Πάντα οι παπάδες καίγανε, της γης τους φιλοσόφους...

Είδε κανείς φιλόσοφο, παπά να έχει καμμένο?

 

ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΔΑΚΡΥ
''Του γέρου κόσμου η Καρδιά''

Μουσική : Μιχάλης Ξυδάκης
Στοίχοι : Κώστας Μουδάτσος
Ερμηνεία : Νότης Σφακιανάκης
''Η αγάπη και η αλήθεια οδηγός σας...Νότις''

....εγώ το ξέρω απ'εξαρχής!....
της τέχνης το τραγούδι....
άμα δε κλέψεις της ζωής, μυρίζει...
χωματίλα!

πάντα ψάχνω το χάρισμα
να βρίσκω .... νέες ιδέες...
πράμα πρωτοφανέρωτο,
κι όχι καλουπωμένο
αυτή καμίνι στο μυαλό
μαράζι στη καρδιά μου
χαρές και χάρες διαλαλώ
και οι καημοί με δέρνουν....

Κουρσάρος, κλέφτης, πειρατής...
Της θάλλασας της αστραπής...
Της έρμης γης , διαλαλητής...
Αντάρτης, κλέφτης και κριτής....

Ανάθεμα σε για μυαλό...
Πράμα δε φοβάσαι...
Πίνεις κρασί στο μαστραπά,
Κι όπου βρεθείς... κοιμάσαι

Δεν είμαι εγώ του έρωτα
Το δέντρο με τα φρούτα
Το νου μου πρώτα στείρωσα,
Κι ας γίνει , ότι γίνει...
Ούτε θεό δε πίστεψα,
Ούτε το φόβο του'χω...
Κι όταν θα πω το λόγο μου
Τα δυο μου χείλη καίνε.....

Χωρίς Θεό προφήτη μου
Μαυρίζει η ψυχή σου...
Μετανοείς, πολυλογά...
Και σκύβεις το κεφάλι...
Κι αναμασείς λόγια παχιά,
Για έλεος, με φόβο...

ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΔΑΚΡΥ
''Του γέρου κόσμου η Καρδιά''

Μουσική : Μιχάλης Ξυδάκης
Στοίχοι : Κώστας Μουδάτσος
Ερμηνεία : Νότης Σφακιανάκης
''Η αγάπη και η αλήθεια οδηγός σας...Νότις''

....εγώ το ξέρω απ'εξαρχής!....
της τέχνης το τραγούδι....
άμα δε κλέψεις της ζωής, μυρίζει...
χωματίλα!

πάντα ψάχνω το χάρισμα
να βρίσκω .... νέες ιδέες...
πράμα πρωτοφανέρωτο,
κι όχι καλουπωμένο
αυτή καμίνι στο μυαλό
μαράζι στη καρδιά μου
χαρές και χάρες διαλαλώ
και οι καημοί με δέρνουν....

Κουρσάρος, κλέφτης, πειρατής...
Της θάλλασας της αστραπής...
Της έρμης γης , διαλαλητής...
Αντάρτης, κλέφτης και κριτής....

Ανάθεμα σε για μυαλό...
Πράμα δε φοβάσαι...
Πίνεις κρασί στο μαστραπά,
Κι όπου βρεθείς... κοιμάσαι

Δεν είμαι εγώ του έρωτα
Το δέντρο με τα φρούτα
Το νου μου πρώτα στείρωσα,
Κι ας γίνει , ότι γίνει...
Ούτε θεό δε πίστεψα,
Ούτε το φόβο του'χω...
Κι όταν θα πω το λόγο μου
Τα δυο μου χείλη καίνε.....

Χωρίς Θεό προφήτη μου
Μαυρίζει η ψυχή σου...
Μετανοείς, πολυλογά...
Και σκύβεις το κεφάλι...
Κι αναμασείς λόγια παχιά,
Για έλεος, με φόβο...

Πάντα παπάδες καίγανε,
Της γης τους φιλοσόφους
Κι ύστερα αυγατίζανε, τους πυροφόρους... λόγους

Είδε κανείς φιλόσοφο, παπά να έχει καμμένο?
Μόνος στη νύχτα, πολεμά, ξημέρωμα να φέρει...
ΤΟΥ Γέρου κόσμου η καρδιά ... καινούργιο αίμα θέλει!

Κι ύστερα αυγατίζανε, τους πυροφόρους... λόγους

Είδε κανείς φιλόσοφο, παπά να έχει καμμένο?
Μόνος στη νύχτα, πολεμά, ξημέρωμα να φέρει...
ΤΟΥ Γέρου κόσμου η καρδιά ... καινούργιο αίμα θέλει!