Πληθαίνουν οι φωνές για αποχώρηση της Γερμανίας από το ευρώ !!!

Αποχώρηση της Γερμανίας από την ευρωζώνη ζητούν όλο και περισσότεροι, σημειώνοντας ότι για την κρίση δεν φταίει η υπερχρέωση των χωρών του Νότου αλλά η γερμανική ανταγωνιστικότητα, σύμφωνα με την Deutsche Welle.

  Αρκετοί οικονομολόγοι σημειώνουν πως σε περίπτωση που καταρρεύσει το ευρώ θα παρασύρει και τη γερμανική οικονομία, ωστόσο οι αντίθετες φωνές συνεχώς πληθαίνουν και σταδιακά, όπως σημειώνει η DW, κερδίζουν έδαφος, λόγω του κόστους της κρίσης και των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει η Γερμανία.
 
Μία μεγάλη μερίδα οικονομολόγων εκτιμούν ότι η έξοδος του Βερολίνου από την ευρωζώνη δεν θα πρέπει πλέον να θεωρείται ταμπού. Μεταξύ αυτών και ο ...καθηγητής Μάνφρεντ Νόιμαν, ο οποίος τόνισε πως «θα πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν χωράμε στην ευρωζώνη».
 
Σύμφωνα με τον Νόιμαν η διαφορά της Γερμανίας με τις άλλες χώρες εντοπίζεται στη ισχυρή βιομηχανίας της, που εδώ και χρόνια έχει διατηρηθεί στο 20% της γερμανικής οικονομίας, με αυξανόμενη παραγωγικότητα. Το αντίστοιχο ποσοστό στη Γαλλία είναι μόλις 12%, ενώ και η ανταγωνιστικότητα της ιταλικής βιομηχανίας μειώνεται λόγω αύξησης του κόστους εργασίας.
 
«Εάν συνεχίσουμε έτσι, το δικό μας νόμισμα θα χρειάζεται ανατίμηση και τα άλλα νομίσματα θα είναι εκτεθειμένα στις πιέσεις της υποτίμησης», δήλωσε.
 
Τις απόψεις του Νόιμαν ενστερνίζονται και αμερικανοί οικονομολόγοι, που επίσης σημειώνουν πως το πρόβλημα δεν είναι το χρέος και οι οικονομικές αδυναμίες των χωρών της ευρωζώνης, αλλά η αυξανόμενη ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας.
 
«Το γεγονός ότι η πολιτική διάσωσης των υπερχρεωμένων χωρών έχει αποτύχει οφείλεται στην πλάνη ότι οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης θα μπορούσαν μέσω των προγραμμάτων λιτότητας να γίνουν πιο ‘γερμανικές’, εκτιμά ο αμερικανός οικονομολόγος Κλάιντ Πρέστοβιτς.
 
Όπως αναφέρεται στην DW, τελευταία φορά που είχαν εκφραστεί σκέψεις εξόδου της Γερμανίας από μία νομισματική κοινότητα ήταν πριν από 20 χρόνια, τον Αύγουστο του 1993, όταν το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ), ο προπομπός της ΟΝΕ, βρέθηκε αντιμέτωπο με μία σημαντική δοκιμασία. 
 
Η γαλλική κεντρική τράπεζα είχε αναγκαστεί να διαθέσει το 50% των συναλλαγματικών της αποθεμάτων προκειμένου να στηρίξει το γαλλικό φράγκο. Άλλες 11 χώρες-μέλη του ΕΝΣ υποχρεώθηκαν τότε να επιτρέψουν διακυμάνσεις των νομισμάτων τους. Τότε το γερμανικό μάρκο έγινε το νομισματικό αγκυροβόλιο της Ευρώπης, ενώ τα άλλα νομίσματα υπέστησαν ισχυρές πιέσεις.
 
Στην κρίσιμη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών και κεντρικών τραπεζιτών που ακολούθησε έγινε κάτι απροσδόκητο, θυμάται ο καθηγητής Νόιμαν: «Η Γαλλία πρότεινε να εγκαταλείψει η Γερμανία το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα, αφήνοντας άφωνους τους κεντρικούς τραπεζίτες. Την “παρτίδα” έσωσε ο ολλανδός κεντρικός τραπεζίτης λέγοντας ότι ‘εάν θα φύγει η Γερμανία θα φύγουμε και εμείς’. Το ίδιο είχε πει και ο βέλγος ομόλογός του. Όλα έδειχναν ότι οδηγούμασταν στη διάσπαση».
 
Τελικά τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς, σημειώνεται στο δημοσίευμα της DW. Tο πλαίσιο διακυμάνσεων των συναλλαγματικών ισοτιμιών διευρύνθηκε στο επταπλάσιο, κάτι που ισοδυναμούσε με την χρεοκοπία του ENΣ.
 
«Το ίδιο θα συμβεί και με το ευρώ», υποστηρίζει ο Γενς Έρχαρτ, από την ομώνυμη εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων. Σε σχετικό άρθρο του στην Handelsblatt προτείνει να εγκαταλείψει η Γερμανία την ευρωζώνη. Στην περίπτωση αυτή το ευρώ θα έμπαινε σε μια διαδικασία υποτίμησης, η οποία με τη σειρά της θα καθιστούσε πιο ανταγωνιστικές τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.
 
Στην αρχή αυτό θα προκαλούσε προβλήματα στη Γερμανία, που θα έπρεπε να επαναφέρει ένα ανατιμημένο μάρκο. Όμως η συνέχεια θα ήταν καλύτερη. Και όπως υποστηρίζει ο Κλάιντ Πρέστοβιτς, οι γερμανικές εξαγωγές θα μειωθούν και η ανεργία θα αυξηθεί για κάποιο διάστημα, αλλά οι επιπτώσεις αυτές δεν θα είναι τόσο δραματικές όσο η συνέχιση της βοήθειας προς την Ελλάδα.

Πηγή: Deutsche Welle

από δω