H συνεργασία Τουρκίας, Ρωσίας και Ιράν μοιάζει να διανύει την καλύτερη περίοδό της...Προς το παρόν...

Πώς είναι δυνατόν δυνάμεις που εκκινούν από τόσο διαφορετικές αφετηρίες σε ό,τι αφορά την συριακή κρίση να βρούν έναν επωφελή για όλες κοινό βηματισμό; 

Την απάντηση δίνει η τριμερής σύνοδος κορυφής Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν (η δεύτερη μετά από εκείνη στο Σότσι τον περασμένο Νοέμβριο) που πραγματοποιείται σήμερα Τετάρτη (5/4/2018) στην Άγκυρα.

Το περίγραμμα της επιχειρούμενης συνδιαλλαγής είναι γνωστό: να αποσπάσει η Τουρκία την ανοχή των συνομιλητών της στην διεύρυνση των τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον των Κούρδων της βόρειας Συρίας στηρίζοντας ως αντάλλαγμα την ένταξη περισσότερων φιλοτουρκικών αντικαθεστωτικών ομάδων στην πολιτική διαδικασία της Αστάνα για τον τερματισμό της συριακής κρίσης. 

Άλλωστε, η πρόσφατη κατάληψη του Αφρίν από τον τουρκικό στρατό και τους συμμάχους του ισλαμιστές αντάρτες δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την..

Τι αποσιωπούν τα δημοσιογραφικά πουτανάκια...

"Πληρωμένη" απάντηση του Κρεμλίνου στη Μέρκελ του 4ου Ράιχ...

"Εισήλθαμε στη Μπούντεσταγκ μόνον μία φορά, το 1945, ελευθερώνοντας το Βερολίνο από τη ναζιστική μάστιγα κι εκείνη την εποχή την έλεγαν...

Εφτασε ο καιρός να καταργηθεί το άβατον του Αγίου Όρους και να ανοίξει το κλειστό επάγγελμα του ιερέα και στις γυναίκες.

Ο Χριστός είχε και μαθήτριες...

Aίσθηση έχει προκαλέσει ο ισχυρισμός δυο καθηγητριών του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου πως ο Χριστός είχε γυναίκες μαθήτριες που ήταν όσες και οι άνδρες μαθητές.

Ο Χριστός δεν έκανε διακρίσεις στο φύλο των μαθητών του, γιατί δεν ήταν μισογύνης όπως οι παπάδες.

Σύμφωνα με τις δυο ακαδημαϊκούς, οι γυναίκες χρηματοδοτούσαν το...

Πού Βρήκες Τα Λεφτά Ρε;

Δεν είναι δική μου αυτή η απορία. 

Εμένα δεν με νοιάζει, πού μπορεί να βρήκε κάποιος τα λεφτά του.

Η προβοκατόρικη ερώτηση του συμπαθούς(!) δημοσιογράφου Δημήτρη Καμπουράκη, απευθύνεται στους φιλελεύθερους αναγνώστες του site που αρθρογραφεί.

Το ρεζουμέ του άρθρου είναι η καχυποψία που δείχνουν οι Έλληνες για τους συμπατριώτες τους, που κατάφεραν και έκαναν περιουσία, και η άρνησή τους να παραδεχθούν ότι κάποιος μπορεί να κάνει λεφτά επειδή είναι τσακάλι και δεν είναι κακομοίρης.

Να κάθεται, δηλαδή, και να κλαίει τη μοίρα του, αντί να στύψει το κεφάλι του για να βγάλει λεφτά.

Για να γίνει πιο πειστικός, ή και να μου ανοίξει την όρεξη να διαβάσω αυτά που ήθελε να πει, ο Δημήτρης ξεκινάει το κείμενό του με μια βιωματική του εμπειρία:

«Γνώρισα κάποτε έναν τύπο που, αν και ήταν καταφανώς φαιδρή και αλλοπρόσαλλη προσωπικότητα, είχε βγάλει πολλά λεφτά στην ζωή του».

Καταρχάς, το ότι γνώρισε ένα φαιδρό τύπο, δεν μου κάνει καμία εντύπωση. Θα μου έκανε εντύπωση, αν, από τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα που πέρασε, γνώρισε κάποιον που να μην ήταν φαιδρός.

Το ότι, όμως, ήταν φαιδρός ο γνωστός του, δεν σημαίνει ότι είναι και λαμόγιο.

«Όχι με κομπίνες» μας λέει στη συνέχεια -αυτό έλειπε, ένας έντιμος δημοσιογράφος σαν τον Δημήτρη να γνώριζε κομπιναδόρους- «αλλά με πολλές και απανωτές δουλειές που όλες του ‘βγαίναν. Πέτρα έπιανε ο άτιμος, χρυσάφι γινόταν».

Τους θαυμάζω κάτι τέτοιους ανθρώπους. Και ήταν λάθος του Δημήτρη που δεν κουβάλησε πέτρες στο Mega, ώστε να του πει, ο φαιδρός αυτός τύπος,