Ποιον ενδιαφέρει με τι νόμισμα θα πληρώνεται και θα πληρώνει, αν πεινάει;

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΕΚΒΙΑΣΤΕΣ

Από χθες περάσαμε κι επίσημα σε νέα προεκλογική περίοδο. 

Τα τηλεοπτικά παράθυρα και οι αρχηγοί των κομμάτων που υποστηρίζουν λυσσαλέα το μνημόνιο, έχουν μπει σε ένα νέο σχέδιο τρομοκράτησης του λαού. 

Πρόκειται για το πιο χυδαίο και εκβιαστικό που έχουν στηρίξει ως τώρα. Τα συμφέροντα των τραπεζιτών επλήγησαν με ειρηνικό τρόπο, μέσα από μια εκλογική διαδικασία.

Σε αγαστή συνεργασία με τα ντόπια ΜΜΕ της διαπλοκής, προσπαθούν να συντηρήσουν εν ζωή ένα έκτρωμα που βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. 

Μετά τις εκλογές και αν προκύψει μνημονιακή (sic) κυβέρνηση, μας περιμένουν 9 νέα χαράτσια. Το…μεταρρυθμιστικό έργο έχει ως μόνο στόχο την εξαθλίωση της μεσαίας και εργατικής τάξης και έχει βάλει για τα καλά στο μάτι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας και την ακίνητη ιδιοκτησία των Ελλήνων.

Οι δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν ότι η πλειοψηφία των πολιτών, θέλει παραμονή στο ευρώ. Αυτό που δεν αποκαλύπτουν, είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένος ο Έλληνας να κρατήσει το ευρώ (λες και το έχει στην τσέπη) με τις πολιτικές λιτότητας ως “πακέτο”. Φαντάζομαι ότι στο εκβιαστικό δίλημμα “ευρώ ή δραχμή”, εύκολα κάποιος θα απαντούσε δραχμή, προκειμένου να σώσει το μέλλον του. 

Ποιον ενδιαφέρει με τι νόμισμα θα πληρώνεται και θα πληρώνει, αν πεινάει;

Τα παπαγαλάκια μιλάνε λοιπόν, υποστηρίζοντας πως καταγγελία των δανειακών συμβάσεων σημαίνει έξοδο από την Ε.Ε. ή την Ευρωζώνη. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα, καθώς για την είσοδο ή την έξοδο μιας χώρας απαιτείται ομόφωνη απόφαση των κρατών-μελών. Η άλλη αισχρή προπαγάνδα που έχει γίνει λάβαρο εδώ και μήνες, είναι ο κίνδυνος να μην καταβληθούν μισθοί και συντάξεις. 

Στην πραγματικότητα, τα έσοδα του προϋπολογισμού αρκούν για τα παραπάνω ΟΧΙ όμως για τους τόκους των διεθνών τοκογλύφων. Με πιθανή διαγραφή του χρέους, μπορούν να ικανοποιηθούν για κάποιο διάστημα οι ανάγκες του κράτους.

Για του λόγου το αληθές και για να διαπιστώσετε και με αριθμούς τα ψεύδη της κυβέρνησης, διαβάστε τον κρατικό προϋπολογισμό για το έτος 2011 και ιδιαίτερα την σελίδα 60. Επίσης παρόλο που οι Ευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι λένε ότι είναι έτοιμοι σε περίπτωση που η Ελλάδα αποχωρήσει από το ευρώ, μπλοφάρουν. 

Το πιο δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας είναι η καταγγελία του μνημονίου.
Κι αυτό γιατί το τραπεζικό σύστημα έχει επενδύσει τα έσοδά του στην υπερχρέωση της Ελλάδας. Μια στάση πληρωμών, λοιπόν, θα διέλυε τράπεζες και χρηματιστήρια. 

Πέρα τούτου, τα ταμεία τους θα παρουσιάσουν έλλειμμα και θα καταγράψουν ζημιές οι μετοχές. Επίσης, θα πρέπει να πάρουμε ως παράδειγμα την Ισλανδία που αρνήθηκε την “θρησκεία” του ΔΝΤ, όπως και η γειτονική Τουρκία. Και οι δύο αυτές χώρες υπάρχουν, δεν συνέβη κανένας Αρμαγεδδών. Μάλιστα τώρα γνωρίζουν ανάπτυξη. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι έγιναν ονειρικές οι ζωές για τους πολίτες τους.
Σας παραπέμπω και στο κατατοπιστικό άρθρο “Μύθος ότι χωρίς το μνημόνιο δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις“. 

Υπάρχει μια άνευ προηγουμένου μεθόδευση, για την πόλωση του κλίματος και τον εγκλωβισμό μας σε δήθεν αδιέξοδα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, οδηγεί την χώρα στο χάος. Χάος δημιούργησαν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Πως γίνεται η επιτομή της δημοκρατίας όπως λένε, να είναι επικίνδυνη;
Κανείς δεν είναι υπερασπιστής της Δημοκρατίας, ούτε οι επιλογές τους είναι αλάνθαστες. Η αγωνία για να βρεθεί κυβέρνηση πάση θυσία ακόμη και τεχνοκρατών (όπως είχαμε γράψει κι εδώ) μεταδίδει έναν φόβο. Ο φόβος ήταν το κυρίαρχο εργαλείο άσκησης πολιτικής και επιβολής του μνημονίου. Τώρα, οι κάλπες στήνονται και κάποιοι παρουσιάζουν το ξεπερασμένο δίπολο καλού-κακού.

Ούτε η Ελλάδα, αλλά ούτε η Ευρώπη είναι τσιφλίκι κανενός. Η Γερμανία είναι η μοναδική χώρα με κέρδη σε καιρό κρίσης. Για ποια “ευρωπαϊκή οικογένεια” μιλάμε λοιπόν, όταν υποστηρίχθηκαν τα μνημόνια και η καταπάτηση ενός λαού, η γερμανοκεντρική οικονομία που διαλύει τους υπόλοιπους και που τώρα θέλει να κάνει αυτό που πριν παρουσίαζε ως αδύνατο, δηλαδή την επαναδιαπραγμάτευση; 

Πόσο η Ευρώπη σέβεται ένα μέλος της, όταν ένα πλήθος παραγόντων την απαξιώνει και απειλεί άμεσα ή έμμεσα; Όταν ακόμη και το αποτέλεσμα των εκλογών το στηλιτεύει; Υπάρχει ίχνος δημοκρατικής αντίληψης σε τέτοιες πρακτικές;

Κανένας εκβιασμός δεν θα γίνει αποδεκτός. Οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς, τιμούν τις υπογραφές υποταγής προς την Μέρκελ για την εφαρμογή του μνημονίου. Το έδειξαν κατά την διαδικασία των διερευνητικών εντολών. Μόνο ο λαός μπορεί να δώσει λύση στο αδιέξοδο, αυτή την φορά οριστικά, αγνοώντας αυτούς που αποφάσιζαν για χρόνια ερήμην του.

strangejournal 

http://saktsak.blogspot.com/2012/05/blog-post_17.html#more