Ενα είναι σίγουρο: οι περίφημοι Eλληνες εραστές έχουν κάνει άνω κάτω τις έρευνες που γίνονται παγκοσμίως, αλλά και εμάς που τους έχουμε δίπλα μας. Οσο για την ελπίδα βελτίωσης της σχέσης μας μαζί τους; Κάποιο φως φαίνεται στον ορίζοντα, σύμφωνα με τον Θάνο Ασκητή, λόγω της... οικονομικής κρίσης. Να και κάτι καλό...
Της Ολγας Μπατή
Είναι πολλοί εκείνοι που ακόμα θυμούνται τα καλοκαίρια της δεκαετίας του 1970... Τα κυκλαδίτικα νησιά έπλεαν μέσα σ' ένα εκτυφλωτικό φως, σαν βαρκούλες έτοιμες να κάνουν το δικό τους ταξίδι. Για επιβάτες είχαν ένα πολύχρωμο πλήθος απ' όλον τον κόσμο και για πλήρωμα εκείνα τα στιβαρά αγόρια με τα ηλιοκαμένα κορμιά και την άγια επιθετικότητα που τόσο λάτρεψαν οι τουρίστριες του Βορρά. Τότε όλα τα όριζε ένας πυρετός και ο απόηχος για τις ερωτικές επιδόσεις των Νεοελλήνων έφτασε στα πέρατα του κόσμου....
«Οι αστυνομικοί είναι Βρετανοί. Οι μάγειροι Γάλλοι. Οι μηχανικοί Γερμανοί. Οι εραστές Ελληνες. Και όλα οργανώνονται από τους Ελβετούς»: αυτό το μότο περνούσε για καιρό με χιούμορ στους ταξιδιωτικούς οδηγούς και εμείς περηφανευόμασταν για τις... μεσογειακές μας επιδόσεις.
Ars erotica
Τελικά ο μύθος έγινε μπούμερανγκ και η πίκρα γέμισε τα προτεταμένα στον έρωτα στήθη των Ελλήνων. Ανάλγητες και αποφασισμένες, 15.000 Αυστραλές κλότσησαν τη γενετήσια ορμή του Νεοέλληνα από το μυθικό της βάθρο και την έριξαν στα Τάρταρα. Σε έρευνα που έγινε πριν από λίγο καιρό, τοποθέτησαν τους συμπατριώτες μας στους χειρότερους εραστές του κόσμου, αποκαλώντας τους «γλυκανάλατους». Με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους Γάλλους να έρχονται πρώτοι σε προτίμηση και τους Βραζιλιάνους να μας βάζουν κυριολεκτικά τα γυαλιά. Και αν δεν ήταν οι Ρώσοι σε χαμηλότατη θέση, θα βίωνα την απόλυτη εθνική ήττα.
Ο γνωστός σεξολόγος Θάνος Ασκητής ήταν ωστόσο προετοιμασμένος γι' αυτά τα πορίσματα από καιρό. Οπως μου τόνισε: «Ποιος σας είπε ότι οι Ελληνες είναι ιδανικοί εραστές; Ουδέποτε υπήρξαν τέτοιοι. Απλώς η φήμη κατασκευάστηκε από τα πρακτορεία ταξιδίων για εκμετάλλευση των τουριστριών. Μιλάμε για το πρότυπο του ζωώδους, πρωτόγονου και επιθετικού άντρα που την έπεφτε στους ξανθούς περιφερόμενους στόχους σαν καμικάζι». Τον ρώτησα ύστερα αν υπάρχει ακόμα σεξουαλική πείνα στην Ελλάδα και μου απάντησε: «Δεν είναι θέμα πείνας. Είναι θέμα αντίληψης. Η σεξουαλικότητα δεν έχει μέτρο για να τη μετρήσει κανείς. Η σεξουαλικότητα στην ολοκληρωμένη της μορφή είναι θέμα εκπαίδευσης και παιδείας. Μην πω αισθητικής αντίληψης. Στα μεγάλα αστικά κέντρα φαίνεται να έχει χαθεί η ουσιαστική σχέση ανάμεσα στο αρσενικό και στο θηλυκό. Στην περιφέρεια, όμως, οι γονείς λένε ακόμα στο αγόρι ότι η γυναίκα είναι υποδεέστερη από τον άντρα και με βάση αυτήν την αντίληψη μεταβιβάζεται μια πρωτόγονη σεξουαλική δυναμική απέναντι στο κορίτσι. Γενικά ο Ελληνας δεν είναι ακόμα απελευθερωμένος, επειδή δεν έχει κανόνες στην ερωτική του ζωή και είναι ανώριμος».
Ετοιμόρροπο κρεβάτι
  |
«Ολες αυτές οι κατευθυνόμενες έρευνες γίνονται από φαρμακευτικές εταιρείες και άλλες σχετικές πηγές. Και είναι για γέλια», μου εξήγησε ο κ. Ασκητής. «Κάθε λαός έχει τη δική του κουλτούρα. Οι Ελληνες είναι πιο εξωστρεφείς, οι Γάλλοι πιο νάρκισσοι. Ο Γάλλος θέλει να ντυθεί ωραία, για να πάει στο μπαρ να φλερτάρει. Ο Ελληνας προτιμάει να βγει με τα φιλαράκια, όπως συμβαίνει στις αγέλες των ζώων. Το ζήτημα είναι ότι στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια οι άντρες κάνουν λιγότερο σεξ, γιατί είναι εγκλωβισμένοι στο στρες της οικονομικής επιτυχίας, της αναγνώρισης, της επαγγελματικής καταξίωσης. Πάνω απ' όλα, ο Ελληνας δεν έχει μάθει να δημιουργεί ατμόσφαιρα...».
Ο ξενόφερτος κίνδυνος
Η κοπέλα με τα ροζ ξανθά μαλλιά και το ψηλόλιγνο σώμα πλησιάζει τον πελάτη του μπαρ «The Banality of Evil». Κάθε κίνησή της είναι σαν κρυφό κάλεσμα. Το αρσενικό νιώθει σαν να είναι το κέντρο του κόσμου. «Λιουμπάκι, θα σε παντρευτώ», ψιθυρίζει το θύμα και η νύχτα προχωράει αδιάφορη για όσα συμβαίνουν εντός της. Τόπος το χωριό Κρύα Βρύση, έξω από τα Γιαννιτσά. Στην ίδια περιοχή η κυρα-Διαμάντω καπνίζει το τσιγάρο της. Γύρω της είναι μαζεμένες πολλές γυναίκες. Η Διαμάντω σηκώνει το ποτήρι με τη ρακή. «Πρέπει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με τις κόκκινες», φωνάζει και οι άλλες πίνουν εις υγείαν.
«Πολλοί άντρες στη χώρα μας», έμαθα από την ψυχολόγο Μαριέττα Ρήγα, «δεν έχουν ακόμα ξεφύγει από τη γυναίκα-μητέρα. Αυτή που θα εκδηλώσει φροντίδα, υποταγή, ενδιαφέρον, αλλά και θα τους εξουσιάζει σε πολύ κεντρικά σημεία. Είναι οι ίδιοι άντρες που αντιλαμβάνονται τις ξένες από τις ανατολικές χώρες ως ικανές να παίξουν μαζί τους οποιοδήποτε παιχνίδι, αφού ξέρουν με ποιον τρόπο θα χειριστούν τον πελάτη - με ποιον τρόπο θα ανιχνεύσουν τις ψυχικές ανάγκες, τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες, τις ανομολόγητες τάσεις. Αυτές οι γυναίκες παραμένουν -αντίθετα από τις Ελληνίδες, που προσπαθούν να καταξιωθούν επαγγελματικά και κοινωνικά-γυρολόγοι της ζωής, μυρίζονται όπως τα αγρίμια του δάσους τα ανασφαλή αρσενικά (βλέπε Ελληνες) και χτυπούν καίρια. Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο γυναικών που προσφέρει γέλιο, ανεμελιά, αλλά δικαιώνει με περισσή ευκολία και το γνωστό «σύνδρομο της πόρνης» που στοιχειώνει τους άντρες».
Τα είδη των αντρών
«Αγρότης μόνος ψάχνει», μας λέει ένα από τα ριάλιτι που γελοιοποιούν το σεξ και εντοπίζουν το πρόβλημα στην περιφέρεια. Από την άλλη, σίριαλ όπως τα «Μυστικά της Εδέμ» αναδεικνύουν έναν ιδανικό άντρα νέας κοπής, κάποιον ανάμεσα στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και στον τρυφερό Ντέιβιντ Κρος της ταινίας «Σφραγισμένα χείλη». Δηλαδή έναν τύπο που ψάχνεται, διεκδικεί, δακρύζει, αναρωτιέται, αλλά στην ουσία παραμένει Ελληναράς με τα όλα του. Γεμάτος πόνο και χαμένες αγάπες όταν αποτύχει. Σύμφωνα με τον Θάνο Ασκητή, πρόκειται για έναν τύπο που «γίνεται ενοχικός με απόλυτο πάθος. Και στη μέση υπάρχει πάντα μια μαμά, για να δίνει το στίγμα του ατέλειωτου φολκλόρ».
«Νομίζω ότι υπάρχουν τρία είδη αντρών», μου είπε η σκηνοθέτις Πανδώρα Μουρίκη. «Οι άντρες που λειτουργούν σεξουαλικά με γυναίκες τις οποίες δεν θα ξαναδούν, εκείνοι που ονειρεύονται να γίνουν εραστές αλλά παραμένουν φίλοι και, τέλος, μια μεταβατική κατηγορία, εκείνοι που ανδρώνονται μέσα στον πανικό των γυναικών λόγω λειψανδρίας, εκείνοι που απαιτούν, εγκαταλείπουν το πεδίο πολύ εύκολα και δεν δίνουν δεκάρα για την παρτενέρ τους. Το είδος του κλασικού άντρα, με την κουλτούρα του ερωτισμού και την ανάγκη να βγει έξω και να φλερτάρει με τη σύντροφό του, τείνει να εκλείψει παντελώς».
Ο κ. Ασκητής είναι όμως πολύ πιο απόλυτος: «Αν και ο Ελληνας μεγαλώνει με την πεποίθηση ότι το σεξ είναι αναγκαίο στοιχείο της επιτυχίας, δεν νιώθει ολοκληρωμένος. Του λείπει κάτι, για το οποίο όμως δεν έχει εκπαιδευτεί: το συναίσθημα και η ποιότητα της επαφής». Το χειρότερο; Το μόνο που κάνει τον Θάνο Ασκητή να ελπίζει για τη σεξουαλική ανόρθωση της φυλής μας είναι η... οικονομική κρίση. Για κείνον θα φέρει τα πάνω κάτω και θα αναγκάσει τους ανθρώπους να έλθουν πιο κοντά, θα τους σπρώξει να απαλλαγούν από τον υλισμό που τους στεγνώνει σεξουαλικά και συναισθηματικά, θα τους κάνει να κατανοήσουν ότι, εκτός από το κυνήγι της επιτυχίας και του χρήματος, υπάρχουν ουσιαστικότερα πράγματα στη ζωή. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό, ο Ελληνας θα χρειάζεται GPS προκειμένου να βρει τον δρόμο για την κλειτορίδα. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο γνωστός ηθοποιός Κωνσταντίνος Τζούμας, αλλά εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε...
Το χαμένο είδωλο
 |
Επιθετικοί, αγροίκοι, ερωτύλοι, νάρκισσοι, οι συμπατριώτες μας έδωσαν στο εξωτερικό το στίγμα της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Ομως, μολονότι κάποιες αλλοδαπές -διάσημες και μη- έπεσαν θύματα της σεξουαλικής ορμητικότητας του Γραικού, υπάρχουν Eλληνίδες που τη βρίσκουν περιττή και προτιμούν τους ξένους. Μία από αυτές είναι η γνωστή ηθοποιός Θέμις Μπαζάκα. «Αισθάνομαι ευτυχής που έκανα σοβαρές σχέσεις με ξένους», μου είπε. «Με έναν Αμερικανό ιαπωνικής καταγωγής και έναν Ελληνα που είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία. Με τους Ελληνες νιώθω αμηχανία. Εχουν χάσει τα κλασικά χαρακτηριστικά του άντρα: την ευγένεια, τον ιπποτισμό, την ουσιαστική συμμετοχή στην καθημερινή ζωή. Δεν μιλάνε, δεν συζητάνε, τα κουκουλώνουν όλα. Εχουν αποκτήσει μια περίεργη νοοτροπία τα τελευταία 20 χρόνια. Εχουν γίνει φοβικοί.
Οταν σε συνοδεύουν, σε προσβάλλουν κοιτώντας άλλες γυναίκες. Φτάνουν στα 50 τους για να παντρευτούν νεότερες γυναίκες και να κάνουν παιδιά. Φυσικά δεν ξεφεύγουν ποτέ από την επιρροή της μάνας τους. Εκείνο δε που βρίσκω φρικτό είναι ότι δεν τηλεφωνούν. Υπεκφεύγουν, κρύβονται από τον ίδιο τους τον εαυτό, αντί να δώσουν μιαν αντρίκια εξήγηση».
Ελπίς μας οι νέοι;
«Θέλουμε πάλι τον άντρα-καμικάζι!» αναφωνούσαν τα κορίτσια στις αρχές της δεκαετίας του 2000, τότε που ονειρεύονταν την επιστροφή του σκληρού καρυδιού και την εξαφάνιση του χλιαρού και επαμφοτερίζοντος είδους που είχε πλάσει το φεμινιστικό κίνημα. Το περιοδικό Esquire είχε αφιερώσει ένα ολόκληρο τεύχος για να εξηγήσει «Με ποιον τρόπο θα γίνεις άντρας» και στη χώρα μας δοξάζαμε την επιστροφή του Νίκου Κούρκουλου στο πρόσωπο του Αλκη και τη λατρεία του εραστή δυτικών προαστίων (αλά Γεωργούλης). Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, το πράγμα δεν φτούρησε για πολύ. «Τα σημερινά αγόρια», μου είπε η Ελένη Δελημπαλταδάκη, νεαρή επικοινωνιολόγος στη Νέα Υόρκη, «έχουν χάσει την αίσθηση της γοητείας και του φλερτ. Κατά περίπτωση, ή θα είναι επιθετικά αλλά με γρήγορη κατάθεση των όπλων ή εντελώς παθητικά. Φοβούνται τις δεσμεύσεις, δεν έχουν χιούμορ και προτιμούν να φλερτάρουν στο Ιντερνετ από το να διεκδικούν μια υγιή σχέση. Κατά βάθος, όμως, δεν είναι αδιάφορα».
«Είναι γεγονός ότι τα νέα παιδιά έχουν χάσει τη μαγεία του έρωτα και την ψάχνουν απελπισμένα», συμπλήρωσε ο Θάνος Ασκητής. «Υπάρχει σίγουρα μεγάλο έλλειμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης και στα σχολεία δεν τολμούν ακόμα να μιλήσουν γι' αυτήν. Οι νέοι, από 17 έως 28 χρόνων, δεν μπορούν να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στην απελευθέρωση, την ωριμότητα και την ενασχόληση με το σεξ. Οι περισσότεροι έφηβοι που έρχονται στο ιατρείο μου έχουν πρόωρη εκσπερμάτιση, η οποία κατά ένα μέρος οφείλεται στην άγνοια και στις λάθος πληροφορίες που παίρνουν από το διαδίκτυο. Το facebook είναι ο ηλεκτρονικός αυνανισμός του σύγχρονου Ελληνα, ο οποίος έχασε την ταυτότητά του μαζί με το ζωτικό του όργανο».
«Οι Ελληνες απελευθερώνονται σε μεγάλο ποσοστό στο διαδίκτυο και προτιμούν το ψηφιακό φλερτ», έμαθα από την υπεύθυνη των Windows Live στην Ελλάδα, κυρία Κική Καρακατσάνη. Από την άλλη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που τελευταία έχουν αρχίσει να καταφεύγουν στο ζεν και τον ταντρισμό, προκειμένου να αγγίξουν την υπέρτατη ηδονή. Ομως, όπως λέει και ο Κωνσταντίνος Τζούμας, «ζεν ίσον δεν». Ισως λοιπόν μέσα από την ελληνοπρεπέστατη απόρριψη του ταντρισμού και άλλων ξενόφερτων μέσων να ξαναβρεί τη χαμένη του λίμπιντο ο γείτονας που μόλις βγήκε στο περίπτερο για να αγοράσει το DVD της Τζούλιας.
http://trans.kathimerini.gr
ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΠΕΙΤΕ ΤΙΠΟΤΑ;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή