"Ατιμη κοινωνία ...που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους .."

Tο τι ακούς κάθε στιγμή από τους έγκυρους δημοσιογράφους των καναλιών, που έχουν παρεμπιμπτόντως γίνει μέλη της οικογένειάς μας αφού ζουν μέσα στο σπίτι μας, δε λέγεται.

Ειπε το πρωί ο Γ.Οικονομέας:
"Ο καημός μου είναι, να δω αυτούς που κυβερνάνε, αυτούς που κυβερνήσανε κι αυτούς που θέλουν να κυβερνήσουν, να κάτσουνε όλοι σ' ένα τραπέζι και να δούνε τι είν' αυτό που είναι καλό για τη χώρα..."

Τ' ακούει κι η μάνα μου και λέει..
"έτσι είναι βρε παιδί μου πεστα". 
Και καλά η μανα μου, όλο και κάποιον θα βρει να της εξηγήσει ότι δεν είναι έτσι τελικά κι ότι ο κόσμος δεν ειναι ένας και ενωμένος κι ότι το καλό της χώρας δεν είναι το ίδιο για όλους. 

Οι άλλοι όμως που θα καταλήξουν στο "λογικό συμπέρασμα" ότι "οι πολιτικοί είναι προδότες" και η Βουλή είναι το γνωστό μπ.... θα ψηφίσουν Χρ,Αυγή και θα χειροκροτήσουν τους όποιους αυριανούς σωτήρες έρθουν να μας βάλουν στο γύψο και να μας σώσουν από "τα λαμόγια τους πολιτικούς".

Ο Γιώργος Οικονομέας όμως ήταν ένας ανεξάρτητος Αριστερός δημοσιογράφος, που στα νιάτα του όταν ήταν ακόμη ρεπορτερ τον είχαν ξυλοφορτώσει ουκ ολίγες φορές τα ΜΑΤ, και βέβαια και από Μαρξισμο ξέρει και για την ταξική διαίρεση της κοινωνίας έχει ακούσει που οξύνεται σε συνθήκες σοβαρών κρίσεων.
Τα ξέχασε όλα λοιπόν αυτα τα χρόνια;

Ξέχασε πως τα κόμματα εκπροσωπούν ταξικά συμφέροντα, πως η κυβέρνηση είναι το πολιτικό προσωπικό της εξουσίας(των καπιταλιστών στην περίπτωσή μας) και επομένως δεν κάνει του κεφαλιού της γιατί αλλιώς "θα απολυθεί" από τα αφεντικά της;

Πως θα μπορούσαν λοιπόν "να κάτσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι" για το καλό της χώρας;
Να κάτσουν δηλαδή και οι κομμουνιστές στο ίδιο τραπέζι με τη ΝΔ και τη Χρ.Αυγή για να συζητήσουν και να βρούν κοινό δρόμο για το πως "θα πάει η χώρα μπροστά";
Οι κομμουνιστές θα πουν "όλη η εξουσία στο λαό" και οι άλλοι, άλλοι φανερά και με τη μία κι άλλοι δια της πλαγίας, θα πουν "όλα στις επιχειρήσεις". Γιατί  αν δεν το πουν "οι επιχειρήσεις" θα τους εγκαταλείψουν και θα βρούν άλλους πιο πρόθυμους να κάνουν τη δουλειά.
Α, ρε Γιώργο...

Κι επειδή ρωτούσες για την Παιδεία και φώναζες "μα και το θέμα της Παιδείας πολιτικό είναι; Το αν θα μάθουν τα παιδιά μας γράμματα είναι κι αυτό πολιτικό;"
Αυτό κι αν είναι Γιώργο, αυτό κι αν είναι...
Τι λες εσύ δηλαδή; Οτι αυτό το σύστημα θέλει να φτιάξει ελεύθερους ανθρώπους που να σκέφτονται τον κόσμο και τους διπλανούς τους ή θέλει υποταγμένους σκλάβους που να σκέφτονται με όρους αγοράς μόνο την πάρτη τους;

Στο έσχατο τέρμα των κρίσεων τα πράγματα απλοποιούνται τρομερά. Και τότε όλα τα διλήμματα γίνονται ένα: Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Και τα δυο μαζί δε γίνονται. Τόσο απλά.
Για εκείνη τη δύσκολη στιγμή λοιπόν, το σύστημα με όποιο τρόπο έχει στη διάθεσή του, προσπαθεί να μπερδέψει τα μυαλά των πολλών, της μάζας δηλαδή που δεν έχει ξεκάθαρη άποψη για το τι είναι και που πάει, και να κάνει φτωχούς εργαζόμενους να πάρουν θέση όχι υπερ της τάξης τους αλλά υπέρ του κεφαλαίου που θα φροντίσει "για το καλό τους". Κι εκεί ο καθένας, είτε συνειδητά είτε αντικειμενικά, προσφέρει τον οβολό του.

Α ρε Γιώργο λέμε... πως ξεχνάνε οι άνθρωποι ρε φίλε.
"Ατιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια..." που έλεγε κι η γνωστή ταινία




Υ.Γ.: Δεν έχουμε βέβαια τίποτα το προσωπικό με το Γ.Οικονομέα. Ισα ίσα, τον ξεχωρίζουμε από το σκληρό πυρήνα των πιστών του συστήματος και τον βλέπουμε με συμπάθεια.
Είναι όμως τρομερό όλο αυτό το σκηνικό που εχει στηθεί από τα συστημικά (αλλά και άλλα) ΜΜΕ που λένε όλα με μια φωνή πως η μόνη λύση είναι ο καπιταλισμός. Κι όποιος τολμήσει να δηλώσει κάτι διαφορετικό εναντίον του μνημονίου, πόσο μάλλον εναντίον του συστήματος, στήνεται στον τοίχο και βομβαρδίζεται κυριολεκτικά.

http://giorgossarris.blogspot.com/