Οι τρεις ιεράρχες σύμβολο ανθελληνισμού της Νέας «Ελληνικής» Παιδείας

Σήμερα ο… Ελληνοχριστιανισμός γιορτάζει την παιδεία!

 Αλήθεια τι πράγμα είναι αυτό το «ελληνοχριστιανισμός» και ποια «παιδεία» γιορτάζεται;

 Πίσω από την καθιέρωση αυτής της «γιορτής» πολλά είναι τα ερωτήματα που αναδύονται και η υποκρισία ξεχειλίζει!

 Από πού να αρχίσω δεν ξέρω …από το «ελληνοχριστιανισμό» που σαν έκφραση τελευταία επινοήθηκε και είναι κενή νοήματος ή από την «παιδεία» που δεν έχουμε;

 Σημεία των καιρών και τα δυο, όμως ας αρχίσουμε ιστορικά: πώς θεσπίστηκε η τιμή στους "τρεις μέγιστους φωστήρες της τρισηλίου θεότητος" και πώς το νέο κράτος των ρωμιών καθιέρωσε την τιμή αυτή σαν μέρα των γραμμάτων και της παιδείας;

Η ρίζα της καθιέρωσης της τιμής αυτής βρίσκεται ριζωμένη στους καυγάδες και τις διαφωνίες των χριστιανών του 11ου αιώνα. Ο «φιλοσοφικός στοχασμός των πιστών» εκείνων ήταν κάτι σαν τις σημερινές διαφωνίες των χούλιγκανς του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού που συχνά κατέληγαν σε αναμέτρηση σώμα με σώμα.

 Οι έριδες και διαφωνίες που αναστάτωναν το χριστεπώνυμο πλήθος τον 11ο αιώνα ήταν για το «ποιος ήταν… ο μεγαλύτερος ιεράρχης»!
 Επειδή τα πράγματα όμως πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο ο μητροπολίτης Ευχαΐτων Ιωάννης Μαυρόπους αποφάσισε να τους συνενώσει, όπως προσπαθούμε να μονιάσουμε μικρά παιδιά που φιλονικούν για τις ομάδες τους.

 Μην γελάτε. Μπορεί να μην είχαν να φάνε ψωμί, όμως είχαν «φιλοσοφικές» ανησυχίες.

 Ανέκαθεν, από τότε που μαζεύονταν στον Ιππόδρομο ντυμένοι σαν Πράσινοι και Βένετοι, ανέπτυξαν ψυχολογία μίσους μεταξύ τους. Σε ολόκληρη την ιστορία του Βυζάντιου τα μίση μεταξύ των αντιτιθέμενων ποτέ δεν κόπασαν.

 Πότε σαν υποστηριχτές της Θεοτοκίας και της Ανθρωποτοκίας, πότε σαν Πατροπασχίτες και Υιοθετιστές, σαν Όμοιοι και Ανόμιοι, σαν Φθαρτολάτρες και Αφθαρτοδοκήτες, σαν Μονοθελητές και Μονοενεργητιστές, Εικονολάτρες και Εικονοκλάστες, ενωτικοί και Ανθενωτικοί. Ας μην αναφέρω άλλους, γιατί θα ..διαβάζατε μια μέρα!

Έτσι λοιπόν και τώρα άλλοι ήταν Βασιλίτες, άλλοι Γρηγορίτες και άλλοι Ιωαννίτες.
Γι αυτό ο Ευχαΐτης Μαυρόπους βρήκε ένα βολικό τρόπο να τους ηρεμίσει. Είπε ότι είδε ένα όνειρο, όπου του αποκαλύφτηκαν και οι τρεις μαζί!

 Η φαεινή ιδέα του ήταν, εκτός από την τιμή του καθενός με την προσωπική εορτή του να τιμώνται και οι τρεις μαζί για την θεόσταλτη προσφορά τους στην υπόθεση της χριστιανικής ιδέας. Βέβαια, στην διεθνή θεολογία, όπως μας ενημερώνει στην «Εκκλησιαστική Ιστορία» ο Αρχιμ. Β. Στεφανίδης «…είναι γνωστή η τριάς των Μεγάλων Καππαδοκών, Βασίλειου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Νανζιανζηνού και Γρηγορίου Νύσσης».

 Όμως είναι άξιον λόγου να αναφέρουμε κατά τον Στεφανίδη ότι η Ελληνική Εκκλησία «…αφήρεσε τον Νύσσης Γρηγόριον και πρόσθεσε τον μέγαν Ιωάννην, τον Χρυσόστομον» (βλ. σελ. 463) προφανώς για να κατευνάσει τους Ιωαννίτες! Ο Γρηγόριος Νύσσης άλλωστε ήταν πιο κοντά στην «θύραθεν» φιλοσοφία, πράγμα που πρέπει να ενοχλούσε, ενώ αντίθετα ο Ιωάννης ήταν φανατικός διώκτης του Ελληνισμού και κυρίως διαπλεκόμενος με τους έτερους δυο καππαδόκες. Τώρα αν δεν ήταν ο ίδιος Καππαδόκης και Έλληνας, λίγο ενοχλούσε φαίνεται τότε!

Έτσι, αυτοί οι τρεις, φαίνονταν ιδανικοί να εκπροσωπήσουν την παιδεία των Ρωμιών στα ιδεώδη του… ελληνοχριστιανισμού το 1842 όταν το νεοσύστατο κράτος των Ρωμιών θα έβαζε τα θεμέλια για την νέα του υπόσταση στο νέο ιστορικό γίγνεσθαι!

Από τότε, οι χριστιανοί θεμελίωσαν την 30 Ιανουαρίου μέρα τιμής στους τρεις ιεράρχες, προστάτες της «ελληνοχριστιανικής» παιδείας, ψάχνοντας με κάθε τρόπο να επινοήσουν και να στηρίξουν το νέο όρο συζευγνύοντας τον χριστιανισμό με τον ελληνισμό που τότε με το επαναστατικό σάλπισμα ο δεύτερος αναζητούσε την ταυτότητά του.

Ο απόηχος της Ελληνικής Νομαρχίας ακούγονταν ακόμα στην φράση «Ραγιάς και Έλληνας δεν γίνεται» κι αυτό κάποιοι που βρέθηκαν στην εξουσία προσπάθησαν να το αντιστρέψουν επινοώντας τον κατάπτυστο όρο «ελληνοχριστιανισμός», όρο αντιφατικό και μέχρι τότε ιστορικά ανυπόστατο. Όμως οι χαλκευτές της ιστορίας ήξεραν πολύ καλά ότι αν η επανάσταση του 21 τους στέρησε τα μεγαλεία, με λίγη θέληση μπορούσαν να αντεπαναστατήσουν αρχίζοντας από την παιδεία και την εκπαίδευση.

 Όπως έκαναν και με τον νηπιοβαφτισμό, προκειμένου να σφραγίσουν την θέληση τους στις αγνές συνειδήσεις των παιδιών πριν ακόμα αρχίσουν να σκέφτονται!
Τα φώτα έπρεπε επειγόντως να σβήσουν, σε πείσμα του Διαφωτισμού που τότε σάρωνε την Ευρώπη!

Κι ως ένα βαθμό το κατάφεραν!

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα: Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που πληρώνουμε τους φωτοσβέστες κληρικούς και τους προστατεύουμε με υπουργείο που το ονομάζουμε «Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων»!

Ο όρος «ελληνοχριστιανισμός» είναι μια χίμαιρα, γέννημα της φαντασίας, ακριβώς εκείνων των κύκλων που ήθελαν να καταπνίξουν την αδέσμευτη ελληνική ψυχή με τις δογματικές θεοκρατικές προσταγές της ζοφερής θρησκείας. Εκείνης της ξενόφερτης θρησκείας που σαν άλλοθι δικαιολογούσε την καταστροφική τους λύσσα εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

 Για αιώνες ολόκληρους χλεύαζαν τον ελληνισμό, τον αναθεμάτιζαν και με μανία τον έδιωξαν και τώρα με υποκρισία έρχονται να μας πείσουν ότι ελληνισμός και χριστιανισμός ταυτίζεται και καρπός της νεοσύστατης ελευθερίας είναι και η δική τους συμβολή!

 Λες και θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τις διώξεις των ελλήνων, τις καταστροφές των ιερών, την απαγόρευση της φιλοσοφίας και την συνέχιση της ελληνικής ιδέας σαν πανανθρώπινο σύνθημα ενάντια στον σκοταδισμό που με τον Μεσαίωνα επέβαλε ο χριστιανισμός. Ήθελαν πάση θυσία, όχι μόνο να πάρουν μια θέση στο νέο ελληνικό γίγνεσθαι, αλλά καπελώνοντας την Μεγάλη Ιδέα να το παίξουν συνεχιστές υποκρινόμενοι ότι μας έσωσαν!

Μπροστά στα προπύλαια του πανεπιστημίου των Αθηνών θέλησαν να ταυτίσουν το Φως με το Σκοτάδι, στήνοντας τους ανδριάντες δυο αντιφατικών ιστορικών προσώπων. Ενός ήρωα και ενός προδότη! Του Ρήγα Φεραίου και του Γρηγόριου του Ε΄! Το θύμα αγκαλιά με τον Φονιά! Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο! Ο πρωτεργάτης της Επανάστασης με το απόβρασμα που την αφόρισε!

Ο Γ. Μυκονιάτης περιγράφει τα γεγονότα της ανέγερσης των ανδριάντων γλαφυρά.

Σήμερα συνεχίζουν να υποκρίνονται χωρίς να ντρέπονται. Μιλούν για ελευθερία, όταν γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο την πολέμησαν. Μιλούν για ανεξιθρησκία όταν γνωρίζουμε πολύ καλά με τι μέσα επιβλήθηκαν στην πατρώα θρησκεία των Ελλήνων.

 Μιλούν για ελευθερία συνείδησης όταν θεσπίζουν τον νηπιοβαφτισμό και επιβάλλουν το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία της βασικής εκπαίδευσης. Καπηλεύονται το έθνος και την πατρίδα, όταν ξέρουμε πολύ καλά ότι ποτέ δεν βρέθηκαν στο πλευρό της όταν χρειάστηκε. Πάντα βρίσκονταν με την μεριά της αντίδρασης, είτε ο εχθρός την απειλούσε από μέσα, είτε απ’ έξω!

Στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς δεν αποσοβήθηκε ο Ελληνισμός από τους Τούρκους, αλλά από το Πατριαρχείο. Έδιωξε έλληνες δασκάλους, έκλεισε σχολές, καταδίκασε ανθρώπους κι όταν χρειάστηκε να πάρει το μέρος του σκλαβωμένου, πήγε με τον εχθρό (Επτάνησα) ή αφόρισε τους επαναστάτες σαν ασεβείς, αχρείους και κακόβουλους, με την κατάρα να είναι ασυγχώρητοι και μετά θάνατον άλυτοι και αιωνίως αναθεματισμένοι!

Ουαί προδότες που σήμερα ζητάτε να καταλογιστείτε μαζί τους και με έναν όρο να συνταυτιστείτε!

Αφήνω σε άλλους να σας περιγράψουν τον πόλεμο που έκαναν σ’ ολόκληρη την ζωή τους αυτοί οι ιεράρχες, από τα εγχειρίδια ιστορίας και από τα ίδια τους τα γραπτά που σαν μνημείο θα τους στιγματίζουν στους αιώνες των αιώνων.
Να και κάποιες διευθύνσεις όπου άμεσα και χωρίς κόπο μπορείτε να δείτε τα κατορθώματα των τριών ιεραρχών και πόσο άδικο είναι σήμερα η ελληνική παιδεία να εκπροσωπείται από αυτούς!

πηγη