Ο «Τρικούπης» από το Ληξούρι

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Το εμπορικό πνεύμα των Κεφαλλονιτών είναι πολυσυζητημένο, όπως και τα σχετικά ιστορικά ανέκδοτα. 

Ανάμεσα όμως σε εκείνους που δοξάστηκαν στην εποχή τους υπήρξε και ένας «διακεκριμένος οινοπνευματοποιός» από το Ληξούρι, ο οποίος κατόρθωσε να ωφεληθεί από την υψηλή δημοτικότητα του ...

Χαρίλαου Τρικούπη, όταν ο τελευταίος βρισκόταν στην Πρωθυπουργία και τις δόξες του.

Ο εν λόγω οινοπνευματοποιός είχε κατασκευάσει ένα εξαιρετικό ροσόλι (ιταλ. Rosolio=είδος ποτού), όπως ονόμαζαν το λικέρ με άρωμα από ρόδο στα Επτάνησα. Αποτελούνταν δε το εν λόγω ροσόλι «εξ όλων των ευωδεστέρων χόρτων και ανθέων των ορέων της περιοχής», όπως έγραψαν οι εφημερίδες.

Έπρεπε όμως να βρεθεί ένας τρόπος ώστε ο αλησμόνητος εκείνος Ληξουριώτης, του οποίου το όνομα δυστυχώς δεν διέσωσε η δημοσιογραφική γραφίδα, να διαφημίσει το προϊόν του για να αποκομίσει κέρδη. 

Του έδωσε λοιπόν το όνομα «Τρικούπης», το οποίο φιγουράριζε πάνω στις καλαίσθητες φιάλες του και τα υπόλοιπα ανέλαβε ο ανταποκριτής των αθηναϊκών εφημερίδων από την Κεφαλλονιά: 

«Η ωραία συσκευασία, η πρωτότυπος ιδέα, κυρίως όμως το σεβαστόν όνομα του πρωθυπουργού μας, προυκάλεσαν απειρίαν καταναλωτών, ο δε «Τρικούπης» είναι ονόματι και πράγματι εις το στόμα όλων μας εις πάσαν εορταστικήν ευκαιρίαν και οι πάντες κενώσι και ένα ποτηράκι εις την υγείαν του»!

Η πληροφορία όταν κυκλοφόρησε προκάλεσε ευφορία, ο Ληξουριώτης «Τρικούπης» απολάμβανε τιμές και δημοφιλία και ο δημιουργός του τους χυμώδεις καρπούς της ευφυΐας του. Σύντομα διαφόρων ειδών επαγγελματίες έσπευδαν να αντιγράψουν τον πρωτοπόρο Κεφαλλονίτη. 

Έτσι, το επώνυμο «Τρικούπης», το οποίο προφανώς δεν θα μπορούσε να κατοχυρωθεί και εμπορικώς, δόθηκε σε ταβέρνες, κουρεία, αρωματοπωλεία, ψιλικατζίδικα της εποχής, ακόμη και σε μία αμαξοστοιχία της Εταιρείας Σιδηροδρόμου Μεσολογγίου – Αγρινίου»! 

Τι θα συνέβαινε άραγε στις ημέρες εάν κάποιος λάμβανε μια αντίστοιχη πρωτοβουλία;

πηγη