«ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΩ ΙΕΡΕΑ…»

Ο κυρ- Σταύρος, συνταξιούχος οικοδόμος από το Κεφαλόβρυσο (πρώην Χαλβάτσου) επαρχίας Αριστομένη Μεσσηνίας, είναι γνήσιος απόγονος του Αριστοφάνη. Τον γνωρίζω εδώ και χρόνια να έρχεται σε γνωστό στέκι της Καλαμάτας να φωτοτυπεί τα εμπνευσμένα ποιήματά του για να τα μοιράσει στους φίλους του, και έχω την τιμή να είμαι ένας από αυτούς. 

Γνήσιος λαϊκός ποιητής, δημιουργεί ποιήματα με μόνο σκοπό να θίξει καθημερινά ή γενικότερα θέματα και με το απαράμιλλο σκωπτικό ύφος του να σκορπίσει την ευωχία όπου και αν βρίσκεται.

Ο αύξων αριθμός που φαίνεται στην επικεφαλίδα του ποιήματος δείχνει την αστείρευτη παραγωγικότητά του. Συμπαραστάτης των αδυνάτων, άσπονδος κριτής της καθεστηκυίας τάξεως, δεν διστάζει να σατιρίσει τα πάντα γύρω του και ιδίως την φαιά πλευρά της κάθε εξουσίας ή παραεξουσίας.

Ετσι, με αφορμή σχετική  συζήτηση, σκάρωσε, εν ριπή οφθαλμού,  το παρακάτω ποίημα το οποίο θεωρώ ιερή μου υποχρέωση να ...

μεταβιβάσω σε σας μέσω του «Αθρησκου». Ισως οι αναγνώστες, μέσω του ποιήματος, διακρίνουν την μεγάλη αλήθεια της γιαπωνέζικης παροιμίας,

«για να γνωρίσεις την ψυχή ενός λαού, διάβασε τους ποιητές του»

            Ελπίζω κάποτε η τρόικα αλλά και κάθε υπηρέτης της να γνωρίσουν, από πρώτο χέρι,  την Ελληνική ψυχή που είναι τώρα  «…αθέλητα κρυμμένη», όπως λέει άλλος μεγάλος μας ποιητής

Παραθέτω το ποίημα με την δική του γραφή για την πλήρη αυθεντικότητα. Ευχαριστώ

Αιρετικός

..πηγη