Προς τους 32 άνθρωπους των Γραμμάτων...Εσείς που αγαπάτε τόσο πολύ τη χώρα -και εκφράζετε την αγωνία σας για την τύχη της- πού έχετε τις καταθέσεις σας; Στη χώρα ή στο εξωτερικό;

Τολμήστε

Πριν από λίγες ημέρες 32 άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών και της ακαδημαϊκής κοινότητας συνυπέγραψαν ένα κείμενο-έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες και να αναλάβουν στο ακέραιο τις ευθύνες τους για το καλό της χώρας.


Ο «πνευματικός κόσμος» της χώρας έκανε παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Περιέργως, οι «πνευματικοί άνθρωποι» δεν ένιωσαν καμιά ανάγκη να κάνουν κάποια παρέμβαση όλα αυτά τα χρόνια που οι ίδιοι γελοίοι πολιτικοί οδηγούσαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Τότε ήταν όλα καλά για τον «πνευματικό κόσμο».
Όσο οι Έλληνες αποβλακώνονταν στις τηλεοράσεις και στα σκυλάδικα, ο «πνευματικός κόσμος» δεν ανησυχούσε καθόλου. Τώρα που οι Έλληνες ξύπνησαν, ο «πνευματικός κόσμος» ανησυχεί. Ωραίος «πνευματικός κόσμος».
Επίσης,...
ο «πνευματικός κόσμος» δεν ένιωσε καμιά ανάγκη να διαμαρτυρηθεί ή να εκφράσει την ανησυχία του για την ατιμωρησία που επικρατεί στη χώρα και για την παντελή έλλειψη Δικαιοσύνης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη χάσουμε το ευρώ. Ποιος είπε ότι το πνεύμα μισεί το χρήμα;
Βέβαια, πώς να ζητήσει ο «πνευματικός κόσμος» απονομή δικαιοσύνης, όταν αυτοί που κινδυνεύουν να τιμωρηθούν είναι τα φιλαράκια τους στην εξουσία, και όταν υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν και κάποιοι «πνευματικοί άνθρωποι» μπλεγμένοι στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος;
Πολύ πριν χρεοκοπήσει η χώρα, είχε χρεοκοπήσει –μεταξύ άλλων- και ο «πνευματικός κόσμος» της χώρας. Οι «πνευματικοί άνθρωποι» -με ελάχιστες εξαιρέσεις πραγματικών πνευματικών ανθρώπων- είναι τζουτζέδες της πολιτικής εξουσίας και των νταβατζήδων της διαπλοκής.
Δεν γίνεται να είσαι πνευματικός άνθρωπος και να είσαι κρατικοδίαιτος. Δεν γίνεται πολιτισμός με χορηγίες. Δεν γίνεται η παρέα του πνευματικού ανθρώπου να είναι οι πολιτικοί και οι εφοπλιστές. Δεν γίνεται τα βιβλία σου να τα παρουσιάζουν οι υπουργοί και οι εκθέσεις σου να έχουν χορηγό την τράπεζα. Η Βίσση, η Βανδή και ο Ρουβάς πιο τίμιοι είναι. Και πιο πνευματικοί, βέβαια.
Επίσης, αν αυτός ο «πνευματικός κόσμος» είχε τόσο μεγάλη αξία, θα είχε και απήχηση. Και εντάξει, στην Ελλάδα δεν έχουν απήχηση επειδή είμαστε λαός χαμηλού πνευματικού επιπέδου και δεν κατανοούμε τα αριστουργήματά τους ή δεν καταλαβαίνουμε το μεγαλείο των έργων τους. Αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν έχουν απήχηση ούτε στο εξωτερικό. Είναι δυσνόητο το έργο τους – το μεγαλείο τους θα αναγνωριστεί μετά από μερικούς αιώνες, γιατί είναι και πολύ μπροστά από την εποχή τους.
Πνευματικός κόσμος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Υπάρχουν κάποιοι πνευματικοί άνθρωποι αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι και δεν έχουν αγοραστεί – επίσης, αυτοί ξεχωρίζουν τη θέση τους από τον «πνευματικό κόσμο». Οι υπόλοιποι υποδύονται τους ανθρώπους του πνεύματος αλλά είναι αγορασμένοι εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό και το ερώτημα «πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι;» -που ακούγεται συχνά πυκνά- είναι βλακώδες.
Οπωσδήποτε, η αναφορά στον «πνευματικό κόσμο» δεν αφορά τους 32 που υπέγραψαν το σχετικό κείμενο• ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που εκτιμώ – όχι για το συγκεκριμένο κείμενο, όμως. Η αναφορά αφορά όλον τον «πνευματικό κόσμο» της χώρας.
Μιας, όμως, και οι συγκεκριμένοι 32 άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών υπέγραψαν αυτό το κείμενο –και το έκαναν για το καλό της χώρας- θα ήθελα να τους κάνω μια ερώτηση: Εσείς που αγαπάτε τόσο πολύ τη χώρα -και εκφράζετε την αγωνία σας για την τύχη της- πού έχετε τις καταθέσεις σας; Στη χώρα ή στο εξωτερικό;
Ίσως, να θεωρείτε την ερώτησή μου λαϊκίστικη αλλά δεν είναι. Απλώς, δεν είναι καθόλου βολική. Θα επιθυμούσα οι 32 άνθρωποι που υπέγραψαν την επιστολή-έκκληση να απαντήσουν στο ερώτημά μου και να δηλώσουν πού έχουν τις καταθέσεις τους – να το αποδείξουν κιόλας.
Θα χρησιμοποιήσω μάλιστα τον τίτλο του κειμένου τους: Τολμήστε.
Την υπογραφή σου πρέπει να προσέχεις πού την βάζεις. Ειδικά, αν πιστεύεις πως είσαι «πνευματικός άνθρωπος».
(Πατριώτες λοιπόν και οι «πνευματικοί άνθρωποι». Θέλουν το καλό της πατρίδας. Υποθέτω πως κι αυτοί θεωρούν ως πατρίδα μόνο τους εαυτούς τους και τα συμφέροντά τους. Μετράτε «πατριώτες» από δω και πέρα. Πάντως, εγώ έγραψα πολλές φορές για τους «πατριώτες». Τελευταία φορά σε ένα κείμενο που διαπιστώνω από τα στατιστικά του μπλογκ ότι έχει κάνει θραύση: «Τι είν’ η πατρίδα μας;».)

Pitsirikos