Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο κορυφαίος φιλόσοφος της αρχαιότητας, μαζί με τον Πλάτωνα , και συνάμα πανεπιστήμων, εφ' όσον ήταν ιστοριοδίφης, κοινωνιολόγος και πρόδρομος της βιολογίας.
Γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγειρα της Χαλκιδικής και πέθανε το 322 π.Χ. στη Χαλκίδα. Πατέρας του ήταν ο Νικόμαχος, ο οποίος υπήρξε γιατρός του βασιλιά της Μακεδονίας Αμύντα του Β΄. Φοίτησε κοντά στον Πλάτωνα στην Ακαδημία για είκοσι χρόνια από το 366 π.Χ. Ο Φίλιππος ο Β΄τον κάλεσε στην Μακεδονία με σκοπό να αναλάβει τη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση του γιου του, Μεγ. Αλεξάνδρου.
Εγκατέστησε τη σχολή του στην Μίεζα, κοντά στη σημερινή Βέροια σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, όπου φοιτούσαν οι καλύτεροι νέοι της Μακεδονίας. Αργότερα, ο Αριστοτέλης ίδρυσε δική του φιλοσοφική σχολή στην Αθήνα, την οποία εγκατέστησε σε ένα από τα τρία δημόσια γυμνάσια των Αθηνών, το Λύκειο. Με αυτόν τον τρόπο επιτεύχθηκε η αρμονική σύζευξη της αθλητικής εκπαίδευσης με την επιστημονική μόρφωση.
Ο Αριστοτέλης σε πολλά συγγράμματά του ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, κυρίως όμως στα "Φυσικά", όπου περιέγραψε τη φυσική προετοιμασία των αθλητών σε κάθε αγώνισμα και τις μεθόδους προπόνησής τους. Διαχώρισε το ρόλο του γυμναστή από αυτόν του παιδοτρίβη και προσπάθησε να τροποποιήσει την εκπαίδευση των αθλητών που φοιτούσαν στο Λύκειο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η αθλητική εκπαίδευση των νέων έπαιζε σημαίνοντα ρόλο στην προετοιμασία που δέχονταν για να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία. Ακόμη, ασχολήθηκε με τη διατροφή και τη δίαιτα των αθλητών, ιδίως όσων εξασκούσαν τα βαρέα αγωνίσματα. Πίστευε πως δεν έπρεπε να σιτίζονται και να προπονούνται υπερβολικά οι αθλητές, ειδικά αν ανήκαν ακόμη στην κατηγορία των παίδων. Αιτιολογούσε την άποψή του λέγοντας ότι θα γίνονταν αυτοί οι αθλητές υπέρβαροι και μαλθακοί.
Σημαντική υπήρξε η συμβολή του Αριστοτέλη και στην καταγραφή των νικητών των μεγάλων πανελλήνιων αγώνων. Ανέλαβε μαζί με τον μαθητή του, Καλλισθένη, να οριστικοποιήσει και να καταγράψει τον επίσημο κατάλογο των νικητών στα Πύθια γύρω στο 350 π.Χ., όμως το έργο του Αριστοτέλη δεν σώθηκε, επειδή κανείς δεν το αντέγραψε και δεν το συμπλήρωσε με τους κατοπινούς νικητές.
http://visaltis.blogspot.com/
Ένα άλλο ενδιαφέρον που προέκυψε κατά τη διάρκεια της έρευνας για το άρθρο είναι η ετυμολογία της λέξης πίτα σύμφωνα με το λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη: [<μσν. πίτα, ιταλ. pitta < λατιν. picta < ελλ. πηκτή]. Ο Τριανταφυλλίδης τα λέει κάπως διαφορετικά: [μσν. πίτα (στη νέα σημ.) < αρχ. (αττ. διάλ.) πίττα παράλλ. τ. του πίσσα (η σημ. από τα διάφορα υλικά που χρησιμοποιούνταν΄)· πίτ(α) -ούλα] ..