Το Πραξικόπημα live και η αριστερά

Σύμφωνα με το λεξικό Τριανταφυλλίδη ο ορισμός για τη λέξη «πραξικόπημα» έχεις  ως εξής:

«αιφνιδιαστική ενέργεια μιας κυβέρνησης ή ένοπλων στρατιωτικών τμημάτων, που ανατρέπει βίαια την υπάρχουσα (νόμιμη) πολιτική κατάσταση μιας χώρας, παραβιάζει το Σύνταγμα, περιορίζει τις λαϊκές ελευθερίες και σφετερίζεται την εξουσία: Στρατιωτικό / πολιτικό».

Με το ερωτηματικό του πώς θα ορίζαμε το «αιφνιδιαστικό» και του «βίαιο», ο ορισμός προσομοιάζει σε αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες και αναμένεται να καταλήξει σήμερα.

Είναι ένα ερώτημα επίσης αν το πραξικόπημα συντελείται τώρα για πρώτη φορά ή συντελέσθηκε και ουσιαστικά και τυπικά το Μάιο του 2010 όταν υπογράφτηκε η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο κατά παράκαμψη κάθε νόμιμης κοινοβουλευτικής διαδικασίας, και περιέχοντας όρους που άλλαζαν βίαια την νόμιμη πολιτική κατάσταση της χώρας: η πολιτική στο εξής είχε πλοηγό «τις έκτακτες συνθήκες» και όχι τη λαϊκή βούληση (έστω, αυτή την «παραπλανημένη» λαϊκή βούληση που μέχρι τώρα διαθέταμε) κι επιπλέον η εξαναγκαστική επιβολή της είναι εμφανώς υπονομευτική των ζωτικών συμφερόντων αυτής της χώρας και των πολιτών της.

Την πρώτη φορά το «κατάπιαμε» γιατί υποτίθεται ότι η κυβέρνηση είχε ...

«νωπή» τη λαϊκή εντολή. Επιπλέον, ο «αιφνιδιασμός» διαστέλλεται τόσο όσο χρειάζεται (από λίγους μήνες έως λίγα εικοσιτετράωρα) ο κόσμος να αφομοιώσει τον εκβιασμό  ώστε στο τέλος να μην θεωρείται ότι υπήρξε ποτέ αιφνιδιασμός.

Ποια η αντίδραση των δύο κοινοβουλευτικών κομμάτων της αριστεράς;

Καταρχήν το ΚΚΕ δεν σχολίασε καν, τουλάχιστον στην επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε χθες το μεσημέρι και όσο ήταν σε εξέλιξη το «παζάρι» ούτε στη βραδινή τοποθέτηση του Μάκη Μαϊλη, τον σχηματισμό κυβέρνησης με παράκαμψη των εκλογών.

Μπορεί το ΚΚΕ να θεωρεί τις πολιτικές εκτροπές συνυφασμένες με το καπιταλιστικό σύστημα, άρα περίπου νομοτέλεια, όμως σε αυτό το πολιτικό σύστημα μετέχει ως κοινοβουλευτικό κόμμα κι επιπλέον, το ίδιο ζητάει εκλογές.

Μιλάει για κυβέρνηση «ανοιχτής συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του συστήματος» τη χαρακτηρίζει εχθρική συμμαχία των αστικών κομμάτων απέναντι στην οποία «ο λαός πρέπει να αντιτάξει εδώ και τώρα τη δική του λαϊκή συμμαχία και να αντεπιτεθεί για να ορθώσει εμπόδια για να χαλάσει τα αντιδραστικά σχέδιά τους. Η φανερή κυβερνητική τους σύμπραξη φανερώνει τις δυσκολίες και το φόβο τους απέναντι στο λαό, τη χειραφέτηση και την οργάνωσή του».

Ορθώς επισημαίνει ότι στόχος τους είναι να οδηγήσουν τον λαό «στο ακόμα μεγαλύτερο σφαγείο της δανειακής σύμβασης και των μνημονίων της χρεοκοπίας» και σωστά η Αλέκα επισήμανε την Παρασκευή από τη Βουλή ότι μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα είναι λίγων μηνών όπως μας «διαβεβαιώνουν», αλλά τουλάχιστον δύο χρόνων.

Αλλά από εκεί και πέρα, είναι τόσο μάταιος ο σχολιασμός με τους όρους που καταλαβαίνει η πλειοψηφία του κοινωνικού ακροατηρίου τα πολιτικά πράγματα; Με βάση δηλαδή, αυτό το αστικό Σύνταγμα, το οποίο παραβιάζει αυτή τη στιγμή η ίδια η «συμμαχία των αστικών κομμάτων».

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε ότι «η ασθμαίνουσα προσπάθεια των συνεγγυητών πλέον του μνημονίου, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ,  να ψηφισθεί η δανειακή σύμβαση από την παρούσα Βουλή αποτελεί μια ωμή αντιδημοκρατική εκτροπή.

Η παρούσα Βουλή δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να υποθηκεύσει το μέλλον του κόσμου της εργασίας για τις επόμενες δεκαετίες. Η νέα κυβέρνηση θα είναι πλήρως απονομιμοποιημένη και πολιτικά ανίσχυρη».

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια ζυγισμένη, «αμυντική» ανακοίνωση, η οποία θέτει το ζήτημα ... κάπως κόσμια.

Η εξωκοινοβουλευτική ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάντως χρησιμοποιεί τους πιο φορτισμένους όρους «πραξικόπημα» και «δικτατορία»: «Πρόκειται για κυβέρνηση πραξικοπηματική, σε πλήρη αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα, κυβέρνηση δικτατορίας των πιστωτών και των αγορών, η οποία επιβλήθηκε από την ΕΕ και τον ΣΕΒ».

«Ψιλά γράμματα», μπορεί να πει κανείς. Αλλά μπορεί και όχι όταν ο αντίπαλος σου, σου παρουσιάζει δημοσκοπήσεις σύμφωνα με τις οποίες η πλειοψηφία θέλει την «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας». Πώς θα υπογραμμίσεις περί ποίου πράγματος πρόκειται αφήνοντας την ουσία του να πολτοποιείται στο πλαίσιο της ατελείωτης τηλεοπτικής πλύσης εγκεφάλου; Τι συμβαίνει; Μήπως τελικά, έχουμε εξοικειωθεί με αυτό το νέας κοπής πραξικόπημα που ξετυλίγεται σε φάσεις και όχι μια και καλή και δη με τα τανκς, οπότε το καταγγέλουμε με όρους ομαλού πολιτικού συστήματος;

Σε μια στιγμή που η Αριστερά δηλώνει ουσιαστικά ανίκανη να παρέβει εμπράκτως και να αποτρέψει τις εξελίξεις τις οποίες καταγγέλει, και μία απευθύνεται στο πολιτικό σύστημα ζητώντας από μόνο του να διενεργήσει σε εκλογές, μία απευθύνει εκκλήσεις προς το λαό να το ρίξει, δεν μπορεί ακόμη και η καταγγελία σου να είναι αδύναμη και χωρίς καμία κλιμάκωση, αναντίστοιχα με τον εκτροχιασμό της κατάστασης...

Από το Μαρικάκι