Οι κουκουλοφόροι της ενημέρωσης ..

Δεν έχουμε ακούσει ποτέ τους ξένους δημοσιογράφους να ισχυρίζονται ότι αμαυρώνεται η εικόνα της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας στο εξωτερικό όταν διαμαρτύρονται οι συμπατριώτες τους.

Λύσσαξε η καθεστωτική δημοσιογραφία.

 Άναψε και βρόντηξε, φόρεσε και την κουκούλα του καταδότη και δείχνει με το δάκτυλο εκείνους που αμαύρωσαν, όπως λέει, την εθνική εορτή και τους θεσμούς..

 Δείχνει το μαθητή που μούντζωσε την εξέδρα, τους άλλους που γύρισαν με αποστροφή το κεφάλι τους, δείχνει τον πολίτη που τολμά να διαμαρτύρεται, να αγανακτεί και να οργίζεται..

 Και όχι μόνο δείχνουν με το δάκτυλο, αλλά και ως άλλοι στρατοδίκες, απαιτούν επιμόνως από τους καλεσμένους τους στα τηλεπαράθυρα να «δηλώσουν», να «αποκηρύξουν», να «μετανοήσουν», να «καταδικάσουν» μετά βδελυγμίας τα «έκτροπα», όπως ονομάζουν κάθε ανθρώπινη αγανάκτηση και αντίδραση αυτών που τους «κουρέψανε» τη ζωή.. 


Μάλιστα είναι τέτοιος ο ζήλος των εντεταλμένων του ΜΕΓΚΑ που μέχρι και «φάλαγγα» στις πατούσες των καλεσμένων τους θα έκαναν για να τους αποσπάσουν μια «δήλωση».. 



 Τώρα πια η αγανάκτηση απαγορεύεται αυστηρώς και εμφανώς!

Οι καθεστωτικές δυνάμεις, πολιτικές και δημοσιογραφικές, επιτίθενται πια σε κάθε λαϊκή αγανάκτηση και την χαρακτηρίζουν ως δολερή, αντιπατριωτική και αντεθνική γιατί στις μεν απεργίες και κινητοποιήσεις η αγανάκτηση αμαυρώνει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, στις δε παρελάσεις αμαυρώνει τους θεσμούς!!

 Καμία δημοσιογραφία σε Ευρώπη και Αμερική δεν σπεύδει και μάλιστα βασιλικότερη του βασιλέως, να χειραγωγήσει τον πολίτη με τέτοια επιχειρήματα όταν γίνονται αντίστοιχες κινητοποιήσεις και εις τα καλυτέρας των οικογενειών της πολιτισμένης Δύσης. 

Δεν έχουμε ακούσει ποτέ τους ξένους δημοσιογράφους να...
ισχυρίζονται ότι αμαυρώνεται η εικόνα της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας στο εξωτερικό όταν διαμαρτύρονται οι συμπατριώτες τους.

 Καμία ευρωπαϊκή ή αμερικανική δημοσιογραφία δεν συμμετείχε ποτέ σε τέτοια εκστρατεία φόβου και ενοχής του πολίτη προκειμένου να του επιβληθούν μέτρα που του «κουρεύουν» τη ζωή..

 Τώρα η καθεστωτική δημοσιογραφία συμμετέχει και στην εκστρατεία σωτηρίας των θεσμών(!)..

 Κυβερνητικά ανδρείκελα, πολιτικοί και στελέχη του καθεστώτος, υπάλληλοι της ξένης εποπτείας, υπερπατριώτες και ελληναράδες, δημοσιογράφοι και φανατικοί αρθρογράφοι του νεοφιλελευθερισμού λυσσάξανε να προασπίσουν τους θεσμούς! 

Να σώσουν τους θεσμούς αυτοί που αφοδεύουν καθημερινά πάνω τους, που έγραψαν κοινοβούλια, συντάγματα και ανθρώπινα δικαιώματα στα «τέτοια» τους, που οδήγησαν την χώρα στην ξένη εποπτεία. 


Να προασπίσει τους θεσμούς μια συνένοχη δημοσιογραφία που καταγγέλλει την βία των αγανακτισμένων πολιτών, αλλά συγκαλύπτει και συμμετέχει, σχολιάζοντας και αρθρογραφώντας, στην πρωτοφανή βία που ασκείται στην κοινωνία, στο αίμα που χύνεται των ανέργων, μισθωτών και συνταξιούχων, στο κούρεμα και στη λεηλασία της ανθρώπινης ζωής.. 

Να σώσουν τους θεσμούς αυτοί οι δημοσιογράφοι που καθημερινά δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να ιδιοποιούνται και να υποκαθιστούν προκλητικά τους θεσμούς αυτοδιοριζόμενοι σε ρόλους εισαγγελέα, δικαστή, γιατρού, δασκάλου, μπάτσου.


 Να σώσουν τους θεσμούς αυτοί που διαμορφώνουν καθημερινά ήθος και συνειδήσεις και όντας πιο διαπλεκόμενοι ακόμα και από τα ίδια τα αφεντικά τους, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις υποκαθιστώντας κοινοβούλια και δημοκρατικές διαδικασίες.. 

 Κατά τα άλλα, νομίζουν ότι έτσι θα αποκρύψουν και το ιστορικό γεγονός της 28ης Οκτωβρίου του 2011 ότι ο λαός δεν διαδήλωσε εναντίον των θεσμών, αλλά εναντίον της εξέδρας αυτών που καθημερινά με τη στάση τους καπηλεύονται, προδίδουν και αμαυρώνουν τους θεσμούς..

Ότι ο κόσμος την 28η Οκτωβρίου του 2011 ξαναείπε ΟΧΙ στην ξένη εποπτεία, τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο και το ΟΧΙ του 40. Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν.

Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε στην κηδεία του Σεφέρη και τη μετέτρεψε σε ένα «έκτροπο» κατά της Χούντας, δεν αμαύρωσε την τελετή, ούτε τους θεσμούς, ούτε τη μνήμη του Σεφέρη, αλλά την Χούντα..

Σήμερα δεν έχουμε βεβαίως Χούντα αλλά είναι απολύτως βέβαιο ότι για καμία Χούντα δεν θα ήταν τόσο εύκολο να καταφέρει αυτά που κατάφερε η δημοκρατική μας κυβέρνηση σε βάρος της χώρας της και του λαού της.
Με το ίδιο κίνητρο.
Την διαβόητη «σωτηρία της πατρίδος»..

Και πάντα με την συνεργασία μιας θλιβερής δημοσιογραφίας..

 Μόνο που στην περίπτωση της Χούντας η τότε δημοσιογραφία εξαναγκάστηκε να την στηρίξει έχοντας πάνω της τις ερπύστριες και στον κρόταφο το πιστόλι..

Σήμερα, στην σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία μας, ποιος την εξαναγκάζει;

Μήπως λοιπόν οι σημερινοί κουκουλοφόροι της ενημέρωσης είναι χίλιες φορές πιο άθλιοι και πουλημένοι; 

Γιατί τελικά δεν είναι μόνο το πολιτικό μας σύστημα σαθρό. Καμιά εξουσία και κανένα πολιτικό σύστημα δεν είναι άμοιρο της δημοσιογραφίας που «ελέγχει» και «ενημερώνει» και κανένα σαθρό πολιτικό σύστημα στον κόσμο δεν μπορεί να σταθεί αν δεν έχει και μια σαθρή δημοσιογραφία να το στηρίζει..

Εν ολίγοις, αν διαθέταμε μια δημοσιογραφία που απλώς έκανε την δουλειά της με στοιχειώδη επαγγελματική αξιοπρέπεια, είναι απολύτως βέβαιο πως δεν θα είχε καταντήσει έτσι ούτε η χώρα μας ούτε και η ζωή μας..

sofistis