Μιά απολαυστική περιγραφή
τής ιστορίας τής Ζαν ντ΄ Αρκ
από το Νίκο Τσιφόρο
Η Ζαν ντ΄ Αρκ ήτανε ένα αγοροκόριτσο περίεργο, που γεννήθηκε σ΄ ένα παλιοχώρι, το Ντομρεμύ, και έβοσκε πρόβατα. Μυστήριο κορίτσι, πολύ γερό, ίσως ερμαφρόδιτη, σαν αγόρι, και πολύ θρήσκα, άκουγε από μικρή τα χάλια τής Γαλλίας και άκουγε, ότι η χώρα καταστράφηκε από μια παλιογυναίκα, τη βασίλισσα Ιζαμπώ, αλλά θα ξαναγινότανε καλά από μια παρθένα.
Φαίνεται, ότι ήτανε λόγω κατασκευής και υστερικιά και ακούγοντας όλο τα ίδια και τα ίδια, θρήσκα πολύ, άρχισε να βλέπει δράματα. Άγιους κι αρχαγγέλους, που τής παρουσιαζόντουσαν και την προστάζανε να πάει να λευτερώσει την Ορλεάνη. Με κάτι τέτοια την ψώνισε το κοριτσάκι, έφυγε καλά καθούμενα από τη Λωραίνη, την πατρίδα της και πήγε στο Σινόν, στην επαρχία τής Ορλεάνης.
1429 ήτανε κι η βοσκοπούλα βρήκε έναν αξιωματικό τού Δελφίνου -τού βασιλιά δηλαδή- που ήτανε κι αυτός στο Σινόν. Τον αξιωματικό τον λέγανε Βωκουλέρ. Δεν ξέρουμε τι βίδα είχε ο αξιωματικός, αλλά η Ιωάννα κατάφερε και τον έψησε. Ότι άγιοι, ότι αυτή θα σώσει τη Γαλλία, ότι τέτοια, ότι αλλιώτικα. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται, την ντύνει, λοιπόν με μια πανοπλία ο Βωκουλέρ και την πάει στο βασιλιά.
 | Η Ιωάννα τής Λωρραίνης από μινιατούρα τής εποχής (περ. 1485). |
Η προφητεία εκείνη, «μια παρθένα θα σώσει τη Γαλλία», υπήρχε. Άκουσε, λοιπόν, ο βασιλιάς, ότι τον θέλει μια παρθένα και το συλλογίστηκε.
- Δε θέλεις να ΄ναι αυτή;
- Να δούμε, θα με γνωρίσει;
Η Ιωάννα τον γνώρισε. (Τώρα, μεταξύ μας, λένε ότι την έκανε την αναγνώριση ο Βωκουλέρ.)
- Χαριτωμένε Δελφίνε, τού είπε.
Ο Κάρολος τα ΄χασε.
- Για δες, με βρήκε.
- Είσαι γιος βασιλιά και βασιλιάς τής Γαλλίας, τού ξανάπε η Ιωάννα.
| Ο Κάρολος αυτό είχε, που τον βασάνιζε. Και τώρα, που βρέθηκε μια θεόπεμπτη να τού λέει τέτοια, το πίστεψε. Τώρα, λένε πολλά για θαύματα. Επειδή όμως θαύματα δεν υπάρχουνε, πρέπει να πιστέψουμε, ότι κάτι άλλο έχει γίνει εδώ. Έξυπνοι Γάλλοι, δηλαδή, βρήκανε ένα θρησκόληπτο κι ανώμαλο κοριτσόπουλο, τ΄ ορμηνέψανε, τού κολλήσανε και το ψώνιο, ότι είναι η ελευθερώτρα παρθένα και το κατευθύνανε κατάλληλα για να αποκτήσει επιτέλους ο άβουλος βασιλιάς τους πίστη και θέληση και να κάνει κάτι να λευτερωθεί ο τόπος. |
Αυτή είναι η πιο σωστή εκδοχή, που βασίζεται πάνω στην τρέλα τής Ιωάννας. Γιατί κι η Ιωάννα την ψώνισε και- μάλιστα, κατάλαβε τους τρεις σκοπούς, που έπρεπε να κυνηγήσει:
* Να δώσει στο βασιλιά εμπιστοσύνη στον εαυτό του, που ήτανε χαμένο κορμί.
* Να έχουν εμπιστοσύνη οι πολεμιστές και να διώξουνε τον Ορλεάνη.
* Και τρίτος και κυριότερος, να καταφέρουνε το βασιλιά να στεφτεί βασιλιάς τής Γαλλίας, έτσι, που να μην περνάει ο Άγγλος διάδοχος για βασιλιάς τής χώρας. Κι επειδή δεν είχανε τη μητρόπολη τού Παρισιού, αποφασίσανε να τον στέψουνε στην πόλη Ρεμς, και, μάλιστα, να τον στέψει η Ιωάννα, που ήτανε παιδί τού θεού.
| Από την άλλη μεριά, η Ιωάννα πίστευε, ότι την έχει στείλει ο θεός. Ήτανε, δηλαδή, αγνή και μπήκε στο παιχνίδι αγνά, όχι πονηρά. Οι άλλοι εκμεταλλευόντουσαν την τρέλα της. Αλλά αυτό γινότανε για το καλό της Γαλλίας. Το παν είναι να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τού κόσμου. Κείνη την εποχή, ο κόσμος πίστευε στα θεοτικά όσο ποτέ άλλοτε. Ήτανε κι απελπισμένοι όλοι τους, σου λέει, «μόνο ο Κύριος θα μας σώσει». |
Η Ιωάννα έπεσε πάνω στα τέτοια. Όλοι πια κρεμαστήκανε από τούτη την κοπέλα, που την έστελνε ο θεός. Η ίδια μήνυσε στους Άγγλους:
- Είμαι απεσταλμένη του θεού. Βασιλιά τής Αγγλίας, δώσε πίσω τις πόλεις που άρπαξες από τη Γαλλία. Αλλιώς θα τις πάρω εγώ.
Κι όλοι το πιστεύανε. Οι Γάλλοι, δηλαδή. Γιατί οι Άγγλοι κοροϊδεύανε.
- Άντε ρε, με το κοριτσάκι, το μουρλό.
* * *
Καμμιά φορά, ο Γάλλος βασιλιάς, που ήτανε κι αυτός θεοσεβούμενους, τής έδωσε έναν μικρό στρατό. Αυτό ήτανε. Η πίστη όλων, ο φανατισμός, η αμάθεια, τους έκανε τους Γάλλους και πολεμήσανε με την ψυχή τους. Κι αυτή τη φορά τους διώξανε τους Άγγλους από την Ορλεάνη.
Ύστερα από την επιτυχία, άντε συ να τους πείσεις, ότι δεν τους βοηθούσε ο θεός. Φτιάξανε φλάμπουρα και σημαίες με σταυρούς, ορκιστήκανε, ότι θα πολεμήσουνε και πήρανε πια τέτοιο θάρρος, που οι Άγγλοι τα χρειαστήκανε... (Από το βιβλίο: «Η Ιστορία τής Γαλλίας»).
Νίκος Τσιφόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.