Οι παρακάτω εικόνες είναι των τελευταίων ημερών και προέρχονται από αεροδρόμια της Ρουμανίας. Οι εικονιζόμενοι είναι φτωχοί Ρουμάνοι και Μολδαβοί οι οποίοι μεταβαίνουν κατά χιλιάδες στη Γερμανία, μετά από την απόφαση του γερμανικού κράτους να ανοίξει τα σύνορά του για την εισροή φθηνών εργατικών χεριών από τα Βαλκάνια και την ανατολική Ευρώπη.
Οι Γερμανοί αγρότες ζήτησαν από την κυβέρνησή τους εργατικά χέρια για να μαζευτεί η παραγωγή. 40.000 τον Απρίλιο, 40.000 τον Μάη και άλλα τόσα αργότερα. Αρχικά η κυβέρνηση προσπάθησε να ρυθμίσει το θέμα εσωτερικά προωθώντας την ιδέα σε άνεργους/ες και μετανάστες. Όμως, ούτε τα μεροκάματα μπορούσαν να γίνουν δεκτά από τον μέσο Γερμανό, ούτε η απαραίτητη εμπειρία στη συγκομιδή ευαίσθητων καρπών, όπως το λευκό σπαράγγι υπήρχε. Οπότε οι Γερμανοί αγρότες, ιδιαίτερα αυτοί που διατηρούν μεγάλες ιδιοκτησίες ζήτησαν τους πεπειραμένους Βαλκάνιους και ανατολικοευρωπαίους που συρρέουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο.
Ρουμάνοι, Μολδαβοί και Ουκρανοί. Αυτοί θα ..
σώσουν τη γερμανική παραγωγή!
Και η πανδημία; Εδώ έχουμε ένα διπλό δράμα.
Στη Ρουμανία για παράδειγμα, οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους κατά εκατοντάδες χιλιάδες, λόγω πανδημίας και δεν μπορούν να κάνουν ούτε τα απλά μεροκάματα. Το κράτος φυσικά τους παρέχει στην καλύτερη περίπτωση ψίχουλα ως αντάλλαγμα. Πώς θα ζήσει, λοιπόν, η εργατική τάξη και η φτωχολογιά; Είναι ντροπή για τα κράτη και τις κυβερνήσεις που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα για τους λαούς τους μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Πέρα από ντροπή, όπως φαίνεται, είναι και εγκληματικό. Ένα το κρατούμενο.
Στη Γερμανία, αυτοί οι άνθρωποι θα βρεθούν σε ένα κράτος με πολλαπλάσια κρούσματα και θανάτους σε σχέση με το δικό τους, να ζουν σε μικρές κατοικίες πολλοί/ές μαζί. Παρά τις υποσχέσεις του γερμανικού κράτους ότι θα μειωθεί ο αριθμός των εργαζομένων που συγκατοικούν στη διάρκεια της συγκομιδής και θα παρθούν τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο να ρυθμιστεί.
Εξάλλου, όπως ομολογούν πολλοί/ές Ρουμάνοι/ες εργάτες/τριες ενώ οι μεσάζοντες που τους στέλνουν κάθε χρόνο στη Γερμανία τους υπόσχονται 8ωρη/5ημερη εργασία συνήθως καταλήγουν να εργάζονται 10 έως 12 ώρες 7 ημέρες την εβδομάδα. Φέτος, οι υποσχέσεις έχουν μεγαλώσει. "Θα πάρετε καλά λεφτά!" λένε ότι τους υποσχέθηκαν οι μεσάζοντες με το που άνοιξαν οι διαδικτυακές πλατφόρμες αιτήσεων για θέσεις εργασίας. Πώς αλλιώς να πειστεί ένας άνθρωπος να φύγει εν μέσω πανδημίας για να πάει να αντιμετωπίσει τις συνθήκες που περιγράψαμε μόλις πριν...
Το ζήτημα της εργασίας και της εκμετάλλευσης, το ζήτημα των παροχών από τα κράτη προς τους πολίτες στη δύσκολη συγκυρία που ζούμε, οι ανισότητες μεταξύ των κρατών αλλά κι οι ανισότητες εντός των κρατών γυμνές μπροστά στα μάτια μας.
Και τέλος ας σκεφτούμε καθώς είμαστε κι εμείς μια χώρα με αγροτικό τομέα όπου εργάζονται χιλιάδες μετανάστες/τριες. Πώς φέρονται και αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας όλα αυτά τα αόρατα εργατικά χέρια, χωρίς τα οποία τα στομάχια μας θα ήταν άδεια κι οι περιουσίες κάποιων άχρηστες;
Δίπλα στους γιατρούς και το υπόλοιπο νοσοκομειακό προσωπικό, ας τοποθετήσουμε και τους ήρωες και τις ηρωίδες χάρη στους οποίους γεμίζουν τα ράφια των τροφίμων στα super market. Αυτούς που δε βλέπουμε. Κι ας μην τους αναγνωρίζουμε απλώς ότι είναι ήρωες/ηρωίδες. Ας τους αναγνωρίσουμε ότι είναι σκληρά εργαζόμενοι/ες και έχουν δικαίωμα σε καλά μεροκάματα, αξιοπρεπή κατοικία, ασφάλιση και αναγνώριση. Όπως όλοι/ες μας δηλαδή!
Η προστασία από την πανδημία πρέπει να αφορά όλους/ες.
Να μην επιτρέψουμε να θεωρηθούν κάποιοι/ες αναλώσιμοι/ες.
Να μην επιτρέψουμε να θεωρηθούν κάποιοι/ες αναλώσιμοι/ες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια δεν δημοσιεύονται...Επίσης χρησιμοποιήστε ελληνική γραφή για να αναρτηθούν τα σχόλιά σας.