Πρώην Πιτσαρία «Antonis & Friend»

Αυτή τη φορά, δεν θα προτείνουμε κάτι ντόπιο, αλλά ένα μέρος ξεχωριστό στη Βοστώνη. Αφορμή, η αποκάλυψη του Αντώνη Σαμαρά, ότι πριν τα 26 του χρόνια, που έκτοτε έγινε επαγγελματίας πολιτικός, είχε κάνει πολλές άλλες δουλειές. Μια εξ αυτών και μάλιστα η πρώτη του ήταν πιτσαδόρος! Συγκεκριμένα, είχε ανοίξει την πιτσαρία στην Αμερική για 2 χρόνια, μαζί μ’ έναν φίλο του, η οποία όπως τόνισε έσκισε! Καθώς κατάγομαι από Αμερική (από Οκλαχόμα Σίτι) το θέμα μου κίνησε το ενδιαφέρον.  Το ερεύνησα σε βάθος, άντλησα πληροφορίες και λεπτομέρειες από γνωστούς και φίλους και απεδείχθη ότι, οι αποκαλύψεις του Αντώνη Σαμαρά για το παρελθόν του και τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, είναι πέρα για πέρα αληθινές. Έμαθα τα εξής απίθανα πράματα: Η πιτσαρία που διεύθυνε ο 21χρονος τότε Αντώνης, με τον φίλο του λεγόταν «Antonis & Friend» την περίοδο 1972-74. Βρισκόταν σχεδόν στο μέσο της διαδρομής, μεταξύ του Κολεγίου Άμχερστ, όπου ο Αντώνης έκανε τα προπτυχιακά του και του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, όπου ο  Αντώνης έκανε τα μεταπτυχιακά του. Η πιτσαρία, πράγματι έσκιζε, αφού κάθε βράδυ, ήταν τίγκα (πολύ δύσκολα έβρισκες άδειο τραπέζι). Κατά βάση η πελατεία, ήταν αυτό που λέμε «μεγάλα κεφάλια». Κυρίως πανεπιστημιακοί και φοιτητές απ’ το Άμχερστ, το Χάρβαρντ, ακόμη κι απ’ το ΜΙΤ (Εμ Αι Τι) στην άλλη άκρη της Βοστώνης. Θαμώνας του μαγαζιού, ήταν κι ο Γιώργος Παπανδρέου, που πάντα είχε το δικό του τραπέζι ρεζερβέ και κάθε βράδυ, περίμενε τον Αντώνη να κλείσει το κατάστημα, για να γυρίσουν μαζί στο σπίτι, όπου συγκατοικούσαν. Σχεδόν πάντα μάλιστα, τον βοηθούσε και στο πλύσιμο των πιάτων! Οι πίτσες του «Αντώνη & Φίλου», ήταν όλες ξεχωριστές, αφού φτιάχνονταν, από αγνά υλικά και ήταν ελαφριές για το στομάχι. Αυτή που ξεχώριζε ακόμη περισσότερο και πουλούσε τρελά, ήταν η πίτσα Μπλε, η οποία, είχε μόνο μπλε τυρί και ήταν σε σχήμα πυρσού! Η «Antonis & Friend» ήταν απ’ τις πρώτες πιτσαρίες στη Βοστώνη, που έκανε και ντιλίβερι… Μάλιστα στις αρχές, που οι 2 φίλοι δεν είχαν άλλους υπαλλήλους, το ντιλίβερι το έκανε ο ίδιος ο Αντώνης μ’ ένα μπλε παπί! Με τα 2 αυτά επιτυχημένα χρόνια ως επιχειρηματίας ο Αντώνης, δεν κατάφερε μόνο να έχει κοντά το αυτί του στην πιάτσα –όπως είπε ο ίδιος- αλλά και τη μύτη και τη γλώσσα του…  Όλοι έχουν να λένε πόσο δυνατή όσφρηση και γεύση (εκτός από ακοή), είχε ο Αντώνης, αφού μπορούσε να οσφρηστεί την φρέσκια απ’ τη μπαγιάτικη κάπαρη και να γευτεί αν η σάλτσα, είχε βασιλικό ή όχι! Γενικά ο Αντώνης, τότε, είχε όλες τις αισθήσεις του ανεπτυγμένες. Δυστυχώς το 1974, αφού ο Αντώνης, έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του και ταυτόχρονα μαθαίνει ότι έπεσε η Χούντα στην Ελλάδα, το λουκέτο στο μαγαζί είναι μονόδρομος. Εκτός των άλλων, ο Αντώνης είχε πεθυμήσει πολύ την πατρίδα… Ο φίλος του είπε, ότι χωρίς «Antonis» μαγαζί δεν γίνεται, οπότε με πολύ πόνο συμφώνησε στο κλείσιμο. Το γεγονός αυτό, πίκρανε όλους τους Βοστωνέζους που είχαν αγαπήσει τις συγκεκριμένες πίτσες σαν παιδιά τους, περισσότερο όμως πικράθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, του οποίου η συνήθεια να πλένει τα πιάτα κάθε βράδυ, μαζί με τον Αντώνη, είχε εξελιχθεί σε πάθος! Παρόλαυτά, το καλοκαίρι του 74’, ο Σαμαράς παίρνει το δρόμο του γυρισμού, πριν φύγει όμως ήθελε ν’ αφήσει ένα αποτύπωμα πίσω του, στο μέρος που τον στιγμάτισε επαγγελματικά… Εκμεταλλευόμενος το φρέσκο τσιμέντο (λόγω έργων) στο πεζοδρόμιο έξω απ’ την πιτσαρία του, άφησε το αποτύπωμα του μπλάστρη -με τον οποίο 2 χρόνια άνοιγε φύλλο- με λίγο από τα ακροδάχτυλά του. Κάτι σαν το Walk of Fame δηλαδή στο Χόλυγουντ,  με έναν μπλάστρη αντί γι’ αστέρι.      Όπως μου είπαν, στο σημείο που βρισκόταν το «Antonis & Friend», τώρα υπάρχει ένα μαγαζί με παπούτσα (παπουτσάδικο).  Όμως το αποτύπωμα του μπλάστρη, φαίνεται ακόμα και πολλοί παλιοί φίλοι και πελάτες της πιτσαρίας, πάνε συχνά-πυκνά και σκορπίζουν λίγο αλεύρι σε ένδειξη μνήμης στο μυθικό στέκι των 70’s.  Ένας λόγος λοιπόν, για να ταξιδέψει κανείς στη Βοστώνη είναι σίγουρα αυτός: Το αποτύπωμα του Μπλάστρη απ’ τον Αντώνη. Καλό Ταξίδι! Υ.Γ.1 Για τον φίλο του Αντώνη, δεν έμαθα πολλές λεπτομέρειες. Έμαθα μόνο ότι, τον έλεγαν Fred  κι ότι αφότου έκλεισε η πιτσαρία, συνέχισε την καριέρα του, ως πυρηνικός φυσικός κάπου στην Γουαδελούπη. Υ.Γ.2 Με τον ερχομό του πίσω στην πατρίδα,o Αντώνης Σαμαράς, είναι επίσης αλήθεια ότι δούλεψε για κάμποσο στην «Αλλατίνη», λόγω της αγάπης που είχε αποκτήσει για το αλεύρι, αλλά έφυγε γρήγορα, καθώς από μικρός, είχε τρέλα με τα μπισκότα κι εκεί μέσα οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τη σιλουέτα του, ήταν μεγάλοι! Υ.Γ.3 Μετά απ’ όλες αυτές τις ιστορικές πληροφορίες και λεπτομέρειες, ελπίζω –και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος- το «Antonis & Friend» ή «Antonis» (σκέτο), να κάνει ένα δυναμικό καμ-μπακ, μετά τις 17 του Ιούνη... Πόσοι δεν θα περιμένουν τόσα χρόνια, να φάνε ξανά πίτσα μπλε..! Μακάρι! Ανδρέας Τ.