ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ
Εκανε το αυτοκίνητο σπίτι από τότε που έχασε τη δουλειά του. Ο Γρηγόρης αγωνίζεται να βρει ξανά τη ζωή του
 |
| Γρηγόρης Μπαχάρης, 31 ετών |
Τώρα πια το κοινωνικό περιθώριο δεν είναι μια απλή θεωρητική ταξινόμηση. Είναι η άγρια πραγματικότητα χιλιάδων ανθρώπων που ζουν, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν, στους δρόμους της απόγνωσης.
Το FORUM συνάντησε τρεις από αυτούς και συζήτησε μαζί τους για το πώς πέρασαν από την οργανωμένη καθημερινότητα που κάποτε είχαν στην κόκκινη ζώνη της φτώχειας και της διαρκούς αβεβαιότητας
Κοιμάται στο αυτοκίνητό του μήνες τώρα, σχεδόν από τη στιγμή που έχασε τη δουλειά του.
Οταν θέλει να ξεφύγει από τον εφιάλτη που ζει, ακούει και γράφει μουσική...
«Δούλευα ως security και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μείνω χωρίς δουλειά.
Είναι εφιαλτικό να αισθάνεσαι ξαφνικά αποκομμένος από την ίδια τη ζωή. Είχα δουλειά, είχα σπίτι, είχα μια οργανωμένη καθημερινότητα.
Τώρα δεν έχω τίποτα.
ΕΘΝΟΣ
μονος απελπισα τον θανατο
ΑπάντησηΔιαγραφήμονος εδαγκωσα μες στον καιρο
με τα δοντια πετρινα
μονος εκινησα για το μακρυ ταξιδι
σαν της σαλπιγγας μες στους αιθερες
ηταν στη δυναμη μου η νεμεση
το ατσαλι και η ατιμια
να προχωρησω με τον κουρνιαχτο και τ'αρματα
ειπα:
με μονο το σπαθι του κρυου νερου
θα παραβγω
και ειπα:
με μονο το ασπιλο του νου μου
θα χτυπησω
στο πεισμα των σεισμων
στο πεισμα των λιμων
στο πεισμα των εχτρων
στο πεισμα των δικων μου
αναντισα
κρατηθηκα
ψυχωθηκα
κραταιωθηκα
μια
και δυο
και τρεις φορες
θεμελιωσα τα σπιτια μου στη μνημη
ΜΟΝΟΣ
πηρα και στεφανωθηκα την αλω
ΜΟΝΟΣ
το σταρι που ευαγγελισα,το'δρεψα
ΜΟΝΟΣ
το μηνυμα που σηκωνα
ΤΟ ΑΝΤΕΞΑ ΜΟΝΟΣ!!!!!!
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ