Αν … αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν, αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν. Aν… αν δεν ξανάχανα το Λιποζάν, αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν. Αν αν αν αν αν αν αν αν αν αν αν …

Γράφει η Ευφροσύνη Παυλακούδη

"Αν… αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν και οι παππούδες δόντια να μασάν. Αν … η Τζέϊν παντρευόταν τον Ταρζάν, αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουμκάν."10 το πρωί. Χουζούρεμα τέλος. Μμμμ ωραία, κάποιος έχει βάλει στη διαπασών το Βαλς των Χαμένων Ονείρων του Χατζηδάκη. 

Ναι, μπορεί να μην είναι φρεσκοβαμμένη η πολυκατοικία που μένω, αλλά έχει μουσική παιδεία αν μη τι άλλο βρε αδερφέ. Τεντώνομαι και πάω να σηκωθώ από το κρεβάτι. 

Η Τέρψη νιαουρίζει κλασσικά κουλουριάζοντας την ουρά της στα πόδια μου. «Καλημέρα και σε σένα παραπονιάρικό μου», της λέω χαϊδεύοντας τη ροζ μουσούδα της. Πάω στο μπάνιο και με το θέαμα της αφεντομουτσουνάρας μου στον καθρέφτη γελάω. 

Μαλλιά αναντάμ παπαντάμ που λέει και ο πατέρας μου, η μάσκαρα από το χτεσινό ξενύχτι, μου έχει κάνει ένα τρομακτικό smokey eyes και καλά, ενώ έχω μια τεράστια «ουλή» από την ζάρα του μαξιλαριού, που προφανώς το βράδυ είχα «πνίξει». Υπέροχα. Αν ήταν Απόκριες θα έκανα θραύση.

Ντουζ και βουρ για καφέ. Κουδούνι. «Μπα, ποιος με θυμήθηκε πρωί-πρωί;», αναρωτιέμαι. Κοιτάω από το ματάκι της πόρτας. Η κυρά-Τασία από κάτω. «Κυρά-Τασία, ένα λεπτό να βάλω κάτι πάνω μου κι έρχομαι», της φωνάζω.

 «Κάνε δουλειά σου κούκλα μου», μου απαντά. Ανοίγω και βλέπω την ....

80 και φεύγα γειτόνισσά μου με τα μπικουτί στο κεφάλι κι ένα πιάτο με μια χαρτοπετσέτα από πάνω. Μου μυρίζει κανέλα. «Καλημερούδια κούκλα μου, έφιαξα μπουγάτσα και είπα να σου φέρω 2-3 κομμάτια να σε γλυκάνω», μου λέει σχεδόν ψιθυριστά. 

Τελικά υπάρχει Θεός σκέφτομαι από μέσα μου. Ζεστή, σπιτική μπουγάτσα με μπόλικη κανέλα και άχνη ζάχαρη είναι το καλύτερο μου για πρωινό. Θα την «τσακίσω». Ότι πρέπει μετά από την βραδινή «πάλη» με ανθρώπους και ποτά. «Δεν ήταν απαραίτητο. Είστε πολύ γλυκιά. Σας ευχαριστώ πολύ» και παίρνω το πιάτο. «Τίποτε, καμάρι μου. Εσύ να ’σαι καλά. Καλημέρα να ’χεις», μου απαντά και φεύγει από τις σκάλες.

Κλείνω την πόρτα, κρατώντας τον «θησαυρό» προσεκτικά, καθότι φημίζομαι για την αγαρμποσύνη μου, και κατευθύνομαι προς την κουζίνα. Και τώρα καφές επειγόντως. Σκέτος με πολύ γάλα, διαφορετικά το μυαλό παραμένει καρβουνοκίνητο. 

Το σέηκερ «αναστενάζει» και η Τέρψη νιαουρίζει επιτακτικά δαγκώνοντας μου ελαφρά την γάμπα. «Εντάξει, εντάξει, σε ξέχασα. Τώρα θα σου βάλω να φας και σε ’σένα» της λέω βγάζοντας τις κροκέτες από το ντουλάπι. «Ορίστε κυρία μου. Όλο δικό σας» και της γεμίζω το μπολ στον μπαλκόνι.

Τρεις ρουφηξιές από τον καφέ, τσιγάρο, internet και παραδίπλα η μπουγάτσα για τσιμπολόγημα. Για να τσεκάρουμε τα mail μας λοιπόν. Μάλιστα, τα spam για Viagra πάνε σύννεφο, κλασσικά. 

Ούτε ο Hugh Hefner να ’μουνα. Ο Δήμητρης, ένας φίλος που μένει Κάρπαθο, έχει ξεσκιστεί να μου στέλνει ανέκδοτα. Μεταξύ μελισσοκομικής, αλλαγής pampers στην 1 έτους κορούλα του και animation που λατρεύει, στέλνει τόνους από σαρκαστικά αποφθέγματα και τραγελαφικούς διαλόγους. 

Η Ορσαλία, video-artist στην Αγγλία, μου λέει πως ο Amon Tobin θα έρθει στην Ελλάδα να παρουσιάσει την τελευταία του δουλειά, όπως ακριβώς έκανε στο φεστιβάλ Mutek του Μοντρεάλ! Χαμόγελο καρατίων εγώ. Τύφλα να ’χε ο Τζόκερ του Batman. Ο Μπάμπης, επίδοξος street artist, μου υπενθυμίζει το beach πάρτυ του Σαββάτου.

 Αχά! Είμαι υπεύθυνη, λέει, για τις δάδες και την μουσική για το πρώτο δίωρο. Μπουρλότο δηλαδή μετά συνοδείας Moderat. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Λάθος άτομο βρήκε…για τις δάδες.

Αρκετά με τα e-mails όμως. Ας ενημερωθούμε επιτέλους για το τι γίνεται στον πλανήτη. Reuters, Deutsche Welle, in.gr. «Εκλογές με εκατομμύρια ψηφοφόρους στις κάλπες την Κυριακή για την ανάδειξη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Χμμμμ ποιον θα ψηφίσω πλάκα-πλάκα; Τον ομοφυλόφιλο Αλβανό τεχνοκράτη με τις οικολογικές ευαισθησίες, την Τουρκάλα γιατρό που λατρεύει καθετί digital ή την Ελληνίδα πιλότο F16 με 4 παιδιά κατόπιν συμφώνου κοινής συμβίωσης; 

Δύσκολο δίλημμα. «Συνεργασία Κίνας και Διεθνούς Αμνηστίας για την συνάντηση με τη Βόρεια Κορέα την Τρίτη». Ε άνοιξε που άνοιξε τα σύνορα η τελευταία, εδώ και 4 μήνες, ας την βοηθήσουν να πάρει ευχή. «Ο Πάπας μοιράζει προφυλακτικά στο Μαλάουϊ». Λες να γίνω από άθεη, καθολική; Μπααα. Χρειάζονται πολύ περισσότερα από αυτό. Βέβαια, από το τίποτα καλή είναι και Παναγιώταινα. «Η Ελλάδα όγδοη στον κόσμο στα ερευνητικά μεταπτυχιακά και τις ευρεσιτεχνίες με απήχηση στην παγκόσμια αγορά». Μωρέ μπράβο! Άντε και σε ανώτερα.

«Ημερίδα φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατών στο Ζάππειο με θέμα ‘Η δύναμη των δημοψηφισμάτων’». Χμμμμ ενδιαφέρον. Αν και αμφιταλαντεύομαι είναι η αλήθεια. Βλέπεις δημοψήφισμα για τις ταυτότητες ζητούσε και ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος (την είχε δει πολιτικός ηγέτης) με τα εξαπτέρυγά του. 

Δημοψήφισμα έχει ζητήσει, επίσης, ανά διαστήματα, ο Καρατζαφέρης: για τις ταυτότητες (ναι-ναι και αυτός, αλλά τον πρόλαβε η Ντεζυ ή Μπεμπα Μπλανς, όπως λεγόταν στον χώρο των παπάδων ο προαναφερθέν μακαρίτης), για την ιθαγένεια των παιδιών των μεταναστών ύστερα και κατόπιν για να κρίνει ο ελληνικός λαός, λέει, την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Αλλά και ο λάτρης της πλατείας Ταχρίρ, Αλέκος Αλαβάνος, έχει προτείνει κατά καιρούς δημοψηφίσματα: για το Σύμφωνο Σταθερότητας παλαιότερα, για το ασφαλιστικό πιο πρόσφατα (και έπεται, προφανώς, συνέχεια). 

Όταν οι ακραίοι, για να μην πω οι γραφικοί, του πολιτικού φάσματος ζητούν δημοψηφίσματα, τότε συγγνώμη ανησυχώ παραπάνω του δέοντος. Για να μην αναφέρω ότι χώρες που οργάνωσαν βεβιασμένα δημοψηφίσματα για την κύρωση συνθηκών σχετικών με τη λειτουργία και την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρέθηκαν αντιμέτωπες με πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Καταστάσεις που δεν προέκυπταν από την ουσιαστική γνώση και ενημέρωση και ακολούθως την αντίστοιχη απόφαση για το α ή β θέμα, αλλά συχνά από το ότι το εκλογικό σώμα ήθελε απλά με το «όχι» να αποδοκιμάσει την κυβέρνηση της χώρας. Δεν ξέρω, πάντως έχω τη γνώμη ότι πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς για ποιο λόγο σε πρώτη φάση ζητάμε δημοψήφισμα και τι ακριβώς ρωτάμε σε δεύτερη φάση.

 Π.χ. αν γίνονται για θέματα στα οποία η απάντηση μπορεί πράγματι να είναι «ναι» ή «όχι», στα οποία είναι σκόπιμο –σχεδόν αυτονόητο– να ζητηθεί η γνώμη του εκλογικού σώματος όπως έγινε, λόγω χάρη, το ’74 στη χώρα μας, τότε είμαι σύμφωνη. Εντάξει, έκλεισε. Θα πάω στην ημερίδα, μπας και καταλήξω κάπου για το όλον θέμα.

«Πέμπτη μέρα τέταρτου συνεδρίου Ενωμένης Αριστεράς τη Δευτέρα στο Ολυμπιακό Στάδιο». Μάλιστα, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, μας τα ’χουν πρήξει με την δικαίωση της Ρόζα Λούξεμπουργκ, τα λάθη του Ζαχαριάδη και του Βελουχιώτη. Έλεος πλέον με το αυτομαστίγωμα. Κι άλλοι έκαναν λάθη. Συνέλθετε επιτέλους. Πάλι για το παρελθόν μιλάτε; Το παρόν; Σας αφήνει αδιάφορους; Τελικά δεν θα αλλάξουν ποτέ αυτοί. Η βελόνα έχει κολλήσει στο παρελθόν.
………..
Και μετά ξύπνησα. 7:30 το πρωί. Το κομπρεσέρ στο διπλανό στενό, μου ’χει πάρει τα αυτιά κι έχω κάτι νεύρα, μην δω άνθρωπο μπροστά μου, είμαι επικίνδυνη. Ο καφές έχει τελειώσει. Είναι Κυριακή και όλα είναι κλειστά. Μέχρι και η Δέλτα της γειτονιάς και το πλησιέστερο περίπτερο έχουν κλείσει λόγω διακοπών. Α ναι…τα περίφημα μπάνια του λαού. Κοινώς η μισή χώρα δεν λειτουργεί, γιατί απλά κάνει ηλιοθεραπεία και καλά. Ας είναι, κρύο τσάι. Κι αυτό μετά από μεγάλες ποσότητες, μπορεί να κάνει θαύματα. Λέμε τώρα.

Χτυπάει δαιμονισμένα και για ώρα, το θυροτηλέφωνο. «Ποιος είναι», ρωτάω σε έξαλλη κατάσταση. «Να αφήσω κάτι φυλλάδια, θα ήθελα. Μπορείτε να μου ανοίξετε; Κανένας άλλος δεν μου ανοίγει, σας παρακαλώ», μου απαντάνε. «Τον κακό σου τον καιρό», απαντάω κι εγώ κι ανοίγω. Μου ’ρχεται να ουρλιάξω από τα νεύρα μου. Ας βάλουμε λίγο μουσική μπας και κατευνάσουμε τα πνεύματα. Ναι, Κ.Βήτα – Η Σερενάτα Της Σεξουαλικής Απουσίας από το άλμπουμ Μάνος Χατζιδάκις-Κ.Βήτα Transformations, ίσως βοηθήσει…νομίζω.

Τσιγάρο, τσάι (φευ), internet. E-mails: η Χριστίνα απολύθηκε, ο Δημήτρης μας εγκαταλείπει και πάει Καναδά με βαριά καρδιά, η Τασία φοβάται ότι όπου να ’ναι θα κλείσει η επιχείρηση που δουλεύει χρόνια τώρα, ο Νίκος ζει άλλη μια τραυματική ερωτική απογοήτευση. Ας βάλουμε λίγο ραδιόφωνο:‘Απελάσεις εξπρές για παράνομους μετανάστες’, ‘Με σφυριά κατά αστυνομικών’, ‘Χτύπησε την Ιρλανδία ο Moody’s’, ‘Κλήσεις σε υπόπτους για το νέο «παραδικαστικό»’, ‘Υποχώρησαν για άλλη μία ημέρα οι δείκτες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ’, ‘Για “Παγκαλοποίηση” του ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο ο Αλ. Τσίπρας’, ‘Το 67,6% προτρέπει την κυβέρνηση να πάει σε εκλογές, ενώ το 61,4% αντιμετωπίζει ως αυθόρμητες τις επιθέσεις πολιτών κατά βουλευτών και το 49,6% τις εγκρίνει’. Υπέροχα. Μια πανδαισία.

 Γελάω. Στο μυαλό μου έρχεται εκείνο το καταπληκτικό παιδικό τραγούδι του συνθέτη Μητσοτάκη:“Αν… αν είχαν όλοι οι άνθρωποι να φαν και οι παππούδες δόντια να μασάν. Αν … η Τζέϊν παντρευόταν τον Ταρζάν, αν κέρδιζε η γιαγιά μου στο κουμκάν. Αν … αν είχα για ξαδέρφη τη Μουλάν, αν ξέραν τα μωρά να κολυμπάν. Aν… αν δεν ξανάχανα το Λιποζάν, αν έπαυαν οι σφήκες να τσιμπάν. Αν αν αν αν αν αν αν αν αν αν αν …”.

πηγη