Ο φιλόσοφος «εραστής του θανάτου»

«Διοτίμα μου,

Φεύγω αυτοθέλητα. Aφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος. Eτοίμασα τούτη την ώρα βήμα βήμα ολόκληρη τη ζωή μου, που υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω απ’ όλα εστάθηκε μια προσεχτική μελέτη θανάτου.

 Tώρα που ανοίγω τα χέρια μου και μέσα τους συντρίβω τον κόσμο, είμαι κατάφορτος με αισθήματα επιδοκιμασίας και κατάφασης.

Πεθαίνω υγιής στο σώμα και στο μυαλό, όσο καθαρά είναι το νωπό χιόνι στα όρη και το επεξεργασμένο γαλάζιο διαμάντι.

Nα ζήσεις απλά, σεμνόπρεπα και τίμια, όπως σε δίδαξα. Nα θυμάσαι ότι έρχονται χαλεποί καιροί για τις νέες γενεές. Kαι είναι άδικο και μεγάλο παράξενο να χαρίζεται τέτοιο το δώρο της ζωής στους ανθρώπους, και οι πλείστοι να ζούνε μέσα στη ζάλη αυτού του αστείου παραλογισμού.

H τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της...

διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχονται. Zούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. H λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει…».

Έτσι ξεκινάει η επιστολή που άφησε στην κόρη του, ο σύγχρονος φιλόσοφος -και για κάποιους, «γραφικός» ή αμφιλεγόμενος- Δημήτρης Λιαντίνης, λίγο πριν πάρει τον δρόμο για την πλαγιά του Ταΰγετου, όπου είχε επιλέξει ν’ αποχωριστεί απ’ τη ζωή. Τον αποκάλεσαν «εραστή του θανάτου» και μάλλον όχι άδικα. Ο θάνατος και η φιλοσοφία του περί αυτού, έχουν έντονη παρουσία στο έργο του.

Ακολουθεί ένα βίντεο με αποσπάσματα από ομιλίες, διαλέξεις και διδασκαλίες του· τις εικόνες από την στιγμή της ανεύρεσης της σορού του, ενώ συγκλονιστική είναι και η παρουσία της μάνας του, Πολυτίμης, όπου εξομολογείται πως ο γιος της, τής ανακοίνωσε την απόφασή του και πως την δέχθηκε αυτή…:

η εδω...http://vimeo.com/17250035

 http://www.pare-dose.net/?p=2986#ixzz1gzBTPt3v