Η έκπληξη από το Περού..

Περού: Μια φτωχή χώρα της Λατινικής Αμερικής με μεγάλο πολιτισμό, που ταλανίστηκε από τη διακυβέρνηση Φουχιμόρι, που πρόσφερε ακροδεξιά οράματα και νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας. 

Οι εκλογές της 11ης Απριλίου αποτέλεσαν ορόσημο στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Η θυγατέρα του Φουχιμόρι (κληρονομική η διαχείριση της εξουσίας, που κάτι μας θυμίζει), η Κέικο, διεκδικούσε την εκλογή της στον προεδρικό θώκο με ακροδεξιά ρητορική και νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα (κι αυτό κάτι μας θυμίζει). 

Τα υπόλοιπα κόμματα του πολιτικού τόξου ήταν τα γνωστά. 

Εκτός από ένα. Δεν το έπιανε το μάτι σου. 

Άγνωστο,

με επικεφαλής έναν δασκαλάκο, βετεράνο συνδικαλιστή ηγέτη, και έμβλημα το μολύβι. Ποιος έδινε σημασία σε αυτή την αριστερή γκρούπα που όμνυε στον Φιδέλ Κάστρο; Κανείς. 

Διαφημίσεις, τηλεοπτικές εκπομπές, social media κ.λπ. ήταν όλα στην υπηρεσία των συστημικών κομμάτων. Πουθενά χώρος για το «Ελεύθερο Περού» του Πέδρο Καστίγιο. Κανείς δεν ενδιαφερόταν και οι δημοσκοπήσεις έδιναν μονοψήφιο ποσοστό μία εβδομάδα πριν από την τελική ετυμηγορία.

Η κάλπη όμως για την εκλογή του πέμπτου προέδρου τα τελευταία πέντε χρόνια είχε διαφορετική γνώμη – με πάνω από 70% συμμετοχή. 

Μόλις δόθηκαν τα αποτελέσματα, τα κορυφαία ειδησεογραφικά δίκτυα είχαν βάλει μια σκοτεινή φιγούρα στη θέση του πρωτεύσαντος για την εικονογράφηση των γραφημάτων τους, καθώς δεν είχαν μια πρόχειρη φωτογραφία του Πέδρο Καστίγιο. Ήταν ο νικητής. Ο μεγάλος νικητής. Ο πολύ μεγάλος νικητής των εκλογών. 

Νικητής με πρόγραμμα εθνικοποιήσεων των φυσικών πόρων της χώρας, περισσότερα κονδύλια στην υγεία (η χώρα δοκιμάζεται ιδιαίτερα από την πανδημία, μαζί με τη Βραζιλία) και στην παιδεία, πρόγραμμα ενάντια στη διαφθορά και απαίτηση για συνταγματική αναθεώρηση σε προοδευτικότερη κατεύθυνση. Με αυτά τα προτάγματα κέρδισε την πρώτη θέση λαμβάνοντας 2.644.601 ψήφους και ποσοστό 19,11%. Άφησε πίσω του την Κέικο Φουχιμόρι, το μεγάλο φαβορί, κατά σχεδόν 800.000 ψήφους (13,36%).

Αν και αποτελεί ερώτημα αν θα καταφέρει να καθίσει στον προεδρικό θώκο στις επαναληπτικές εκλογές με τη θυγατέρα Φουχιμόρι αντίπαλο, καθώς δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις και οι ψηφοφόροι τους στο ριζοσπαστικό πρόγραμμα του συνδικαλιστή ηγέτη των εκπαιδευτικών, εν τούτοις έχει αξία να δούμε κάτι που μπορεί να βοηθήσει και τις εν Ελλάδι εξελίξεις να… κινηθούν. 

Παράδειγμα, για να το πούμε απλά. 

Ο Καστίγιο δεν τύγχανε προβολής στα ΜΜΕ. Ήταν σχεδόν κομμένος. Δεν πρόβαλλαν τις θέσεις του. Δεν είχε τηλεοπτικό χρόνο ούτε λογαριασμούς στα social media. 

Αποκλεισμένος κανονικά αλλά κατάφερε να βγει πρώτος. 

Πώς λύθηκε αυτός ο γρίφος; 

Απλούστατα, όργωσε τη χώρα. Κατάφερε να εκπροσωπήσει τη βαθύτατη κοινωνική βάση του Περού, κατάφερε να δώσει φωνή σε αυτούς που δεν τους ακούνε. Γι’ αυτό δεν το είχαν στα ραντάρ τους οι κάτοικοι της πρωτεύουσας Λίμα και των περιχώρων. Η δουλειά του Καστίγιο, σπίτι το σπίτι, είχε αποτέλεσμα. Αφουγκράστηκε τη φωνή των φτωχών και εκείνοι ακούμπησαν τις ελπίδες τους σε αυτόν.

Έχοντας όλους τους οιωνούς εναντίον του, ξεπέρασε όλα τα εμπόδια (πλην του τελευταίου και σημαντικότερου, το οποίο έπεται, και αν το ξεπεράσει θα τον στείλει στο προεδρικό μέγαρο). 

Υπάρχει και η παράδοση του μαοϊκού αντάρτικου «Φωτεινό Μονοπάτι», που στηρίχτηκε τόσα χρόνια στην ύπαιθρο και στους αγρότες. Περίμεναν ότι θα ακουστούν με το Sendero Luminoso, αλλά η σκληρότητά του και η σύλληψη του ηγέτη του Αμιμπαέλ Γκουζμάν το 1992 έσβησαν την προσωποκεντρική οργάνωση. Τώρα οι δυνάμεις της υπαίθρου εκτιμούν ότι θα ακουστούν· στη σειρά μπαίνουν και οι αστικοί πληθυσμοί, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Ο ριζοσπαστικός λόγος κέρδισε μια μάχη· την πρώτη πράξη του πολέμου θα την κυνηγήσει στις αρχές Ιουνίου στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, αλλά μένει πάντα ανοιχτή η κατάληξη με τους μηχανισμούς του δεξιού κράτους και τη διαφθορά.

Πηγή: Θανάσης Καραμπάτσος -newsletter, Documento