Η τελευταία πράξη της φαρσοκωμωδίας…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου (press-gr)

Πολύ θύμωσε με την ακατονόμαστη αριστερά ο κύριος Σαμαράς και βγήκε έξω από το κοινοβουλευτικό του κοστούμι.

 Χύμα τα είπε στη βουλή σε όσους κουνούν το δάκτυλο στους συγκυβερνώντες.  Τα μπέρδεψε βέβαια λίγο, αλλά το συμπέρασμά του συμπίπτει με το δικό μου.

 Η αριστερά και οι αριστεροί φταίνε που η φαρσοκωμωδία της ελληνικής χρεοκοπίας, την οποία προκάλεσε και διαχειρίζεται το δικομματικό σύστημα των διαπλεκομένων, δεν λέει να...

  τελειώσει.

 Αν οι φορείς της αριστεράς εμφορούντο από πολιτική αρετή και διακρίνονταν από στοιχειώδη σοβαρότητα και πολιτική ευθύνη για την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, τότε θα είχαν διαμορφώσει μια κοινή στρατηγική, πάνω σε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης με στόχο την εναλλακτική ηγεμονία, στη θέση της ηγεμονίας των ιστορικά ξεπερασμένων του εξευτελισμένου και ξεπεσμένου δικομματισμού.

Δυστυχώς, όμως, η  τελευταία πράξη της φαρσοκωμωδίας που κάποια στιγμή θα καταλήξει στις κάλπες (αν και πολύ θολό μοιάζει το τοπίο, κατά τη στιγμή που ακούω κάτι να τρίζει, το οποίο δεν μοιάζει απλώς με τον θόρυβο από τα κόκαλα της δημοκρατίας, αλλά μάλλον φέρνει σε αντάρα από την απειλή θέσπισης της ανωμαλίας με επίσημο καθεστώς πολιορκίας) φαντάζει ατελείωτη.

 Μετά τα καλαμπούρια του Καρατζαφέρη και της διασκεδαστικής του συντροφιάς εναντίον της αριστεράς, τον λόγο έλαβε ο ανέμελος καβαλάρης των πράσινων αλόγων που έφεραν το ΔΝΤ, ακολούθησε ο υπουργός της συντεταγμένης χρεοκοπίας και ασύντακτης πολιτικής ταυτότητας, γνωστός και ως ο ανεκδοτολόγος του συνταγματικού δικαίου, για να ανέβει τώρα στην σκηνή ο Αντώνης ο αντιαριστερός ιδεολόγος της κωλοτούμπας  που μου έκλεψε την ατάκα:

 «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ρε»! 

 Να απαιτήσω πνευματικά δικαιώματα; Δυστυχώς, όλοι ίδιοι είστε οι παλαιοκομματικοί πολιτικάντηδες Αντώνη Σαμαρά και κάνατε ότι μπορείτε για να το αποδείξετε!

  Προσοχή, υπήρξαν προοδευτικοί άνθρωποι που δεν ήθελαν να σας «τσουβαλιάσουν». Κάνανε μάλιστα προσπάθειες να σας δώσουν την ευκαιρία να δείξετε ότι δεν «είστε ίδιοι», αλλά εσείς ήταν σαν να βάλατε στοίχημα να τους διαψεύσετε: μόνοι σας τσουβαλιαστήκατε μέσα στο σακί με την πλέον αντικοινωνική και πρόστυχη πολιτική και τώρα ζητάτε και τα ρέστα! 

  

Το καλύτερο του χθεσινού Σαμαρά, εκτός από τα φαιδρά δήθεν ιδεολογικά εναντίον της αριστεράς, - αναφερόμενος ουσιαστικά στο ΚΚΕ – ήταν εκείνο το «εκείνοι εξαπάτησαν τον λαό και μετά τον οδήγησαν στην απελπισία».

 Αν συνέχιζε θα κέρδιζε το χειροκρότημα των τηλεθεατών: εκείνοι εξαπάτησαν τον λαό και μετά τον οδήγησαν στην απελπισία, ενώ εμείς φιλοδοξούμε να τον βγάλουμε από την απελπισία για τον επαναφέρουμε στην εξαπάτηση περί ανάπτυξης δια της συντεταγμένης κατάρρευσης. Αστειεύομαι φυσικά.

 Ο κ. Σαμαράς έχει εξαπατήσει σε βαθμό «τρέλας» το κοινό του. Πέτυχε να παλαβώσει ακόμη και τους ανθρώπους της προπαγάνδας του κόμματός του. Εκείνο το ανέκδοτο περί αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους, για την οποία δεν ήθελε ούτε να ακούσει, ενώ γνώριζε το παρασκήνιό της, ενώ σήμερα θριαμβολογεί για την δρομολόγηση του χειρότερου χρεοστασίου που έχει αποδεχθεί η χώρα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, νομίζω ότι ήταν η καλύτερη παράστασή του.

Ας αφήσουμε αγαπητοί φίλοι τα ανέκδοτα.

 Λάθος στιγμή βρήκε ο κ. Σαμαράς να δώσει αντιαριστερή παράσταση. Πράγματι κόμματα της αριστεράς «στήριξαν προνόμια και αγκυλώσεις της δημόσιας διοίκησης, που δημιούργησαν ακυβερνησία και όργιο σπατάλης», μόνον που αποκρύπτει ότι αυτά που πράγματι  - κυρίως σιωπηλώς -«στήριξε» η αριστερά ήταν τούτα που η ΝΔ και/ή το ΠΑΣΟΚ μηχανεύτηκαν στο πλαίσιο μετεξέλιξης και ενίσχυσης του πελατειακού κράτους.

 Αν για κάτι θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τους κοινοβουλευτικούς φορείς της αριστεράς είναι ότι ανέχθηκαν και σε κάποιο βαθμό ενίσχυσαν, στο επίπεδο των μικροσχέσεων  εξουσίας, το κράτος πατρωνίας.

 Είναι δηλαδή σαν ο κ. Σαμαράς να κατηγορεί την αριστερά για ανοχή και έμμεση ενίσχυση της αντιδημοκρατικής αφήγησης και σπανίως πρακτικής του δικομματισμού. Δίκιο έχει, αλλά μόνον αποκλειστικά στο πλαίσιο μιας θεατρικής παράστασης πολιτικής φαρσοκωμωδίας θα περίμενε κανείς να ακούσει αυτά τα πράγματα από το πελατειακό στόμα του αρχηγού της ΝΔ. Σε άλλη περίπτωση θα ανατρίχιαζε…

Μετά μου λέτε κάποιοι ότι σας κούρασαν οι αναλύσεις μου! Τα καραγκιοζιλίκια δεν σας κουράζουν ποτέ; Ας τελειώνουμε επιτέλους με αυτά τα μουχλιασμένα, αντιαισθητικά καλαμπούρια! Δεν χρειάζεται ο κ. Σαμαράς να κοπιάζει, ανεκδοτολογώντας εναντίον της αριστεράς. Ούτε ιδεολογικούς πόντους κερδίζει, ούτε ψήφους θα μπορούσε να προσδοκά έτσι, μόνον χάχανα και ειρωνικά σχόλια συνοδεύουν τα αντιαριστερά ξεσπάσματά του.

Η αριστερά στο τόπο μας δεν έχει αντίπαλο. Είναι ικανή να βγάζει τα μάτια της από μόνη της. Η αριστερά της μεταπολίτευσης διακατέχεται από μαζοχισμό και αυτοκτονικό σύνδρομο. Ζητεί δημοκρατικές πρακτικές στο πλαίσιο του κοινοβουλευτισμού, τις οποίες πρακτικά και ιδεολογικά υπονομεύει, όπως για παράδειγμα το αίτημα για θέσπιση απλής αναλογικής σε συνάρτηση με την εκλογική στάση κυρίως του ΚΚΕ.

 Μια χαρά βοήθησε τόσα χρόνια η αριστερά τον δικομματισμό, μην είστε τόσο αχάριστοι φίλοι δεξιοί και λαϊκιστές σοσιαλιστές της αρπαχτής! Αν οι ηγεσίες της αριστεράς δεν διακρίνονταν από ιδιοτέλεια, από κοντόφθαλμη στάση, από ανασφάλεια και από αφηγηματική αποτελμάτωση, η χώρα θα είχε ήδη άλλη πορεία μέσα στη κρίση και δεν θα μιλάγαμε με όρους παλαιοκομματικούς ή ψευδοεπαναστατικούς.

Αν η αριστερά είχε χωνέψει τα συστατικά και την λογική της κρίσης και διέθετε λίγο στρατηγικό μυαλό, παράλληλα με πάθος για πολιτική, προοδευτική δημιουργία υπέρ των δύο τρίτων του συγκεκριμένου, σημερινού ελληνικού λαού και όχι κάποιου άλλου κάπου, κάποτε, ήδη θα είχαν δρομολογηθεί εξελίξεις και θα είχε διαμορφωθεί κλίμα το οποίο είτε θα επέτρεπε αποτελεσματική διαπραγμάτευση υπέρ των λαϊκών στρωμάτων με την ΕΕ, είτε θα οδηγούσε τελικά σε μια απόλυτη σύγκρουση συμφερόντων με το διευθυντήριο της Ένωσης που θα κατέληγε σε μια μορφή χρεοκοπίας υπέρ της κοινωνίας και της επόμενης γενιάς και όχι του τραπεζίτη και της διαπλοκής, όπως συμβαίνει τώρα με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ- (ΛΑΟΣ).

  Όμως μια και τέτοιοι αριστεροί υπάρχουν, μάλλον μπόλικοι, αλλά τέτοια ηγεσία δεν μπόρεσε να συγκροτηθεί - παρά τουλάχιστον τις διακηρυγμένες προθέσεις από τον Αλέξη Τσίπρα – οι διαπλεκόμενοι ηγήτορες της πτώχευσης δεν θα έπρεπε να έχουν σοβαρό λόγο να ανησυχούν.

 Επιτέλους, ας δείξουν λιγότερη αχαριστία, απέναντι σε αριστερές ηγεσίες, οι οποίες επιτελούν το χρέος τους στο πλαίσιο της νόθας και βαθύτατα υποκριτικής πολιτικής δομής της μεταπολίτευσης. Εγώ αν ήμουν στη θέση του κ. Σαμαρά θα έστελνα καθημερινά μια ανθοδέσμη στην κ. Παπαρήγα και άλλη μια στον κ. Κουβέλη, ενώ στον κ. Τσίπρα θα έστελνα γλυκά …χαμόγελα!

 Επιτέλους, ας αποκτήσουμε μη-υποκριτικό, κοσμοπολίτικο πολιτικό πολιτισμό, για να πέσει με ένα υπέροχο συλλογικό λαϊκό φάσκελο η αυλαία! Το ένα χέρι να φασκελώνει προς τον θίασο, ενώ το άλλο μάλλον θα πρέπει να στραφεί προς τη μούρη μας…καλό θα μας κάνει.