Πρώτα ο μαθητής θα την πληρώσει αλλά και η οικογένειά του...

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΕΔΔΥ

 

Στη δημοσιότητα ήρθε το προσχέδιο νόμου για την οργάνωση των Περιφερειακών Υπηρεσιών Διοίκησης της εκπαίδευσης « Πρώτα ο μαθητής, Πρώτα η Σχολική Μονάδα. Νέα Διοίκηση για το Νέο Σχολείο».

 Το προσχέδιο αυτό είχε δοθεί από το Υπ. Π.Δ.Β.Μ.Θ προς δημόσια διαβούλευση για χρονικό διάστημα δέκα ημερών από τις 06-04-2011 έως 15-04-2011 όχι βέβαια με την παρούσα μορφή. Σύμφωνα δε με την ατζέντα εργασιών του πρωθυπουργικού γραφείου αλλά και δημοσιεύσεις ημερησίων εφημερίδων, κατατέθηκε και συζητήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 27 Ιουλίου 2011 (με ποια μορφή δεν γνωρίζουμε).

 Μην έχοντας λοιπόν στα χέρια μας την τελική μορφή του νομοσχεδίου και μελετώντας αυτό που υπάρχει σε αξιόπιστα εκπαιδευτικά sites (alfavita.gr, esos.gr κτλ) και εφόσον κανένα στέλεχος του Υπ. Π.Δ.Β.Μ.Θ δεν το διαψεύδει επίσημα, παρατηρούμε τα εξής:

            α) άρθρο 1, παρ. 02 «Σχολικές μονάδες αποτελούν…και άλλη ειδικού τύπου ή μορφής μονάδα που παρέχει πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια εκπαίδευση» Γιατί άραγε αποφεύγεται η αναφορά στα σχολεία ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης; είναι επώδυνη; είναι άγνωστη; ή μήπως σκόπιμη;

            β) άρθρο 2, παρ. 06. Αναφέρεται ότι το ΕΕΠ και το ΕΒΠ των ΣΜΕΑΕ είναι μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού. Γιατί αυτός ο διαχωρισμός, θα μπορούσε και να μην είναι;

            γ) άρθρο 3: Στα καθήκοντα του Διευθυντή δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στην πρόβλεψη και στο σχεδιασμό υποστήριξης μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία. Μήπως δεν θα ανήκουν στο μαθητικό πληθυσμό; ή μήπως θα καλύπτονται οι ανάγκες τους από διοικητικά μέτρα;

            δ) άρθρο 8, παρ. 01. Ενότητες σχολικών μονάδων…οι μονάδες ειδικού τύπου ή μορφής (εννοεί ΣΜΕΑΕ;) σχηματίζουν ενότητα με σχολική μονάδα ιδίου τύπου». Φαίνεται ότι ο συντάκτης προχωράει σε εκκαθάριση της γενικής εκπαίδευσης από την ειδική αγωγή, Γιατί άραγε;

            Όλες οι παραπάνω ερωτήσεις σταδιακά παίρνουν απάντηση, η πρώτη αποκάλυψη έρχεται με το άρθρο 10 σε συνδυασμό βέβαια με τα άρθρα 22 και 23. Στο πρώτο άρθρο από αυτά συναντάμε την διάρθρωση των υπηρεσιών των διευθύνσεων εκπαίδευσης όπου μεταξύ άλλων δημιουργείται και το Γραφείο Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, με μία σειρά αρμοδιοτήτων που αφορούν κυρίως τη γενική αγωγή και στις οποίες παρεμπιπτόντως εντάσσονται και υπηρεσίες διάγνωσης, υποστήριξης, αξιολόγησης, ψυχολογικής και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και ένταξης μαθητών, Αρμοδιότητες που μέχρι σήμερα ανήκουν στα ΚΕΔΔΥ (Κ.Δ.Α.Υ.) και των οποίων η υλοποίηση γίνεται με βάση κανονισμό λειτουργίας, με αρχή τη διεπιστημονική προσέγγιση στην αξιολόγηση και υποστήριξη και βέβαια την οργανωμένη υποδοχή αιτημάτων γονέων για αξιολόγηση σε συνεργασία με τα σχολεία.

            Στο ίδιο άρθρο (10) η απαξίωση της ειδικής αγωγής συνεχίζεται καθώς στις παραγράφους 2,3,4, και 5 σχετικά με τους υπεύθυνους που θα επιλεγούν για τα διάφορα τμήματα και στις αρμοδιότητές τους δεν υπάρχει καμία αναφορά σχετική. Οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία φαίνεται να μην αφορούν κανένα διοικητικό παράγοντα και άρα το θέμα της υποστήριξής τους δεν χρειάζεται αναφορά. Ακόμη και ο σχολικός σύμβουλος που θα προΐσταται του τμήματος στήριξης εκπαιδευτικού έργου ως απαραίτητο προσόν θα πρέπει να έχει τη διοικητική κατάρτιση, αρκεί αυτό το προσόν για να διοικήσει και να οργανώσει υπηρεσίες αξιολόγησης μαθητών.

Είναι φανερό η ειδική αγωγή και οι απαραίτητες δομές για την λειτουργία της δεν αφορούν το συντάκτη του νομοσχεδίου, αντίθετα αποφασίζει να αποδομήσει ό,τι υπάρχει με κυρίαρχο το ΚΕΔΔΥ (Κ.Δ.Α.Υ.).

Στελέχη του Υπ. Π.Δ.Β.Μ.Θ υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για κατάργηση των ΚΕΔΔΥ αλλά για βελτίωση του ρόλου τους και των παρεχόμενων υπηρεσιών τους, μάλιστα μιλάνε και για σαφές άνοιγμα προς τη γενική αγωγή (βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό των αιτημάτων για αξιολόγηση και υποστήριξη που κάλυψαν τα ΚΕΔΔΥ προέρχονται από τη γενική αγωγή). Δυστυχώς όμως το ίδιο το νομοσχέδιο τους διαψεύδει καθώς στο άρθρο 19 και στην παράγραφο (γ) αναφέρεται ότι με υπουργική απόφαση θα καθοριστεί ο αριθμός των αποσπασμένων εκπαιδευτικών στους διάφορους τομείς των γραφείων εκπαιδευτικής υποστήριξης. Το συμπέρασμα προφανές, δεν υπάρχει συνέχεια των υπηρεσιών των ΚΕΔΔΥ, εφόσον το υφιστάμενο προσωπικό του δεν μεταφέρεται με ρητό και κατηγορηματικό τρόπο στις νέες δομές συνεχίζοντας το έργο του. Η τύχη του προσωπικού των ΚΕΔΔΥ ξεκαθαρίζει στο άρθρο 21 και στην παράγραφο 6, όπου αναφέρεται ότι μεταφέρεται αυτοδικαίως στις Διευθύνσεις εκπαίδευσης. Η περαιτέρω κατανομή των υπηρεσιών, αρμοδιοτήτων καθηκόντων και θέσεων γίνεται με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης. Είναι άραγε συντακτική παράλειψη η μη σαφής αναφορά στην αυτοδίκαιη μεταφορά των οργανικών θέσεων του προσωπικού των ΚΕΔΔΥ  στον τομέα αξιολόγησης, υποστήριξης κτλ του Γραφείου Εκπαιδευτικής Υποστήριξης;

Είναι σαφές πως εγείρονται πολλά ερωτήματα από τα παραπάνω και τα οποία ζητούν απαντήσεις:

α) γιατί δεν υπάρχει καμία σαφής αναφορά σε όλο το νομοσχέδιο στην ειδική αγωγή, στα προγράμματα εκπαίδευσης, στο σχεδιασμό και στην οργάνωση απαραίτητων υπηρεσιών για το μαθητικό πληθυσμό με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρία;

β) γιατί και σε τι εξυπηρετεί η κατάργηση των ΚΕΔΔΥ τώρα και η συνοδή αποδόμησή τους ως υπηρεσίες;

γ) γιατί από τις καταργούμενες υπηρεσίες για τη μόνη που λειτουργεί με μόνιμο προσωπικό και δεν είναι άλλη από τα ΚΕΔΔΥ δεν υπάρχει καμία σαφής και ρητή αναφορά για το προσωπικό της και την τύχη τους, αλλά αντιμετωπίζονται ως αποσπασμένοι;

δ) γιατί κανένας δεν σκέφτηκε πως με τέτοιες πρακτικές το «πρώτα ο μαθητής» μεταβάλλεται για μία ακόμη φορά στο «πρώτα ο μαθητής θα την πληρώσει αλλά και η οικογένειά του»;

Τα ΚΕΔΔΥ (Κ.Δ.Α.Υ.) από την ίδρυσή τους με το Ν.2817/2000 έχουν σαν έργο την αξιολόγηση, διάγνωση και υποστήριξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή αναπηρίες. Είναι αλήθεια ότι παρ’ όλες τις προσπάθειες του προσωπικού τους δεν κατάφεραν να παρέχουν επαρκώς όλες τις υπηρεσίες καθώς στην πορεία τους είχαν να αντιμετωπίσουν σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία τους όπως: την ελλιπή επιμόρφωση του προσωπικού (η τελευταία πραγματοποιήθηκε το 2002), την ολοένα και αυξανόμενη απαίτηση γονέων και σχολικής κοινότητας για διαγνώσεις, το γεγονός ότι πολύ συχνά αποτέλεσαν τον κυματοθραύστη μεταξύ σχολείων, γονέων και υπουργείου εξαιτίας των συνεχών αλλαγών στις διάφορες αποφάσεις που αφορούσαν την αξιολόγηση των μαθητών, την έλλειψη χρόνου για ανίχνευση κατά την έναρξη του σχολικού έτους, την υπερδιόγκωση των αρμοδιοτήτων τους ιδιαίτερα με το Ν.3699/2008, το περιορισμένο προσωπικό για πολλά ΚΕΔΔΥ σε συνδυασμό με τη συνεχή μετακίνησή του, την απαξίωση του προσωπικού, των γνώσεων και της εμπειρίας του από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου στο σχεδιασμό θεμάτων ειδικής αγωγής, καθώς το τελευταίο διάστημα ουδέποτε προσκλήθηκαν από το Υπ.Π.Δ.Β.Μ.Θ ακόμη και σε ημερίδες που πραγματοποιούσε για την ειδική αγωγή, την ελλιπή χρηματοδότηση τους διότι δεν υπήρχε ποτέ επαρκή οικονομική πρόβλεψη για την κάλυψη των λειτουργικών τους αναγκών από τις νομαρχίες και τώρα από τις περιφέρειες, με αποτέλεσμα πολλά ΚΕΔΔΥ πλέον να λειτουργούν χωρίς γραφική ύλη, είδη καθαριότητας, χωρίς ρεύμα και να καλύπτεται μέρος των παραπάνω εξόδων με δαπάνες του ίδιου του προσωπικού ώστε να μη σταματήσουν να λειτουργούν οι υπηρεσίες.

Ωστόσο με διαπιστωμένες όλες αυτές τις αντιξοότητες έγινε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό από τους περισσότερους για να τηρηθούν οι βασικοί άξονες της υπηρεσίας των ΚΕΔΔΥ. Χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα αξιολογήθηκαν από τις διεπιστημονικές ομάδες, τοποθετήθηκαν σε κατάλληλες σχολικές δομές, εκπαιδευτικοί συνεργάστηκαν με τα Κ.Δ.Α.Υ. ή τα ΚΕΔΔΥ και υποστηρίχθηκαν στο έργο τους, γονείς στηρίχθηκαν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι έγιναν όλα τέλεια, γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε τι δεν έγινε και τι έπρεπε να γίνει, δεν ρωτηθήκαμε όμως ποτέ !

Καθώς αρκετοί από εμάς εργαζόμαστε χρόνια στα Κ.Δ.Α.Υ. ή στα ΚΕΔΔΥ μπορούμε να γνωρίζουμε καλύτερα από κάθε άλλο τα προβλήματα που θα προκύψουν από την κατάργησή τους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

·         τα σοβαρά προβλήματα που θα δημιουργηθούν σε μαθητές και γονείς που αναμένουν αξιολόγηση από τα ΚΕΔΔΥ

·         τον άγνωστο προορισμό χιλιάδων προσωπικών φακέλων μαθητών που έχουν αξιολογηθεί από τα Κ.Δ.Α.Υ. και τα ΚΕΔΔΥ καθώς και των αιτήσεων που εκκρεμούν για αξιολόγηση

·         την έλλειψη της διεπιστημονικότητας στην προσέγγιση των μαθητών, των οικογενειών και των σχολείων

·         την ανοργάνωτη υποδοχή από απρόσωπες υπηρεσίες των αιτημάτων των γονέων και τον κίνδυνο παραβίασης σειράς προτεραιότητας

·         την αναρμοδιότητα των οργάνων που θα είναι επικεφαλής αυτού του νέου σχήματος στη μελέτη των δεδομένων των αξιολογήσεων και τη σύνταξη γνωμάτευσης και

·         την αδυναμία συγκρότησης διεπιστημονικών ομάδων καθώς δεν θα γνωρίζει το προσωπικό τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητές του

·         την άγνωστη ταυτότητα αυτού που θα αναλάβει να υπογράφει γνωματεύσεις και εξατομικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα

·         τον κίνδυνο κατάργησης την μονιμότητας των εργαζομένων στα ΚΕΔΔΥ καθώς δεν υπάρχει σαφής νομοθετική αναφορά

Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε πολλά ακόμη προβλήματα και κινδύνους που μπορούν να προκύψουν ωστόσο το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε την καταστροφική λαίλαπα είναι να πούμε ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ γι αυτό:

ΖΗΤΑΜΕ

·         να μη γίνουν όμηροι ενός πρόχειρου πολιτικού σχεδιασμού χιλιάδες μαθητές και γονείς

·         να μην προχωρήσει το Υπουργείο στην κατάργηση των ΚΕΔΔΥ που αποτέλεσαν για χρόνια θεμέλιο για την ειδική αγωγή

·         να μη χαθεί καμία οργανική θέση εργαζομένου στα ΚΕΔΔΥ

·         να διατηρηθεί η αυτονομία των ΚΕΔΔΥ

ΖΗΤΑΜΕ

·         την πραγματική σύνδεση γενικής και ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης

·         την πραγματική και όχι την υποκριτική, πολιτειακή και κρατική μέριμνα για την ειδική εκπαίδευση και την πραγμάτωση των σκοπών της.