Ποιό είναι το πολιτικό
υποκείμενο εκσυγχρονισμού;


Μέγα ερώτημα σήμερα, στην καρδιά της κρίσεως και του κινδύνου να περάσουμε σε μια κατάσταση διαρκούς υποτέλειας, είναι αν υπάρχει και κατά πόσο το πολιτικό υποκείμενο που θα εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, όταν εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι η διάρθρωση του παρόντος πολιτικού σώματος είναι εκτός εκσυγχρονισμού.

Το πολιτικό υποκείμενο πάνω στο οποίο έχει στηριχτεί η μεταπολίτευση είναι ένα αδιαφοροποίητο σώμα, το οποίο έχει βαφτιστεί δημοκρατικό, ενώ στην ουσία είναι ένα σώμα πολιτικών πελατών, με ελαφρά ιδεολογική συνείδηση. Οι πολιτικοί φορείς --κόμματα- αν και μιμούνται την πολιτική διαίρεση των δυτικών κρατών σε αριστερά και δεξιά, έχουν στρεβλωμένη ιδεολογία και ιδεολογική βαση. Είναι απλώς καιροσκοπικά στο όνομα κάποιας ιδεολογίας. Μέσα δε στο βόρβορο της κρατούσας φθοράς και διαφθοράς τα καιροσκοπικά κόμματα αγωνίζονται να επιβιώσουν και,... στην προσπάθεια να διατηρήσουν το διεφθαρμένο σύστημά τους, έχουν καταστεί επικίνδυνα για την ελευθερία του πολίτη. Έχουν αποκοπεί απο την σχέση τους με τον πολίτη και καταστεί ένα οχυρωμένο φρούριο με την βοήθεια των νόμων και των οργάνων εξουσίας. Εντός του φρουρίου βρίσκονται όλοι οι διεφθαρμένοι οργανισμοί και θεσμοί. Κυρίως δε παρεμποδίζουν ό,τι νέο και ζωτικό προσπαθεί να εμφανιστεί, αποκόπτουν με κάθε τρόπο ό,τι χρήσιμο διαθέτει η χώρα.
Μέσα σε αυτή την ζοφερή κατάσταση τω όντι δεν φαίνεται να προκύπτει ούτε εκσυγχρονιστική πολιτική ηγεσία, ούτε πολιτικό υποκείμενο πάνω στο οποίο να μπορεί να στηριχτεί ο εκσυγχρονισμός. Γι' αυτό κάθε λωποδύτης, είτε μέσα είτε έξω από τη βουλή, έχει περιθώριο να προωθείται, στο όνομα δήθεν μιας απροσδιορίστου μορφής αναπτύξεως. Ποιό όμως πρέπει να είναι το πολιτικό υποκείμενο στην μοντέρνα κοινωνία και ποιούς θεσμούς χρειάζεται να φέρει προκειμένου να εκσυγχρονιστεί και ίσως πρωτοπορήσει η χώρα;

 Αναζήτηση υποκειμένου στην παραγωγική βάση
Προηγμένη κοινωνία σήμερα είναι εκείνη που παράγει εργαστηριακή γνώση, η οποία γνώση μετατρέπεται σε τεχνολογία και επιστημονική διοίκηση. Έθνη θα πρωτοπορήσουν και θα επιβληθούν ή θα υποκύψουν σε υποτέλεια αναλόγως του πως συμπεριφέρονται στην προηγμένη γνωσογένεση. Αν αυτή η παραγωγή είναι κυρίαρχη τότε σημαίνει ότι μια ξεχωριστή κατηγορία, οι άνθρωποι της επιστημονικής γνώσεως, διαφόρων βαθμίδων, αποτελούν το κύριο παραγωγικό δυναμικό και κατά συνέπεια το νέο κοινωνικό  και πολιτικό υποκείμενο των αλλαγών.
Άνθρωποι της γνώσεως είναι όλοι οι ειδικευμένοι δια κάποιας εκπαιδεύσεως μέσω του οργανωμένου εκπαιδευτικού συστήματος και των οποίων η ειδίκευση αποτελεί αποκλειστικό όρο εργασίας. Η κατηγορία αρχίζει από τον κατώτατο τεχνικό μέχρι τον ανώτατο τεχνολόγο και από τον κατώτατο διοικητικό μέχρι τον ανώτατο επιστημονικό διευθυντή. Όλοι αυτοί αποτελούν μια πυραμίδα χωρίς διπολική ταξική διαίρεση. Το κάθε επίπεδο είναι απαραίτητο για να υπάρχει το επόμενο, σχηματίζοντας έτσι μια οργανική κατηγορία. Για την γνωσοπαραγωγή ---κάποια εφεύρεση--- σε ανώτατο επίπεδο πρέπει να εργαστούν όλα τα υποκάτω στρώματα εν αρμονία και συνεπεία. Όλοι δε πρέπει να είναι γνώστες του αντικειμένου τους, θέτοντας όρο την αξιοκρατική οργάνωση.
Αυτή η κατηγορία αποτελεί σήμερα το κοινωνικό σώμα της πρωτοπορίας στον προηγμένο κόσμο, έρχεται σε σύγκρουση συμφερόντων με τις τάξεις των καπιταλιστών και των προλεταρίων/εργατών και αποτελεί την ελπίδα για διεξόδο της ανθρωπότητας από την παρούσα και επερχόμενη κρίση του κεφαλαίου. Η δραστηριοποίηση των ανθρώπων της γνώσεως παγκοσμίως είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ανατρέψει το αναχρονιστικό και παρασιτικό πλέον παγκόσμιο κεφάλαιο.

Το εκσυγχρονιστικό υποκείμενο εν Ελλάδι
Με αυτό τον ορισμό ως αρχή, όλοι οι νέοι σήμερα που αποφοιτούν του Λυκείου και εν συνεχεία ειδικεύονται σε οποιοδήποτε επίπεδο, συγκροτούν μερικώς την κατηγορία 'άνθρωποι της γνώσεως', η οποία μάλιστα είναι πολυπληθής. "Μερικώς", διότι η Ελλάδα δεν έχει προηγμένη γνωσογένεση, δεν έχει έρευνα και επιστημονική οργάνωση και οι άνθρωποι της γνώσεως είναι μετέωροι. Η κατάσταση είναι φυσικά οξύμωρη: ενώ παράγουμε ανθρώπους της γνώσεως (όλοι οι νέοι ειδικεύονται σε διάφορες βαθμίδες), δηλαδή δυνάμει επιστήμονες, δεν μετατρέπονται ποτέ σε ενεργεία επιστήμονες, αφού λείπει σχεδόν παντελώς η γνωσοπαραγωγή και η επιστημονική οργάνωση της κοινωνίας. Έτσι το δυναμικό χάνεται χωρίς ποτέ να προσφέρει σε κάποια γνωσοπαραγωγή. Η έλλειψη ενεργεία ανθρώπων της γνώσεως αφαιρεί την ικανότητα της κοινωνίας για ριζικές κοινωνικές αλλαγές. Ό,τι προκύπτει, έρχεται ως διαταγή απο την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρά ταύτα, μέσα στο παγκόσμιο ρεύμα εντάσσεται η κατηγορία 'ανθρωποι της γνώσεως' της Ελλάδας, αν και βρίσκεται σε δυνάμει, μη εκδηλωμένη και ενεργοποιημένη κατάσταση. Αυτή η κατηγορία μπορεί, αντικειμενικώς κρίνοντες και κάτω από καθορισμένες προϋποθέσεις,να αποτελέσει το πολιτικό υποκείμενο εκσυγχρονισμού της Ελλάδας, να καταστεί η εμπροσθοφυλακή μεταρρυθμίσεων και ο χείμαρος ενεργοποιήσεως του μεγάλου ελληνικού δυναμικού. Αυτό σημαίνει ότι κάθε άλλη κοινωνική και παραγωγική τάξη ανήκει στην απερχόμενη κοινωνία. Οι καπιταλιστές και οι εργάτες, ως κατηγορίες εργασίας, δεν έχουν καμιά άμεση αξιοκρατική σχέση με την γνωσοπαραγωγή. Δεδομένου ότι η γνωσογένεση αποτελεί την αιχμή και την κύρια δύναμη προόδου, αυτές οι τάξεις δεν μπορούν να αποτελέσουν υποκείμενο παραγωγικού εκσυγχρονισμού και κατ' επέκταση ούτε πολιτικό υποκείμενο ανασυγκροτήσεως. Κόμματα συνδεδεμένα με αυτές τις τάξεις αποτελούν πλέον την αντίδραση, δεν πρέπει να έχουν εξουσία, πρέπει να αποβληθούν από το προοδευτικό γίγνεσθαι, το οποίο ανήκει στην κατηγορία 'άνθρωποι της γνώσεως'. Εργάτες, καπιταλίστες και συνδικάτα εργατών και εργοδοτών πρέπει να ανακηρυχθούν αναχρονιστικά, γερασμένα και αντιδραστικά ως κατηγορίες ανήκουσες σε μια εντελώς παλιά εποχή. Επιμένοντες στην υπάρχουσα δομή της κοινωνίας, καταλήγουμε μοιραίως στην παρακμή και υποτέλεια.
Αφού κατά τον ανωτέρω τρόπο ορίζουμε και οριοθετούμε το πολιτικό υποκείμενο εκσυγχρονισμού, τίθεται το επακόλουθο ερώτημα του πώς αυτό το υποκείμενο θα δραστηριοποιηθεί και θα διευρυνθεί για να αναλάβει την πρωτοβουλία των απαιτουμένων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτειακών αλλαγών. (Σε αυτό το σημαντικό θέμα θα επανέλθουμε με ειδική αναφορά.)
Τρυφων Ολυμπιος