Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον «Βούλη», τον αριστουργηματικό ρόλο του άνεργου, κατεστραμμένου κοινωνικά και ηθικά, εφαψία των αθηναϊκών λεωφορείων, τον οποίο ενσάρκωσε ιδανικά ο εξαιρετικός Γιώργος Νινιός στην ταινία του 1996 με τίτλο «Μη μου άπτου» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Γιατζουδάκη, ο οποίος υπέγραφε και το πρωτότυπο σενάριο.
Το story απλό αλλά ουσιαστικό και υποδειγματικά κινηματογραφημένο: ένας εφαψίας, που δρα στα αστικά λεωφορεία, ερωτεύεται μία μυστηριώδη γυναίκα, που έχει το ίδιο πάθος. Οι σκηνές των αγγιγμάτων φλογερές, με το γεμάτο διεστραμμένη λαγνεία βλέμμα του Νινιού να αποδίδει άριστα την ηδονή που απορρέει από την παράβαση των αστικών κανόνων συμπεριφοράς.
Εκεί κάπου στα τέλη του '90, οι καιροί άλλαξαν: τα παλιά αστικά λεωφορεία άρχισαν να αντικαθίστανται με νέου τύπου μεγαλύτερα οχήματα, το θρυλικό «πράσινο» που έκανε τη διαδρομή Σύνταγμα-Πειραιάς και υπήρξε επί μακρόν άντρο και πεδίο δράσης της σεξουαλικής παραφιλίας του εφαψιάκια μία μέρα ...
.jpg)
