Οδός Ονείρων

ΜΑΥΡΗ ΦΟΡΝΤ
Μια μαύρη Φόρντ, μοντέλο του' 23
φτάνει λαμπρή, στη μικρή μας την πλατεία.
Είχε αριθμό που τέλειωνε στα τρία
κι εγώ ήμουν μόλις μικρή
στα δεκατρία.

Αχ τι κακό, άχ τι κακό!
Μέσα στη Φόρντ ένα βράδυ μαγικό!
Αχ τι κακό, άχ τι κακό!
Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό.

Πάλι ξανά, μες στη μικρή πλατεία,
φτάνει η Φόρντ που τελείωνε στα τρία!
Εγώ είχα γίνει μια μικρή κυρία
και μου ζητάει μια καινούργια ιστορία.

Αχ τι κακό, άχ τι κακό!
Μέσα στη Φόρντ ένα βράδυ μαγικό!
Αχ τι κακό, άχ τι κακό!
Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό.
---------------------
Οδός Ονείρων
Η Οδός Ονείρων ήταν μια ιστορική μουσικοθεατρική παράσταση που ανέβηκε τον Ιούνιο του 1962 στο θερινό θέατρο "Μετροπόλιταν" της Αθήνας. Το ίδιο όνομα φέρει και ο ιστορικός δίσκος με τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Συντελεστές
Η Οδός Ονείρων θεωρήθηκε ως μια απόπειρα ανανέωσης της επιθεώρησης για την οποία συνεργάστηκαν ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Αλέξης Σολωμός, ο Μίνως Αργυράκης και ο Μανώλης Καστρινός. Πρωταγωνιστούσαν ο Δημήτρης Χορν, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Μάρω Κοντού, η Ζωή Φυτούση, ο Λάκης Παππάς, ο Γιώργος Εμιρζάς, ο Γιώργος Κωνσταντίνου και πολλοί ηθοποιοί. Χόρευαν ο Μανώλης Καστρινός και η Χρυσούλα Ζώκα. Έκτακτες εμφανίσεις πραγματοποίησαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Νάνα Μούσχουρη και ο Ευγένιος Σπαθάρης με τον Καραγκιόζη του.
Εκδόσεις
Ο δίσκος, που κυκλοφόρησε όσο ακόμα παιζόταν η παράσταση, περιλαμβάνει κλασικά τραγούδια όπως ο "Ηθοποιός" με τον Δημήτρη Χορν, η "Μαύρη Φορντ" με τη Μάρω Κοντού, "Το τρένο" με τη Ζωή Φυτούση, "Ο κυρ-Μιχάλης" και "Μανούλα μου" με τον Λάκη Παππά. Δυστυχώς ο δίσκος δεν περιλαμβάνει τα τραγούδια που ερμήνευε η πρωταγωνίστρια του έργου, η Ρένα Βλαχοπούλου, στην οποία εν πολλοίς οφειλόταν το ανέβασμα της παράστασης αυτής, επειδή ανήκε σε άλλη δισκογραφική εταιρία.
Απήχηση
Η παράσταση γνώρισε μεγάλη επιτυχία και θεωρήθηκε το αντίπαλον δέον της Όμορφης Πόλης, της παράστασης του Μίκη Θεοδωράκη που παιζόταν λίγα μέτρα πιο κάτω στην ίδια οδό, στο θέατρο Παρκ. Και εκείνη η παράσταση ήταν μια απόπειρα ανανέωσης της επιθεώρησης, ωστόσο, παρά την επιτυχία που είχαν και τα δυο έργα, δεν φαίνεται να πέτυχαν κάποια σημαντική ανανέωση του δημοφιλούς αυτού θεατρικού είδους - ή τουλάχιστον ό,τι πέτυχαν δεν είχε συνέχεια -και στην ιστορία έχουν μείνει περισσότερο για τα μουσικά παρά για τα θεατρικά τους επιτεύγματα.
wikipedia