηρεσίες νοσοκομείων.

Φυσικά το αντίστοιχο φαινόμενο συμβαίνει και σε πολλές άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου με αποτέλεσμα να χειροτερεύει ακόμη περισσότερο η κακή εικόνα του. Σε αυτές τις «αποδράσεις» εργαζομένων πρώτης γραμμής, προσθέστε τις αποσπάσεις σε πολιτικά γραφεία, τις βυσματικές μετακινήσεις σε πιο «ευγενείς» υπηρεσίες, τους συνταξιούχους των οποίων οι θέσεις μένουν κενές και θα γίνει εύκολα αντιληπτό ότι σε λίγο καιρό, μόνο μετά από κλήρωση ένας υπερτυχερός θα βρίσκει τραυματιοφορέα σε νοσοκομείο για να τον μεταφέρει για εξετάσεις ή στο κρεβάτι του.

Οι υποσχέσεις για διορισμό πτυχιούχων στο Δημόσιο από τον Μανιτάκη, ακούγονται ευχάριστες και γεννούν ελπίδες. Ψεύτικες, φυσικά. Ούτε μπορεί να απολύσει πτυχιούχους – έτσι γενικά και αόριστα – από το Δημόσιο για να προσλάβει άλλους πτυχιούχους, ούτε μπορεί να προσλάβει πτυχιούχο Πολυτεχνείου για να μεταφέρει ασθενείς σε καρότσια.

Θα μπορούσε, αν ήθελε – που δεν θέλει – να μετακινήσει για παράδειγμα τους πτυχιούχους τμημάτων Ευρωπαϊκού και Ελληνικού Πολιτισμού σε υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού ή σε παρεμφερείς τομείς και να αποκαλυφθούν τα κενά πραγματικών αναγκών σε όλες τις διοικητικές υπηρεσίες του υπόλοιπου Δημοσίου. Για να γίνει πιο κατανοητός ο παραλογισμός του πράγματος φέρνω το εξής παράδειγμα: Ενώ οι διοικητικές υπηρεσίες των νοσοκομείων έχουν γεμίσει με πτυχιούχους άσχετους με το αντικείμενο, στην αγορά υπάρχει μεγάλος αριθμός άνεργων με μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας που κι αυτό δίνεται από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Ο Μανιτάκης δεν θέλει… Και δεν θέλει να το κάνει ο Μανιτάκης και ο κάθε Μανιτάκης, διότι το πελατειακό Κράτος δε μπορεί να γνωρίζει ποιος βρίσκεται δίκαια εκεί που βρίσκεται και ποιος είναι βυσματίας. Βλέπετε, αν κατά λάθος απολυθεί κάποιος ευνοημένος, τότε θα αποκαλύψει ποιος τον ευνόησε κι αυτός ο κάποιος μάλλον θα έχει το όνομα κάποιου άλλου υπουργού ή βουλευτή. Αυτός ο κάποιος υπουργός ή βουλευτής θα έχει δηλώσει σε κάποιους ψηφοφόρους του ότι «δεν μπορεί να ικανοποιήσει το αίτημά τους».

Όταν, λοιπόν, αποκαλυφθεί επισήμως ότι κάποιους ψηφοφόρους του βόλευε και κάποιους άλλους δεν βόλευε, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να βρεθεί αντιμέτωπος με το τέλος της βουλευτικής του καριέρας, καθώς οι ψηφοφόροι πάντα ψάχνουν τον «πιο ειλικρινή» στις υποσχέσεις του. Σε αντίθεση, λοιπόν, με τα όσα διαρρέει ο Μανιτάκης, κανείς εκ του Συστήματος δεν επιθυμεί να διαταραχθεί το κλίμα.

Η συνέχεια είναι προδιαγεγραμμένη. Οι τραυματιοφορείς των νοσοκομείων και οι «τραυματιοφορείς» του υπόλοιπου Δημοσίου θα συνεχίσουν να μειώνονται έως ότου εξαφανιστούν οπότε το παραγωγικό κομμάτι του θα πουληθεί ή θα χαριστεί, ενώ το κομμάτι του Δημοσίου που μαζεύει ευνοημένους με ρυθμό υπερπαραγωγής φυτοπλαγκτόν θα παραμείνει στο Κράτος ως παράσημο τριτοκοσμικού πολιτικαντισμού και συναλλαγής.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

RAMNOUSIA