Βερολινο....
Πρώτη φορά επισκέφθηκα το Βερολίνο καλοκαίρι '93 και έζησα ένα αρκετό διάστημα, δεν ήθελα να φύγω, ενδιαφέρουσα πόλη, συνεχώς είσαι σε εγρήγορση αφού όλο και κάτι έχεις να δεις, δεν τη χορταίνεις με τίποτα, άσε που οι Γερμανοί του Βερολίνου δεν είναι οι ξενέρωτοι "Εin Kaffee Bitten" Γερμανοί, μιλάνε Αγγλικά, είναι αλλιώς ρε παιδί μου, όσο για τη ζωή στην πόλη? Μέχρι το πρωί...
Δεύτερη φορά επισκέφθηκα αυτή την πανέμορφη πόλη χειμώνα 1999-2000 και συγκεκριμένα στην αλλαγή της χιλιετίας.
Μουσεία, μπαράκια, κλαμπς, συναυλιακοί χώροι, εκθεσιακά κέντρα, εκκλησίες με τρύπες στην οροφή, εμπορικά κέντρα να χάνεσαι, θέατρα, ζεστό κρασί με λικέρ στο δρόμο, μαγαζιά τύφλα να 'χει το Κολωνάκι, ποτάμια, κανάλια, γέφυρες, μετανάστες, falafels, παπατζήδες στο δρόμο, ω ναι ! το είδα κι αυτό, μόνο που δεν ήταν Γερμανοί, αλλά Πολωνοί κι έπαιζαν τον παπά στον κεντρικότερο και πιο κυριλέ δρόμο του Βερολίνου στην Kurfürstendamm, πάνω σ' ένα πάγκο χάρτινο, με τους τσιλιαδόρους τους και τα μάσαγαν από τους αυτόχθονες αδαείς ιθαγενείς...
Τέσσερα χρόνια μετά την πτώση του τείχους, νωπές ακόμη οι μνήμες, ατέλειωτα χιλιόμετρα τείχους της ντροπής κι ο "χαζοτουρίστας" να μην έχει αφήσει κομμάτι του τοίχους αφωτογράφητο, 5-6 φιλμς ήταν μόνο το Τείχος και το "Μουσείο του Τείχους" στο Check Point Charlie, το σημείο ΜΗΔΕΝ με το φυλάκιο των υπερδυνάμεων (μη χ... δηλαδή), 2-3 φιλμς τα υπόγεια των "SS" που σαπακιάζανε τους αντιδραστικούς, πόσα ακόμη στο πρώην στρατόπεδο της Stazi που είχε γίνει Κέντρο Ανανεώσιμων και Εναλλακτικών Μορφών Ενέργειας και κάμποσα φιλμς το εκπληκτικό Μετρό του Βερολίνου που οι τοίχοι του ήταν σαν μια υπόγεια έκθεση ζωγραφικής...
Το "Μουσείο της Περγάμου" δε?
