Χαρά της μικρής, λύπη της μάνας

Τι θα τρώμε;

Ήμουν τυχερή που είχα δουλειά εως και την προηγούμενη εβδομάδα... 

Και μετά άρχισαν οι γκρίνιες και το είδα να έρχεται... 

"Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τη συνεργασία μαζί σου", μου είπαν.

Δεν σοκαρίστηκα, ήμουν προετοιμασμένη ψυχολογικά. 

Πήγα στην ΟΑΕΔ, πήρα κάρτα, φρέσκια (γιατι η παλιά απο το 2010 δεν "παίζει") και πήγα σπίτι μου. 

Η κόρη μου ενθουσιάστηκε όταν την πήρα απο το σχολείο το μεσημέρι, αντί για τη γιαγιά. "Δηλαδή θα τρώμε μαζί το μεσημέρι;" με ρώτησε χαρούμενη. 

Σκέφτηκα πόσο πολύ το ζητούσε να με βλέπει περισσότερο. 

Τι θα τρώμε απο δω και πέρα; σκέφτηκα... 
Είμαι χωρισμένη μητέρα (χωρίς απόφαση διατροφής απο τον πατέρα του παιδιού μου). 

Δεν υπάρχει άλλος να φέρει χρήματα στο σπίτι, δεν έρχονται χρήματα στο σπίτι. 

Πρέπει να είμαι εγώ αυτή που θα παρέχω στο παιδί μου και δεν έχω τρόπο, δεν έχω ευκαιρία.
Τι θα τρώμε;

Μαρία