Προχωρώ. Εδώ. Κάτω στη γη. Μπάσταρδο παιδί των γήινων...

'

'Μυρίζει ο αέρας παντού καμένους κροτάφους.

Λόφοι από παράταιρα παπούτσια λιντζαρισμένων πούστηδων
κλείνουν για πάντα το τοπίο. Σπάω.
Κανένας πια δεν θα τα ξαναφορέσει.

Τώρα είμαι ανίκανη. Φ ο β ά μ α ι. Είμαι και γω
σαν κι αυτούς. Είμαι και γω ρημαγμένη.
… Τα ρουθούνια μου πεταρίζουν ανήσυχα…

Μυρίζει ο αέρας παντού γενετήσια αστυνομική οσμή.

Ο αέρας φέρνει γαυγίσματα γερμανικής αστυνομίας…
Τώρα πρέπει να κατεβάσω το γενικό να σωθώ.

Τώρα πρέπει να κάψω
τον ψεύτικο δισταγμό της αυτοσυντήρησης να ζήσω.
Να καταστείλω την καταστολή. Να προχωρήσω…

Προχωρώ.
Το δάχτυλο μου βουτάω στο ΘΑΝΑΤΟΣ
στον αέρα γράφω με κίτρινο
Θέλω-Μπορώ-Είμαι.

Προχωρώ. Εδώ. Κάτω στη γη.
Μπάσταρδο παιδί των γήινων.

Αυτής της απάνθρωπης αισχρής σκευωρίας
όπου κανείς δεν πεθαίνει από γηρατειά''
Περπατώ"

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ

Νικολ Πανταζη