Μια άλλη γενιά...

Μια γενιά μετά, τα αιτήματα είναι ίδια.

Πολλές φορές, ιδιαίτερα από άτομα νεότερα σε ηλικία, αναφέρεται η γενιά του Πολυτεχνείου ως υπόλογη, επειδή άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία της μεταπολίτευσης, για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

 Υπόλογη , γιατί εξαργύρωσε πολιτικά τον αγώνα της ή έγινε η γενιά των νεόπλουτων νεοελλήνων, παρασύροντας την μετέπειτα ελληνική κοινωνία σε ένα ιδεολογικό σκοτάδι :

κυνήγι του εύκολου χρήματος, απολιτικοποίηση και ωχαδερφισμός.

 Θεωρείται υπόλογη από τους νεότερους γιατί , όχι μόνο... παρέδωσε μια κοινωνία ανισοτήτων και καταπίεσης αλλά, κυβερνώντας η ίδια, έχει φέρει στο προσκήνιο τα αιτήματα της δικής της εποχής : ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία. ("Η γενιά του 1974" )

Μια εκπρόσωπος της γενιάς αυτής δίνει το τελικό χτύπημα στην δημόσια Παιδεία, στο πνεύμα ελευθερίας στην διακίνηση ιδεών, στο άσυλο, τη δωρεάν εκπαίδευση, την αξιοκρατία και εξευτελίζει το δημόσιο Πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτώντας το και παράλληλα ανοίγοντας δίπλα του ιδιωτικά κολέγια.

Και τώρα να μιλήσουμε για μια άλλη γενιά. Για τη γενιά , που τώρα σπουδάζει στα ελληνικά πανεπιστήμια και βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση που θα συναντήσει , ως φοιτητική νεολαία. Έχει να πάρει μια απόφαση. Θα παλέψει, σε έναν αγώνα που αρχίζει, για τα αυτονόητα δικαιώματα της, και κυρίως για τα δικαιώματα των επόμενων; Ή , μέσα στο γενικό λήθαργο, θα προσπεράσει το πρόβλημα; 

Στο μέλλον, ένα άλλο κείμενο που θα γράφεται και θα μιλά για τη γενιά του Ασύλου και της Δωρεάν Παιδείας; Τί θα εννοεί άραγε; Τη γενιά που έμεινε αδρανής και ηττήθηκε ή θα μιλά για τη γενιά, που ξεπέρασε τους γονείς της, στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αντέδρασε, πάλεψε, και νίκησε ; Που δεν αρκέστηκε να ρίξει το φορτίο στους επόμενους και πρόσφερε στην κοινωνία μια νίκη;

Προσεχώς.