Το βράδυ της Κυριακής, ο λαός κατά τη γνώμη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ είχε ψηφίσει λανθασμένα ...

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ…

ΝΔ (Μιχελάκης): «Στην πιο κρίσιμη στιγμή, ο κ. Τσίπρας τορπιλίζει κάθε δυνατότητα συγκρότησης κυβέρνησης και οδηγεί τη χώρα σε ακυβερνησία».

ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος): «Η εκλογική άνοδος ενός Κόμματος, είπα στον κ. Τσίπρα, συνεπάγεται και αυξημένη ευθύνη. Αυξημένη ευθύνη, για τη μετατροπή των λόγων, σε έργα. Αλαζονείες και μικροκομματικοί υπολογισμοί με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εκλογές, δεν αρμόζουν στην κρισιμότητα των στιγμών».

ΔΗΜΑΡ (Κουβέλης): «Με επικοινωνιακά τερτίπια δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέταξε την δυνατότητα να υπάρξει κυβέρνηση της αριστεράς».

ΚΚΕ (Παπαρήγα): «Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει ιστορική ανευθυνότητα απέναντι στο λαό».

Τα τρία πρώτα κόμματα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αρνήθηκε να δεχτεί συμμετοχή σε μία κυβέρνηση που θα συνέχιζε να ασκεί δίχως καμία αλλαγή την πολιτική του Μνημονίου. Το ΚΚΕ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή ...πρότεινε να δημιουργηθεί μία κυβέρνηση επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου. Ούτως ή άλλως, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κοινός εχθρός των υπόλοιπων κομμάτων έστω και για διαφορετικούς λόγους.

Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εχθρός του…Μπαρόζο, της Μέρκελ και όλων των εκπροσώπων της Τρόικας επειδή στις εκλογές κατάφερε να έρθει στη δεύτερη θέση και να χαλάσει τα σχέδια για μία στεγνά μνημονιακή κυβέρνηση που θα δρούσε ανενόχλητη.

Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εχθρός του CNN, του Economist, των FT και άλλων παγκόσμιων ΜΜΕ που καθώς είναι ταγμένα στην υπηρεσία των διεθνών τοκογλύφων, άρχισαν τις επιθέσεις εναντίον της Ελλάδας και τρομοκρατούν απαιτώντας τον άμεσο εξοβελισμό της από την Ευρωζώνη επειδή δεν υπέκυψε στη λιτότητα.

Όλοι οι παραπάνω ξέχασαν κάτι βασικό. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προέκυψε στη δεύτερη θέση ύστερα από κλήρωση, αλλά ύστερα από εκλογές. Εκλογές στις οποίες ψήφισε ο ελληνικός λαός που μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής, όλοι τον αποκαλούσαν «κυρίαρχο», εκλιπαρούσαν την ψήφο του και τον έγλειφαν πατόκορφα.

Το βράδυ της Κυριακής, ο λαός κατά τη γνώμη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ είχε ψηφίσει λανθασμένα και ως εκ τούτου είχαν κάθε δικαίωμα να αμφισβητήσουν τη βούλησή του.

Αυτές είναι οι εκλογές στην Ελλάδα. Παίζονται στο γήπεδο των ισχυρών. Ενός συστήματος που δεν ξέρει, δε θέλει, δεν αντέχει να χάνει. Κι όταν χάσει, ρίχνει όλες τις δυνάμεις του σε μία μάχη προβοκάτσιας και βρώμικου πολιτικαντισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι ουσιαστικά ο μεγάλος κερδισμένος, αλλά δυστυχώς είναι μόνο τυπικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι ο πραγματικός αντίπαλός του δεν είναι τα υπόλοιπα κόμματα, είτε τα «μνημονιακά» είτε το ΚΚΕ, αλλά ο ίδιος του ο εαυτός. Τα στελέχη του. Το χάος που χωρίζει τις απόψεις τους. Η ευκολία με την οποία βγαίνει το κάθε πρωτοκλασάτο στέλεχος και λέει την προσωπική του άποψη, εκφράζοντας όμως ταυτόχρονα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αν, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο θα πρέπει να τελειώνει με τις επίσημες και ανεπίσημες συνιστώσες του. Είναι καλές και χρήσιμες για πολιτιστικό σύλλογο, αλλά όχι για κόμμα που θέλει να κυβερνήσει με συγκεκριμένο πρόγραμμα και σταθερή πορεία. Είναι άλλο πράγμα μια κυβέρνηση συνεργασίας και εντελώς άλλο ένα κόμμα συνεργασιών. Στην κυβέρνηση συνεργασίας, τα κόμματα που την απαρτίζουν θα πρέπει να έχουν πέντε βασικά κοινά στοιχεία, στον ΣΥΡΙΖΑ οι συνιστώσες του δεν έχουν ούτε αυτά. Το αποτέλεσμα είναι να εκλαμβάνεται ο λόγος του Τσίπρα ως κάτι λιγότερο από εκείνον του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος. Ακούγοντας άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Τσίπρα, σου δημιουργείται η αίσθηση ότι και ο Τσίπρας τελικά τις προσωπικές του απόψεις εκφράζει.

Δεν είναι βέβαια ο κατάλληλος χρόνος για να γίνει ένα ξεκαθάρισμα. Όταν μπορούσε να γίνει, κάποιοι δεν το τόλμησαν. Κι αν δεν τόλμησαν αυτό το απλό, αναρωτιέμαι πώς θα τολμήσουν τα σπουδαία στη διαχείριση της κρίσης. Εν πάση περιπτώσει, αν ξαναγίνουν εκλογές, ακόμη και με αυτή την πολυφωνία του, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εκλεγεί πρώτος. Όμως σίγουρα δε θα μπορέσει να κυβερνήσει αν ο καθένας συνεχίσει να τραβάει τα κομμάτια του. Κι αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος ενός νέου δικομματισμού που ήδη «κατασκευάζεται».

πηγη