Άλλο πράγμα είναι η ύπαρξη ομοφυλοφιλίας μέσα σε μια κοινωνία και άλλο πράγμα η καθιέρωσή της από την κοινωνία αυτή.

Ο Γανυμήδης και τα περί την ομοφυλοφιλίαν

Η ρωμιο-χριστιανοσύνη, στα πλαίσια της άθλιας προπαγάνδας της κατά των Ελλήνων, ποτέ δεν έπαψε να διαβάλλει τους αρχαίους Έλληνες ως δήθεν μια πολιτεία ομοφυλοφίλων ανδρών, όταν αυτή η ίδια γνωρίζει πολύ καλά ότι στις τάξεις του ανωτέρου κλήρου της και των καλόγερών της, το θέμα αυτό βρίσκεται διαχρονικά και συνεχώς σε έξαρση και μάλιστα σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της.

Η ομοφυλοφιλία και διαχρονικά και διατοπικά υπήρχε και θα υπάρχει σ’ όλες τις κοινωνίες ως εξαίρεση, σε αντίθεση με τους ιερατικούς και καλογερικούς κύκλους, όπου τυχαίνει να είναι κανόνας. 

Και ουδέποτε υπήρξε κοινωνία ανθρώπων στον κόσμο αυτόν, στην οποία η ομοφυλοφιλία να ήταν κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Μόνο σε αρρωστημένα χριστιανικά μυαλά μπόρεσε να καρφωθεί και να καλλιεργηθεί μια τέτοια ελεεινή ιδέα, εις βάρος των ...

αρχαίων Ελλήνων. Κι αυτό διότι ο κύριος στόχος της θρησκείας αυτής ήταν και είναι η διαβολή και η καταστροφή του Ελληνικού πολιτισμού.

Στα πλαίσια λοιπόν της διαβολής αυτής, διαστρεβλώθηκε και ο μύθος του Γανυμήδη, ώστε να στιγματιστεί ο Ζεύς ως παιδεραστής ομοφυλοφιλικής πάστας.

Ας δούμε όμως ποια είναι η αλήθεια, την οποία θα αντιγράψω από την ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ (κρατάω την γλώσσα), η οποία εκδόθηκε το 1929, τότε που ακόμα δεν είχε αμολήσει το καλογερο-παπαδαριό σε τόσο ξεδιάντροπο βαθμό την βρωμερή του γλώσσα κατά των αρχαίων. Τότε που ακόμα οι ερευνητές και οι επιστήμονες σέβονταν την αλήθεια και την ιστορία σε μεγαλύτερο βαθμό από τους σημερινούς.

ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ

«Νεανίας  θαυμασίου κάλλους, υιός του Τρωός και της Καλλιρρόης, θυγατρός του Σκαμάνδρου και αδελφός του Ίλου, του Ασσαράκου και της Κλεοπάτρας (κατ’ άλλον μύθον, υιός του Λαομέδοντος ή του Ίλου ή του Ασσαράκου). Ανηρπάγη υπό των θεών και μετεφέρθη εις τον Όλυμπον δια να ανατρέφηται μετά των αθανάτων, θέλγων τους οφθαλμούς των και ευραίνων τας καρδίας των δια του κάλλους του, και να χύνει ως οινοχόος του Διός την αμβροσίαν εις  τα κύπελλά των».

Αυτά αναφέρει ο Καψάλης Γερ. Δ. (Πρόεδρος Εκπαιδευτικού Συμβουλίου), ο οποίος χαρακτηρίζει την παράδοση αυτή ομηρική. Αυτός είναι ο αρχικός πυρήνας του μύθου. Και συνεχίζει, αφού αναφέρει ότι κατά τινα μύθον, ο Γανυμήδης ηρπάγη εκ Κρήτης κατελθόντος εις αυτήν του Διός, είτε ως ανήρ είτε λαβών την μορφή αετού: «η ομηρική όμως παράδοσις μετερρυθμίστη αυθαιρέτως βραδύτερον υπό την επίδρασιν των διαδοθέντων εις την Ελλάδαν εκ της Ασίας και Κρήτης ελαττωμάτων και ο Γανυμήδης έγινεν ο ευνοούμενος του Διός και ο ιδεώδης τύπος του Έλληνος εφήβου εν τη ακμή της Θελκτικής καλλονής του».

Ο Καψάλης δεν ανέφερε μάλλον αυθαίρετα το «εκ της Ασίας», διότι κλείνοντας το θέμα αναφέρει ότι ο Γανυμήδης «… υπενθυμίζει τον Ίνδραν της Ινδικής μυθολογίας υπό την μορφήν ενόπλου ανδρός αρπάσαντος τον νεανίαν Medha-Yithi και τον Ίνδραν μεταμορφωθέντα εις ιέρακα δια να υποκλέψει το «soma», θείον ποτόν, ευραίνον τας καρδίας των αθανάτων, ότε ο Γανυμήδης είναι αυτό το ποτόν καταστάν, συν τω χρόνω δια του ελληνικού ανθρωπομορφισμού ο οινοχόος του ποτού».

Φαίνεται όμως ότι και η ετυμολογία του ονόματος συνάδει με τα του μύθου. Στο ετυμολογικό λεξικό που συνέγραψα (παρέχεται δωρεάν από http://athriskos.gr/?page_id=4250), αναφέρεται η ετυμολογία του ονόματος Γανυμήδης από τα γάνυ-μαι = χαίρομαι για κάτι, αγάλλομαι, λαμπρύνομαι, φαιδρύνομαι και μέδω  (ε>η)= κυβερνώ, βασιλεύω. Ότι δηλαδή προς αγαλλίαση των Θεών (κυβερνούν, βασιλεύουν, ο αρχικός μύθος λέει ότι τον ανήρπασσαν οι θεοί) μετεφέρθη στον Όλυμπο. Ακόμη κι αν το μέδω αναφέρεται στον Δία, ως βασιλεύοντα επί θεών και ανθρώπων, το γάνυμαι ουδεμία βλέψη ερωτικής φύσεως υπονοεί.

Από τα παραπάνω λοιπόν φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι  αναφορές των χριστιανών στα περί ομοφυλοφιλικής παιδεραστίας του Διός δεν έχουν καμμιά μυθολογική υπόσταση και επομένως εντάσσονται στις χυδαίες διαβολές τους κατά των Ελλήνων και των θεολογικών τους θεωρήσεων.

Δεν είναι όμως οι χριστιανοί οι μόνοι που απεργάζονται την συγκεκριμένη αυτή «τέχνη». Από http://www.10percent.gr/periodiko/tey … -2008-08-15-14-00-01.html, σελίδα ομοφυλοφιλικών ενδιαφερόντων, διαβάζουμε:

«Γκέι θεοί και θεϊκά τεκνά. … Δίας και Γανυμήδης

«Ο Γανυμήδης ήταν ένα βοσκόπουλο από την Τρωάδα, τόσο όμορφο που ο Δίας έχασε τα μυαλά του. Τον ερωτεύτηκε παράφορα και, αντίθετα με τις διάφορες θνητές ερωμένες του (Ιώ, Δανάη, Λήδα) τις οποίες άφηνε στη Γη, τον Γανυμήδη τον μετέφερε στον Όλυμπο για να σερβίρει τους θεούς αμβροσία. Μεταμορφώθηκε σε αετό και τον απήγαγε[1]. Εννοείται ότι η Ήρα έβγαλε φλύκταινες: «Από τότε που μας κουβάλησες αυτό το μικρό από τη Φρυγία, εμένα δεν με προσέχεις καθόλου κτλ.»[2]. Και θεά και κατίνα. Από την άλλη ο Γανυμήδης εντελώς βλαχαδερό με IQ ραδικιού, ονειρευόταν κατσίκια και τυριά κι έφερνε τον Πατέρα των Θεών σε απόγνωση: «Ὡς ἀφελὴς ὁ παῖς ἐστι καὶ ἁπλοϊκὸς…»[3]. Αυτά παθαίνει κανείς όταν ψωνίζει τεκνά από στάνη, κύριε Δία».

[1] Όμηρος Ιλιάδα Ε’. .265, Πλάτων Φαίδρος 255, Παυσανίας V.24.5; V.26.2-3

[2] Λουκιανός Θεών Διάλογοι, Διός και Ήρας

[3] Λουκιανός Θεών Διάλογοι Διός και Γανυμήδους

Οι παραπομπές:

[1]. Τι λέει όμως στον 265 στίχο Ιλιάδα Ε’, ο Όμηρος: «τῆς γάρ τοι γενεῆς ἧς Τρωί̈ περ εὐρύοπα Ζεὺς δῶχ᾿ υἷος ποινὴν Γανυμήδεος». Δηλαδή «τι απ᾿ τη γενιά κρατούν (αναφέρεται σε άλογα) που εχάρισεν ο Δίας ο μακροβίγλης στο βασιλιά τον Τρώα γι᾿ ανταμοιβή του γιου του Γανυμήδη».

Όσο για τα [2] και [3], τι να πούμε τώρα για τον Λουκιανό, ο οποίος δεν άφησε τίποτε όρθιο πάνω στον Όλυμπο που να μην το γκρεμίσει με το μοναδικό σατυρικό του ταλέντο.

Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν υπήρχαν περιπτώσεις  ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα. Όπως το ίδιο δεν μπορεί να ισχυριστεί και για καμμιά άλλη κοινωνία, αφού πρόκειται για πανανθρώπινο φαινόμενο και διαχρονικά και διατοπικά. Και μπορεί οι Έλληνες να απέδιδαν στους  θεούς τους όλες τις ανθρώπινες «αδυναμίες», αλλά φαίνεται ότι το συγκεκριμένο θέμα προτίμησαν να το παρακάμψουν, περιορίζοντας τις «αδυναμίες» τους στις διατάξεις του μέτρου. Τα ζητήματα μιας κοινωνίας δεν αφορούν μόνον στα συμβαίνοντα αλλά αφορούν κυρίως στα προτεινόμενα και στα περιοριστέα.

Βλέπετε λοιπόν κύριοι του 10%, ότι στο θέμα αυτό συνάδετε μ’ αυτούς οι οποίοι σας έχουν επιτεθεί χίλιες δυο φορές. Μ’ αυτούς που διαθέτουν ως ναυαρχίδα τους το αρσενικό κατιναριό που λέγεται ΟΟΔΕ. Μπορεί στο θέμα αυτό να συνάδετε για άλλους λόγους και μάλιστα για τους εντελώς αντίθετους, αλλά σας συμφέρει να ρίχνεται τόσο αφειδώς νερό στον μύλο τους; Για προσέξτε πώς σχεδόν σας υπερθεματίζουν στο συγκεκριμένο θέμα:

Gay ημών πρόγονοι (http://www.oodegr.com/neopaganismos/arxaio_xali/omofylofilia3.htm), όπου, μεταξύ των άλλων γράφουν ότι: «…Το φαινόμενο (της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα) είχε βαθιές θρησκευτικές ρίζες…».  Η αλήθεια είναι ότι στην συναυλία σας αυτή αδυνατώ να ξεχωρίσω μεταξύ των «Γκέι θεοί και θεϊκά τεκνά» και «Gay ημών πρόγονοι», ποιοι τραγουδάνε την πρώτη φωνή και ποιοι την δεύτερη. Το μόνο που μπορώ να διαπιστώσω είναι ότι πέφτει πολύ φάλτσο κι από τις δυο μεριές.

Δεν νομίζω να είναι τυχαίο που στο σχολείο όπου εργάζομαι επί τριακονταετία, οι μαθητές που έρχονται από το γυμνάσιο, το μόνο που γνωρίζουν για τους αρχαίους Έλληνες είναι ότι ήσαν όλοι τους ομοφυλόφιλοι. Φαίνεται ότι οι εκεί καθηγητές τους φρόντισαν με επιμέλεια να τους διδάξουν το άθλιο και ελεεινό αυτό ψεύδος. Δεν ήσαν όμως και λίγες οι περιπτώσεις που έτυχε να δω περί αυτού και σε τηλεοπτικούς σταθμούς ανάλογης φύσεως αθλιότητες (βλ.ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΕ ΕΝΑ …)

Κοντολογίς, όσο είναι απάνθρωπη κακοήθεια να διώκεται η ομοφυλοφιλία, άλλο τόσο κακόηθες είναι να αποδίδεται σε κάποιον  πολιτισμό η καθιέρωσε της ομοφυλοφιλίας και μάλιστα αποδίδοντάς την στον πατέρα των θεών της (στον οποίο επέδιδαν στα ίσια ότι δεν είχε αφήσει θηλυκό για θηλυκό αγάμητο). Το ξαναλέω, άλλο πράγμα είναι η ύπαρξη ομοφυλοφιλίας μέσα σε μια κοινωνία και άλλο πράγμα η καθιέρωσή της από την κοινωνία αυτή. Είναι γνωστές οι αυστηρές ποινές που επιβάλλονταν σε ομοφυλόφιλους παιδεραστές, τουλάχιστον στην αρχαία Αθήνα, φυσικά βάση των σχετικών νόμων, οι οποίοι νόμοι αποδεικνύουν περίτρανα ότι υφίστατο το εν λόγω ζήτημα (βλ.Η ομοφυλοφιλία στηναρχαία Ελλάδα – Ο μύθος και οι υπερβολές)

Σταύρος Βασδέκης