Οι σπουδαίοι δάσκαλοι δεν χάρισαν την κωλοτρυπίδα τους στο Κράτος....

Θείον Βρέφος

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι δεν έγιναν δάσκαλοι ποτέ. Δεν δίδαξαν ούτε μιαν αράδα και δεν κράτησαν λογιστικά βιβλία σε φροντιστήρια. Δεν ύψωσαν το δάχτυλο για να τρυπώσουν τη φωνή τους στο μη κυρίαρχο εγκεφαλικό ημισφαίριο των υποψήφιων αφοσιωμένων οπαδών τους.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι έγιναν ψαράδες και βοσκοί. Μελισσοκόμοι και αγρότες.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι δεν είναι χωμένοι ως το μουνί μέσα στα σκατά. Δεν γλείφουν το αμερικάνικο όνειρο και τον ευρωπαϊκό κλιματιζόμενο εφιάλτη. Δεν είναι παιδιά του φασίστα και του κεφαλαιοκράτη. Δεν είναι τέκνα του Αδόλφου και του Ροκφέλερ. Δεν είναι όλα αυτά τα ψυχρά και ύπουλα φανταράκια που ψηφίζουν νόμους.

Δεν κλείστηκαν σε υπόγεια για να μαραζώσουν και να γράψουν καταθλιπτικά σονέτα. 

Δεν έγιναν αντικομουνιστές απ’ το υπερώο ρετιρέ τους και περιστασιακοί αριστεροί για να βγάλουν ..

φράγκα. 

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι δεν έγιναν τσιράκια της πολιτικής ορθότητας. Δεν χάρισαν την κωλοτρυπίδα τους στο Κράτος.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι δεν άφησαν την μπουρζουαζία να τους γαργαλάει τ’ αρχίδια αλλά τα χαμομηλάκια του αγρού. Οι σπουδαίοι δάσκαλοι δεν είχαν ποτέ μαθητές και στρατιώτες. Δεν έβαλαν ποτέ στο βρακί τους παπάδες και παρδαλούς διαφωτιστές της μιας και μοναδικής άποψης.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι πολεμούν το Θείον Βρέφος που ξεγέννησε ο Χίτλερ, αυτό που έγινε μάνατζερ και ανθρωποδιορθωτής και μελιστάλαχτος υπερασπιστής δικαιωμάτων. Αυτό που έγινε ηγέτης και αρχηγός. Αυτό το υπερκόσμιο βρέφος που μπουσουλάει ανάμεσά μας, κυριευμένο από ένα τόσο τερατώδες και βαθύ μίσος για το ανθρώπινο είδος που ποθεί να το εκφυλίσει και να το διαφθείρει σε τέτοιο βαθμό ώστε να το καταστήσει αγνώριστο.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι πολεμούν την εξουσία μαζεύοντας χόρτα και ζυμώνοντας ψωμί. 

Δεν χρειάζονται στέφανα και σύμφωνα συμβίωσης για να αγκαλιάσουν και ν’ αγκαλιαστούν.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι πολεμούν το Θείον Βρέφος που γέννησε ο πόλεμος και τρύπωσε μέσα στα θλιβερά κοινοβούλια της Ευρώπης. Οι σπουδαίοι δάσκαλοι πολεμούν τη λαιμαργία και τις σημαίες των Κρατών. Τα διαβατήρια και τα ανήλιαγα διαμερίσματα. Τα κελιά των μικροαστών και τα ενδιαιτήματα της ματαιοδοξίας.

Οι σπουδαίοι δάσκαλοι που ξέρω δεν πάνε εκδρομές και δε χαρίζουν δώρα. Αγκαλιάζουν τον εραστή τους σ’ ένα ντιβάνι. Αγαπούν μόνο.

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ